Page 31-32 |
Previous | 16 of 550 | Next |
|
small (250x250 max)
medium (500x500 max)
Large
Extra Large
large ( > 500x500)
Full Resolution
All (PDF)
|
Loading content ...
31 EPISTOLA CONSTANTINI AD MELCHIADEM. 51
ambage resUtuant. Quod si qui ea loca emerunt, aul A loca ad jus ChrisUanorum antehac periinentia ex jus-
donala acceperunt, aliquid a nostra clementia accipere velint, ìi praefeclum qui in ìlla provincia jus dicit ad¬ eant, ut a nosira serenitate raUo habeatur.» Hactenus de locis quae ChrisUanorum conveniìbus eranl conse¬ crala ; tum de locis ad ìpsas ecclesias periineniibus subdìt : € Et quoniam iidem chrisUanì non solum ea loca, in quibus convenire solebanl, sed eUam alia pos¬ sedìsse noscuntur, quae non privaUm ad singulos ip¬ sorum, sed ad jus corporis perlinerenl; haec omnia post legem a nobis memoralam absque ulla dubìta- Uone ìisdern ChrìsUanis, hoc est cuilibet corpori et convenUculo ipsorum, resUtui jubebìs, supradicla sci- licei ratione servata: ut qui ea loca absque redhibì¬ tìone preUì, sìcul dictum est, restituerint, indemni¬ taiem suam a nostra benignitate exspectent. i Qua- B propier et ad Anulinum, Africse proconsulem, iidem imperatores, apud eumdem Eusebium, ibìd., scribunt : < Operam dabìs, ut sive horti, sìve aìdes, seu quod¬ eumque aliud, ad jus earumdem ecclesiarum perUnue- rit, cuncta iUis quaniocìus resUtuantur : quo scilicet le huic nostro prseceplo accuratissime obtemperasse intelligamus.
2. Maxentii liilerae, ad quas obUnendas Melchiadem operam suam contulisse valde probabile est, anno ChrisU 311 induliae sunt. Has exceperunt dune Licinii et Gonstantìni imperatorum de eadem re constitutio¬ nes : prima, quae excidit, anno 512 labente, post ip¬ sius MaxenUi necem, promulgata; altera, quam nobis
sione divorum parentum nostrorum ad jus fìsci devo¬ luta sint, aut ab aliqua civitale occupala, aut cerle vendila, ant alieni dono dala, cuncta ad prisUnum jus ac domìnium christianorum revocenlur, ulhac eUam ìn re pietatem ac providentiam nostram cuncU possint agnoscere i (Euseb,, lib. ix, cap, 10). Quin polìus a cuncUs agnoseatur ac suspiciàlur singularis erga Ecclesiam ProvidenUa Dei, qui cum eam ubique ìnfesiissìmi imperatores saevissimo bello persequi, et in cerlum ejus exitium conspìrare viderenlur, pror¬ sus insperatam ei pacem subito reddidit. Verum hanc continuoinierturhavìt perUnax et obsUnatum schisma Donatistarum, quorum causam ConslanUnus, ab ipsis interpellaius, Melchìadi demandavit,
§ IH. — Donatistarum causa Melchiadìs cognìtioni a Constantino imperatore demandaiur.
5. Caecilìanum Ecclesiae Carlhaginensi praeesse ideo non posse contendebant Donatistae {August,, Ep, 105, n, 8, olim 16), quìa Felix Aptugnensìs, quem libro- rum sacrorum tradilorem fuìsse calumnìabanlur, ip¬ sum ordinassel. Quamobrem anno Chrìsii 515 causam ÌUius ad imperaiorem ConslanUnum, precibus daUs quas Oplatus sub Ubri suì primi fìnem refert, detule¬ runt : e Sed quia, > ut Augustinus loquiiur, i Con¬ stantinus non est ausus de causa episcopi judicare , eam discuUendam atque finiendam episcopis deman- asservavìl Eusebius, elex qua nonnihil supra decerp- q davit. Quod et factum est in urbe Roma, praesidenle
simus, Mediolani, circa ìniUum anni 515, conscripta. Tandem eo ipso anno 515 Maximinus, cum a Licinio devictus fuisset, praedìctorum imperatorum erga Ec¬ clesiam benevoIenUae morem gerens, istud pariier edixit : i Ut indulgenlia nosira prolixior appareat, ìllud etiam sancire volumus, ut si quas domus aut
Melchiade, episcopo illius ecclesiae, cum mullis colle¬ gis suìs. > Ipsam episioìam qua Conslanlinus Mel¬ chìadi negotn hujus delegavit cognitionem, Eusebius e laUno sermone in graecum conversam, Hislorìj»su:c inseruit. Hanc autem ut exhìbeamus, noslrum ìnsU- tutum videtur postulare.
EXEMPLUM EPISTOLiE.
ANTirPA*ON BASIAIKHS
CONSTANTINI IMPERATORIS, QUA EPISCOPORUM CONCIUUM sttccto^^c Bt rig <7uvo5ov £7r/(7xÓ7rwv gVt *V^p.rì^ y.ehvet fiOUM FIERI JUBET PRO UNITATE ET CONCORDIA EC- ycvccrOat "JT^sp tyj? twv s-/x)ii30-{wv £Vw«TSw^ T£ /«t l
CLESIARUM. pLOifoiug,
Constantinus Augusius Miltiadi episcopo urbis Romce et Marco (1).
KWVffTaVTrVO^ (TS^aTTO? MtkXfM^rì STTtfTKOTTW *PwfACCt6)V Y.(kI
4. Quoniam hujusmodi plures libelli a viro clarìs- 4. 'ettsìSvj rotovroi xuprut Tra/sà 'AvuÀtvou tov lap.- Simo Anulino, Africae proconsule, ad me sunt missi, irpozàrox) à-^Bintàrov to^ 'A.(^ptxag Trpóc p^ 'Kkzioyjg in quibus conlinelur Caecilìanum, Carthaginensis ur- D ÙTTsarcàvìtTccj, lv olg lij.(^ipsmt, Katxtltavòv, tòv sTrtav^o-
(1) Quisnam sitiUe Marcus, inter eruditos minime conslal. Baronius, ad annum 515, n. .55, gnecum Eusebii texlum depravatum esse conjeclat, el y.ckI Màp'Atù pro hpot.pyJa, hoc est. Romano hierarchw, ir¬ repsisse arbìtraiur'. Sed sì hoc vocabulo usus esset ConslanUnus, anlea episcopi voce abslinuìsset. Nec magìs piacet altera Perronii conjeciura, qua' xatjoòv uay.po-j, hoc est, longam vitam, praefercndum censet. Isia enim precalio non iu lilterarum fronle pnemìlli, sed ad calcem subjici solet, ubi reipsa a Gonstantino fionitufj talesiue itkiimai ÌM miMÌ prmbtjtérum
Ecclesiw Romanw, quem una cum Mildade huìc synodo interesse voluìl Constantinus , eum vìdelicet Marcum^ qui post Silvestrum papam episcopalum urbis Romw gessit. AUi, licet Baronii Perrouiique conjecturas non probent, ullro tamen iìs in nomine Marci mendum esse largìunlur. Cerle Oplatus, cum omnium qui Ro¬ mano ìu concilio consederunt nomina commemoret, nullius tamen Marci meminit. Nec facile quis sibi per¬ suaserìt eum cui unì nominaUm cum Melchiade Constantini de habendo concìlio epistola inscri pia
tìmììl hm mnviìk nm kmMn^^ « ma §1 mk^
Object Description
| Title | Patrologiae cursus completus. Series prima. Tomus VI. |
| Creator | Migne, J.-P. (Jacques-Paul), 1800-1875. |
| Contributors | Hamman, A.-G. (Adalbert-G.), 1910- |
| Date | 1844 |
| Call Number | BR60.M4 |
| Language | Latin |
| Type | Books/Pamphlets |
| Related Resource Identifier | http://yufind.library.yale.edu/yufind/Record/524253 |
Description
| Title | Page 31-32 |
| Type | Books/Pamphlets |
| Transcript | 31 EPISTOLA CONSTANTINI AD MELCHIADEM. 51 ambage resUtuant. Quod si qui ea loca emerunt, aul A loca ad jus ChrisUanorum antehac periinentia ex jus- donala acceperunt, aliquid a nostra clementia accipere velint, ìi praefeclum qui in ìlla provincia jus dicit ad¬ eant, ut a nosira serenitate raUo habeatur.» Hactenus de locis quae ChrisUanorum conveniìbus eranl conse¬ crala ; tum de locis ad ìpsas ecclesias periineniibus subdìt : € Et quoniam iidem chrisUanì non solum ea loca, in quibus convenire solebanl, sed eUam alia pos¬ sedìsse noscuntur, quae non privaUm ad singulos ip¬ sorum, sed ad jus corporis perlinerenl; haec omnia post legem a nobis memoralam absque ulla dubìta- Uone ìisdern ChrìsUanis, hoc est cuilibet corpori et convenUculo ipsorum, resUtui jubebìs, supradicla sci- licei ratione servata: ut qui ea loca absque redhibì¬ tìone preUì, sìcul dictum est, restituerint, indemni¬ taiem suam a nostra benignitate exspectent. i Qua- B propier et ad Anulinum, Africse proconsulem, iidem imperatores, apud eumdem Eusebium, ibìd., scribunt : < Operam dabìs, ut sive horti, sìve aìdes, seu quod¬ eumque aliud, ad jus earumdem ecclesiarum perUnue- rit, cuncta iUis quaniocìus resUtuantur : quo scilicet le huic nostro prseceplo accuratissime obtemperasse intelligamus. 2. Maxentii liilerae, ad quas obUnendas Melchiadem operam suam contulisse valde probabile est, anno ChrisU 311 induliae sunt. Has exceperunt dune Licinii et Gonstantìni imperatorum de eadem re constitutio¬ nes : prima, quae excidit, anno 512 labente, post ip¬ sius MaxenUi necem, promulgata; altera, quam nobis sione divorum parentum nostrorum ad jus fìsci devo¬ luta sint, aut ab aliqua civitale occupala, aut cerle vendila, ant alieni dono dala, cuncta ad prisUnum jus ac domìnium christianorum revocenlur, ulhac eUam ìn re pietatem ac providentiam nostram cuncU possint agnoscere i (Euseb,, lib. ix, cap, 10). Quin polìus a cuncUs agnoseatur ac suspiciàlur singularis erga Ecclesiam ProvidenUa Dei, qui cum eam ubique ìnfesiissìmi imperatores saevissimo bello persequi, et in cerlum ejus exitium conspìrare viderenlur, pror¬ sus insperatam ei pacem subito reddidit. Verum hanc continuoinierturhavìt perUnax et obsUnatum schisma Donatistarum, quorum causam ConslanUnus, ab ipsis interpellaius, Melchìadi demandavit, § IH. — Donatistarum causa Melchiadìs cognìtioni a Constantino imperatore demandaiur. 5. Caecilìanum Ecclesiae Carlhaginensi praeesse ideo non posse contendebant Donatistae {August,, Ep, 105, n, 8, olim 16), quìa Felix Aptugnensìs, quem libro- rum sacrorum tradilorem fuìsse calumnìabanlur, ip¬ sum ordinassel. Quamobrem anno Chrìsii 515 causam ÌUius ad imperaiorem ConslanUnum, precibus daUs quas Oplatus sub Ubri suì primi fìnem refert, detule¬ runt : e Sed quia, > ut Augustinus loquiiur, i Con¬ stantinus non est ausus de causa episcopi judicare , eam discuUendam atque finiendam episcopis deman- asservavìl Eusebius, elex qua nonnihil supra decerp- q davit. Quod et factum est in urbe Roma, praesidenle simus, Mediolani, circa ìniUum anni 515, conscripta. Tandem eo ipso anno 515 Maximinus, cum a Licinio devictus fuisset, praedìctorum imperatorum erga Ec¬ clesiam benevoIenUae morem gerens, istud pariier edixit : i Ut indulgenlia nosira prolixior appareat, ìllud etiam sancire volumus, ut si quas domus aut Melchiade, episcopo illius ecclesiae, cum mullis colle¬ gis suìs. > Ipsam episioìam qua Conslanlinus Mel¬ chìadi negotn hujus delegavit cognitionem, Eusebius e laUno sermone in graecum conversam, Hislorìj»su:c inseruit. Hanc autem ut exhìbeamus, noslrum ìnsU- tutum videtur postulare. EXEMPLUM EPISTOLiE. ANTirPA*ON BASIAIKHS CONSTANTINI IMPERATORIS, QUA EPISCOPORUM CONCIUUM sttccto^^c Bt rig <7uvo5ov £7r/(7xÓ7rwv gVt *V^p.rì^ y.ehvet fiOUM FIERI JUBET PRO UNITATE ET CONCORDIA EC- ycvccrOat "JT^sp tyj? twv s-/x)ii30-{wv £Vw«TSw^ T£ /«t l CLESIARUM. pLOifoiug, Constantinus Augusius Miltiadi episcopo urbis Romce et Marco (1). KWVffTaVTrVO^ (TS^aTTO? MtkXfM^rì STTtfTKOTTW *PwfACCt6)V Y.(kI 4. Quoniam hujusmodi plures libelli a viro clarìs- 4. 'ettsìSvj rotovroi xuprut Tra/sà 'AvuÀtvou tov lap.- Simo Anulino, Africae proconsule, ad me sunt missi, irpozàrox) à-^Bintàrov to^ 'A.(^ptxag Trpóc p^ 'Kkzioyjg in quibus conlinelur Caecilìanum, Carthaginensis ur- D ÙTTsarcàvìtTccj, lv olg lij.(^ipsmt, Katxtltavòv, tòv sTrtav^o- (1) Quisnam sitiUe Marcus, inter eruditos minime conslal. Baronius, ad annum 515, n. .55, gnecum Eusebii texlum depravatum esse conjeclat, el y.ckI Màp'Atù pro hpot.pyJa, hoc est. Romano hierarchw, ir¬ repsisse arbìtraiur'. Sed sì hoc vocabulo usus esset ConslanUnus, anlea episcopi voce abslinuìsset. Nec magìs piacet altera Perronii conjeciura, qua' xatjoòv uay.po-j, hoc est, longam vitam, praefercndum censet. Isia enim precalio non iu lilterarum fronle pnemìlli, sed ad calcem subjici solet, ubi reipsa a Gonstantino fionitufj talesiue itkiimai ÌM miMÌ prmbtjtérum Ecclesiw Romanw, quem una cum Mildade huìc synodo interesse voluìl Constantinus , eum vìdelicet Marcum^ qui post Silvestrum papam episcopalum urbis Romw gessit. AUi, licet Baronii Perrouiique conjecturas non probent, ullro tamen iìs in nomine Marci mendum esse largìunlur. Cerle Oplatus, cum omnium qui Ro¬ mano ìu concilio consederunt nomina commemoret, nullius tamen Marci meminit. Nec facile quis sibi per¬ suaserìt eum cui unì nominaUm cum Melchiade Constantini de habendo concìlio epistola inscri pia tìmììl hm mnviìk nm kmMn^^ « ma §1 mk^ |
