Page 255-256 |
Previous | 128 of 550 | Next |
|
small (250x250 max)
medium (500x500 max)
Large
Extra Large
large ( > 500x500)
Full Resolution
All (PDF)
|
Loading content ...
255 FIRM. LACTANTII
hauriendìs voluplalibus sìUenler incumbunt, per quas A. imprudenles ìn laqueos morUs incurrunt ; ignorant enìm quae sit hominis ralio. Quam si tenere vellent, in primis Dorainura suum agnoscerenl, virtulem jus- liUamque sequerenlur, lerrenis fìgmentis aniraas suas non subslernerent, morUferas libìdinum suavi- lales non appderenl : denique seipsos magni aesti- niarenl, atque inteliigerent plus esse in homine, quam videlur, cujus vim condilionemque non aliier possent reUnere, nisi cullum veri parenUs sui, depo¬ sila pravitale, susceperint. Equidem, sìcut oporlet, de suraraa rerura saepenuraero cogiians, adrairarì solco raajeslalem Dei singularis, quae conUnet regil- que omnia, in lanlam venisse oblivionem, ut quae sola coli debeat, sola potissimum negligatur; homi¬ nes aulem ipsos ad lantam caecitatem esse deduclos B ut vero ac vìvo Deo mortuos praeférant, lerrenos aulem sepullosque in lerra eì quì fundator ipsius terra) fuit.
Et tamen huic impietaU hominum posset venia concedi, sì omnino ab iguorantia divini norainis ve¬ niret hic error. Gum vero ipsos deorum cultores saepe videamus Deum summum et confìleri et praedicare , quam sibì veniam sperare possunt impielatìs suae? quì non agnoscunt eultum ejus, quem prorsus igno¬ rarì ab homine fas non est. Nam et cum jurant, et cum optant, et cum graUas agunt, non Jovem aut deos multos, sed Deum nominant ; adeo ìpsa veritas.
DIVIN. INSTIT.
2SG
cogente naiura, eUam ab ìnvìUspecloribus erumpit; quod quìdera non faciunl in prosperis rebus. Nam tum raaxime Deus ex meraoria horainum elabilur , cum benefìciis ejus fruentes, honorem dare divinae indulgenlise debent. Atvero si qua necessilas gravis presserit, lunc Deum recordaniur. Si belli terror infreraueril, sì morborum pesUfera vis incubuerit, sì alimenta frugibus longa sìccilas denegaverit, si saeva tempeslas, si grande ingruerit, ad Deum confugìtur, a Deo pelilur auxilium, Deus, ul suhvenial, oratur. Si quìs in mari, vento saeviente, jactaiur, hunc invo¬ cai. Sì quis aliqua vi afflìctatur, huncpoUus implo¬ rai. Si quis ad exlremam mendìcandi necessitatem deduclus, vidura precibus exposcìt, Deura solum òb¬ tèstatur, et per ejus dìvinum alque unicum nomen hominura sibì misericordiam quaerit. Numquara igi¬ tur Dei raerainerunl, nìsi dum in malis sunt. Post- ({uam melus deseruit et pericula recesserunt, luni vero alacres ad deorum terapia concurrunl ; his lì- banf, his sacrifìcant, hos coronant. Deo autem, quem in ipsa necessitale ìraploraveranl, ne verbo quidem graUas agunt : adeo ex rerum prosperilate luxuria , ex luxuria vero, ul viUa omnia, sìc impieias adversus Deum nascilur.
Quanara islud ex causa fieri puiemus ? nisì esse aliquam perversam poleslalem, quae verilaUs sit sem¬ per inimica, qnx huraanis erroribus gaudeat, cuì unicum ac perpetuum sit opus offundere lenebras ^
VARIORUM mTM.
Hauriendìs voluplalibus sìdenter incumbunt. Ms. 1 Brun. et edit. Paris., 1525, sitìentes. Ms. 2 Colb. et 1 Clarom. scìenler, prave Genuina leciio sìtienter, id esl, avide. Cicero Tuscul. 217, a. Nec sìtienter quid appetens. PrudenUus Calhemerìn. iv, v. 88, Sìdenter haurìre. Walch.
Dominum suum. Ita ms. Rohan. et Sangerraann., quod est rectius, quam Deum sMMm, ut babent vul¬ gat; e editiones.
Suavìiates. Sic reposuimus ex ms. 2 Bonon. et 5 Reg., quorura duo sunt antiquissirai, Tax., 2 Lips., Goth., 1 Colb., 2 Clarora. In recenUorìbus rass. et ìn edilis est voluplales.
Plus esse in homine. Id desuraplura est ex Platonis Tìraa;o el Craiylo. Vide et Ladani, de Opifìcio Dei, e 19 d 20.
Possenl relinere. Ita resliluimus ex mss. 1 Bonon. antiquiore, et 1 Claroni. In caeleris est, posse retineri ìn 1 Reg., possel. Susceperint. Forte, susciperent. Prw feranl. Rostoch. d Ullr.. anteferant. Sepullosque in lerra ei. Ms. 1 Claroni, el recenies edd. septem addunt prwnonant ; perperam, cum mox praecesserii verbum prwferanl.
Nominis. Heuraannus credit legendura esse numi- ins. Al non mulamus leclionem rass. d editorum.
Quem prorsus ignorarì ab homine fas non esl. Id est, qui ut prorsus ìgnoretur ab homine fieri non potest. Affirraavìt enira errorera ab ignora Uone divini no¬ minis non venisse. Ad rem perlinel Terlull. Apolog. e 17 : Hwc esl summa delìcd nolentium recognoscere, quem ignorare uon possunl. Bun.
Sed Deum nomìnanl. Cypr. Idol. Van. cap. v : Dici frequenler audimus : 0 Deus ; ei. Deus videi ; ei, Deo commendo ; et. Deus mihi reddel; ei, Quod vull Deus; et. Si Deus dederit. Alque hwc esl summa delicli, nolle agnoscere quem ignorare non possis. Bun. ' Detmi. Bie reposai et oitimiius iiiiSo li 4 ^ééi th
14 impressis esl deberent ; sed male. Si qua necessilas. Sic Lucret. 1. 5 :
.... Rebus in arctis Acrius advertunt animos ad relUgionem.
Optime Rivdus, in nolis suìs rass. ad hunc auctorem comperlum est, opiìraos esse nos dura aegri sumus ; unde recle oplat PUnìus, ul tales esse sani persevere- mus^ quales nos futuros esse profiiemur cegrod.
Confugìtur. Melius cura sequentìbus cohaeret ex cunclis pene rass. quara confugiunt, quod est duorum ree mss. Reg. et ediiorura.
Potius. Sic resUluo ex omnibns mss. el vet. editis Rom. In 14 ediUs recentioribus est protinus. Vide praecedenUa.
Nomen. Ita reposui ex cunctis mss. et vet. edìUs Rora. el Crai, ac Graph. in raargine; el apie quìdera ad verba stipem mendicanlìuin innomìne Domìni. In D omnibus fere edilis est, numen.
Malis sunl. In rebus adversis. Lìb. vi, Tcap. 25 : Eliam ìn malis gradas agal. Cic. pro CluenUo, cap. 61: Unum... ìn malis perfugium calamilatìs. Bun. < Hos coronant. Siraulacra deorura coronari apud Gentiles raoris eral. Arnob. Uh. vii: Etiamne dn ser- tìs, coronìs afficiuntur et floribus? Vide etiara Gleni. Alexand, TvoctSay. lib. ii, cap. 8. Terlullian., de Cor. Mil., cap. 7 : Salurnum Pherecydes ante amnes referl coronalum, Jovem Dìodoìus posl devictos Titanas. Dat el Priapo iwnìas idem, et Arìadnw sertum. Plinìus, lib. XVl, cap. 4, ait, antìquilus nerainem, uisi deos, coronìs ornari solitum ; el lib. xxi, cap. 24 : Caronw deorum honos eranl, el Larìum publicorum privalorum- que. Arleraidor. Ub, n, Ondrocrìt., cap. 34. Sed non solum diì coronali, veruni eliara ìllì quì sacris ope¬ rabaniur, imo vasa diara ac vidima3, quarum cor¬ nua ìnaurabanlur, elc. Ex HEUàLDO el Elmenh.
Offimderè tenebras. Rerum Jib. |i,cap.i6 : Offun^ imìi knebfuH mrìiaieà cdìmm obduóunt. Ifeidi Erro^
Object Description
| Title | Patrologiae cursus completus. Series prima. Tomus VI. |
| Creator | Migne, J.-P. (Jacques-Paul), 1800-1875. |
| Contributors | Hamman, A.-G. (Adalbert-G.), 1910- |
| Date | 1844 |
| Call Number | BR60.M4 |
| Language | Latin |
| Type | Books/Pamphlets |
| Related Resource Identifier | http://yufind.library.yale.edu/yufind/Record/524253 |
Description
| Title | Page 255-256 |
| Type | Books/Pamphlets |
| Transcript | 255 FIRM. LACTANTII hauriendìs voluplalibus sìUenler incumbunt, per quas A. imprudenles ìn laqueos morUs incurrunt ; ignorant enìm quae sit hominis ralio. Quam si tenere vellent, in primis Dorainura suum agnoscerenl, virtulem jus- liUamque sequerenlur, lerrenis fìgmentis aniraas suas non subslernerent, morUferas libìdinum suavi- lales non appderenl : denique seipsos magni aesti- niarenl, atque inteliigerent plus esse in homine, quam videlur, cujus vim condilionemque non aliier possent reUnere, nisi cullum veri parenUs sui, depo¬ sila pravitale, susceperint. Equidem, sìcut oporlet, de suraraa rerura saepenuraero cogiians, adrairarì solco raajeslalem Dei singularis, quae conUnet regil- que omnia, in lanlam venisse oblivionem, ut quae sola coli debeat, sola potissimum negligatur; homi¬ nes aulem ipsos ad lantam caecitatem esse deduclos B ut vero ac vìvo Deo mortuos praeférant, lerrenos aulem sepullosque in lerra eì quì fundator ipsius terra) fuit. Et tamen huic impietaU hominum posset venia concedi, sì omnino ab iguorantia divini norainis ve¬ niret hic error. Gum vero ipsos deorum cultores saepe videamus Deum summum et confìleri et praedicare , quam sibì veniam sperare possunt impielatìs suae? quì non agnoscunt eultum ejus, quem prorsus igno¬ rarì ab homine fas non est. Nam et cum jurant, et cum optant, et cum graUas agunt, non Jovem aut deos multos, sed Deum nominant ; adeo ìpsa veritas. DIVIN. INSTIT. 2SG cogente naiura, eUam ab ìnvìUspecloribus erumpit; quod quìdera non faciunl in prosperis rebus. Nam tum raaxime Deus ex meraoria horainum elabilur , cum benefìciis ejus fruentes, honorem dare divinae indulgenlise debent. Atvero si qua necessilas gravis presserit, lunc Deum recordaniur. Si belli terror infreraueril, sì morborum pesUfera vis incubuerit, sì alimenta frugibus longa sìccilas denegaverit, si saeva tempeslas, si grande ingruerit, ad Deum confugìtur, a Deo pelilur auxilium, Deus, ul suhvenial, oratur. Si quìs in mari, vento saeviente, jactaiur, hunc invo¬ cai. Sì quis aliqua vi afflìctatur, huncpoUus implo¬ rai. Si quis ad exlremam mendìcandi necessitatem deduclus, vidura precibus exposcìt, Deura solum òb¬ tèstatur, et per ejus dìvinum alque unicum nomen hominura sibì misericordiam quaerit. Numquara igi¬ tur Dei raerainerunl, nìsi dum in malis sunt. Post- ({uam melus deseruit et pericula recesserunt, luni vero alacres ad deorum terapia concurrunl ; his lì- banf, his sacrifìcant, hos coronant. Deo autem, quem in ipsa necessitale ìraploraveranl, ne verbo quidem graUas agunt : adeo ex rerum prosperilate luxuria , ex luxuria vero, ul viUa omnia, sìc impieias adversus Deum nascilur. Quanara islud ex causa fieri puiemus ? nisì esse aliquam perversam poleslalem, quae verilaUs sit sem¬ per inimica, qnx huraanis erroribus gaudeat, cuì unicum ac perpetuum sit opus offundere lenebras ^ VARIORUM mTM. Hauriendìs voluplalibus sìdenter incumbunt. Ms. 1 Brun. et edit. Paris., 1525, sitìentes. Ms. 2 Colb. et 1 Clarom. scìenler, prave Genuina leciio sìtienter, id esl, avide. Cicero Tuscul. 217, a. Nec sìtienter quid appetens. PrudenUus Calhemerìn. iv, v. 88, Sìdenter haurìre. Walch. Dominum suum. Ita ms. Rohan. et Sangerraann., quod est rectius, quam Deum sMMm, ut babent vul¬ gat; e editiones. Suavìiates. Sic reposuimus ex ms. 2 Bonon. et 5 Reg., quorura duo sunt antiquissirai, Tax., 2 Lips., Goth., 1 Colb., 2 Clarora. In recenUorìbus rass. et ìn edilis est voluplales. Plus esse in homine. Id desuraplura est ex Platonis Tìraa;o el Craiylo. Vide et Ladani, de Opifìcio Dei, e 19 d 20. Possenl relinere. Ita resliluimus ex mss. 1 Bonon. antiquiore, et 1 Claroni. In caeleris est, posse retineri ìn 1 Reg., possel. Susceperint. Forte, susciperent. Prw feranl. Rostoch. d Ullr.. anteferant. Sepullosque in lerra ei. Ms. 1 Claroni, el recenies edd. septem addunt prwnonant ; perperam, cum mox praecesserii verbum prwferanl. Nominis. Heuraannus credit legendura esse numi- ins. Al non mulamus leclionem rass. d editorum. Quem prorsus ignorarì ab homine fas non esl. Id est, qui ut prorsus ìgnoretur ab homine fieri non potest. Affirraavìt enira errorera ab ignora Uone divini no¬ minis non venisse. Ad rem perlinel Terlull. Apolog. e 17 : Hwc esl summa delìcd nolentium recognoscere, quem ignorare uon possunl. Bun. Sed Deum nomìnanl. Cypr. Idol. Van. cap. v : Dici frequenler audimus : 0 Deus ; ei. Deus videi ; ei, Deo commendo ; et. Deus mihi reddel; ei, Quod vull Deus; et. Si Deus dederit. Alque hwc esl summa delicli, nolle agnoscere quem ignorare non possis. Bun. ' Detmi. Bie reposai et oitimiius iiiiSo li 4 ^ééi th 14 impressis esl deberent ; sed male. Si qua necessilas. Sic Lucret. 1. 5 : .... Rebus in arctis Acrius advertunt animos ad relUgionem. Optime Rivdus, in nolis suìs rass. ad hunc auctorem comperlum est, opiìraos esse nos dura aegri sumus ; unde recle oplat PUnìus, ul tales esse sani persevere- mus^ quales nos futuros esse profiiemur cegrod. Confugìtur. Melius cura sequentìbus cohaeret ex cunclis pene rass. quara confugiunt, quod est duorum ree mss. Reg. et ediiorura. Potius. Sic resUluo ex omnibns mss. el vet. editis Rom. In 14 ediUs recentioribus est protinus. Vide praecedenUa. Nomen. Ita reposui ex cunctis mss. et vet. edìUs Rora. el Crai, ac Graph. in raargine; el apie quìdera ad verba stipem mendicanlìuin innomìne Domìni. In D omnibus fere edilis est, numen. Malis sunl. In rebus adversis. Lìb. vi, Tcap. 25 : Eliam ìn malis gradas agal. Cic. pro CluenUo, cap. 61: Unum... ìn malis perfugium calamilatìs. Bun. < Hos coronant. Siraulacra deorura coronari apud Gentiles raoris eral. Arnob. Uh. vii: Etiamne dn ser- tìs, coronìs afficiuntur et floribus? Vide etiara Gleni. Alexand, TvoctSay. lib. ii, cap. 8. Terlullian., de Cor. Mil., cap. 7 : Salurnum Pherecydes ante amnes referl coronalum, Jovem Dìodoìus posl devictos Titanas. Dat el Priapo iwnìas idem, et Arìadnw sertum. Plinìus, lib. XVl, cap. 4, ait, antìquilus nerainem, uisi deos, coronìs ornari solitum ; el lib. xxi, cap. 24 : Caronw deorum honos eranl, el Larìum publicorum privalorum- que. Arleraidor. Ub, n, Ondrocrìt., cap. 34. Sed non solum diì coronali, veruni eliara ìllì quì sacris ope¬ rabaniur, imo vasa diara ac vidima3, quarum cor¬ nua ìnaurabanlur, elc. Ex HEUàLDO el Elmenh. Offimderè tenebras. Rerum Jib. |i,cap.i6 : Offun^ imìi knebfuH mrìiaieà cdìmm obduóunt. Ifeidi Erro^ |
