Page 365-366 |
Previous | 183 of 550 | Next |
|
small (250x250 max)
medium (500x500 max)
Large
Extra Large
large ( > 500x500)
Full Resolution
All (PDF)
|
Loading content ...
335 LIBER IR. DE FALSA SAPIENTIA PHILOSOPH. 366
sumus quod esl meUus, jara non est phUosophìa A fuit qui snramum bonura credidit animi voluplalem.
nobìs necessaria, quìa sapientes jam suraus, qui de sapienUum sentenUis judicemus, Cum vero dìscendae sapienliae causa venìamus, quì possumus judicare, quì nondum sapere coeperimus? maxime cum praeslo adsit academicus, quì nos pallio rdrahat, ac vetel cuiquam credere, nec lamen afferai ipse quod se¬ quamur.
CAPUT VHL
De summo bono, et animi corporisque voluplatibus et virtute.
Quid ergo superest, nisi ut, omissis UUgatoribus furiosìs ac pertinacibus, veniaraus ad judicem ìllum.
quoniam illa sive securitas, sive gaudium est, cora¬ raunis est omnibus. Arisiippo ne respondendura quidem duco, quem semper in corporis voluplales ruenlem , nihìlque alìud quam ventri et Veneri ser¬ vìentem, nemini dubium est hominem non fuìsse; sic enim vixit, ut nihil inter eum pecuderaque distarei, nisi unura, quod loquebalur. Quod sì asino, aut cani, aul suì facultas loquendi tribualur, quaerasque ab hìs, quid sibi veUnt, cum ferainas tara rabide consectantur, ut vix divelli queant, cibos etiara, po- turaque negliganl? cur aut aUos raares violenter abì- gant, aut ne vicU quìdera absistant, sed a forUorì- bus saepe contriti, eo magis insectentur? cur nec im¬ bres, nec frigora perlimescant, laborera suscìpiant.
scilicet datorem simplicis et quielae sapienUae? Quae B periculum non recusent? Quid alìud respondebunt.
non tanlura forraare nos, ac inducere in viara possit, verum etiam de conlroversìis islorura ferre senten¬ liara. Haec nos docet, quid sìt horainis veruni ac summura bonura : de quo priusquara dicere ìncìpio, illaì oranes sentenUae sunt refellendie, ut appareat nemìnera illorum fuisse sapientem. Cqm de offìcio hominis agalur, oporlet summum summi animaljs bonura in co conslìiuì, quod commune cura cseteris anìmaiibus esse non possit, Sed ut feris denles, ar- mentis cornua, volucribus pennae, propria sunt : sic homini aliquid suum debet adscribi, sine quo raUo¬ nem suae conditionis amittat. Nara quod vivendi aut generandì causa datura est omnibus, est quidera bo¬ num naturale; suraraum tamen non est, nisi quod
nisi summum bonum esse corporis voluptatem ? eam se appelere, ut affìciantur suavissimis sensibus ; eos¬ que esse tanU, ut assequendorum causa , nec labo¬ rem sibi uUuni, nec vulnera, nec raortera ipsain re- cusandara putent. Ab hisne igìlur praecepta vivendi pderaus, qui hoc idem sentiunt, quod aniraae ratìo¬ nis experles ?
Aiunt Gyrenaìci virtutem ipsam ex eo esse lau¬ dandam, quod sii effìciens voluptatis. Verum, inquìt obscoenus canis, aut sus ìlle lutulenlus. Nam ideo cura adversario sumraa viriura conienlione depugno, ul virius mea parìal raìhì voluptalera , cujus expers sira necesse est, si victus abcessero. Ab his ergo sa¬ pere discemus, quos a pecudibus ac beUuis, non sen¬
esi unicuique generi proprium. Sapiens ergo non G lenUa , sed lingua discernit? PrivaUonem doloris
VARIORUM NOTiE.
Venìamus. Ex mss. et multis ediUs restituì; in nonnullis est venimus.
Qui. Addìdi ex potioribus ei veluslis rass. Reg. aliisque, et edilis decem : in nonnulUs omissum, in pluribus esl (]fMÌ(/.
Nos pallio relrahal. Isìdorus dictum putat Pallium a pellibus, quìa prìus super indumenta pellìcea veieres induebantur, quasi pellea, sìve a palla, per derìvado- nem. Philosophorura propria haec vestis fuit, ul ap¬ parel ex dicio Herodis Attici apud Gelliura lib. ix : Vìdeo, inquìt, barbam et pallium, phìlosophum non vìdeo. Apud Graecos eliara in usu prajcipue fuìt. Hinc palUali sumuntur pro Graecis, sicut pro Romanis to¬ gati. Dìct;e pjopterea fabulae palliatiB , ìri^ quibns
tur, sed de hominibus conteniiosìs el litigatorìbus.
Sapienliwl quw. Sic reposui ex mss. 6 Reg., 2 Bo¬ non., Caiic.,el 11 aliìs ac vulgalis Tornes. et Walch. In 4 scriptis ree, el 10 excusis, qui.
Hwc nos. Idem mss. qui supra. In 1 Reg. ree et ìn vulgatis, Hic nos.
Summi animalis. Id esl hominis; alque in eo ex¬ plicando summo bono lotura hoc caput occupaiur.
Non fuU. Is est Epicurus.
Communis esl. Ila ferunl oranes edili et mss. prae¬ ter 1 Bonon. anii(|., 1 Reg. ree el 1 Colb., ìn quì¬ bus est, commune.
Quem semper in corporis voluplales ruenlem. Legìt Buneman. : Quem corporis semper voluplalem tuen-
ìnducebantur Gricci, sicut toga tae in quìbus Roraani. D tem^ìqne ìn hunc locura nolara sequentera exhibet.—.
Coraraunera ulrique sexui fuisse veslera, coUigi po^ test ex Ulpiano, Tacilo, quì promiscua appellai pcd- lia. Marlìalis :
Hanc velo, quae facilis, quae palliolata vagatur.
Scripsit quoque Laraprìdìus, Matronas regias conten^ tas esse debere unico pallio, auro sparso. Etiara in lecto usos fuisse veteres, signifìcare videtur Ovid. Ub. I Amor., Eleg. 2:
Nec ìn lecto pallia nostra sedent. Omìssis lìdgatoribus furiosìs. Ita cura cunctis prope edilis manuscripU omnes, praeter 3 scriptos et 4 excusos, ìn quibus est lilìgalìombus. Al lidgatoribus, adjuncla furiosìs ac pertinacibus flagiìant. Hunc locura sic exhibei anUquissìraus 1 Bonon. codex : Quid ergo superest, nisì ul obvias Ids lidgatoribus furiosìs el pertinacibus manus demus ad judiceniì Non igilur le¬ gendura esl liiìgationìbus ; quia, ul recle ait Thoraa¬ sius, non de conienUonibus et liUgalionìbus hìc agi-
Ilaedo (ìnquìi); nam plures scripiì e tedìU in singolari, voluptatem, rectius. Esl quidera et altera ledio, in corporis voluptates ruenlem, elegans, quam Lips., Su¬ blac, Ven. 1471, Rost., Gryph., Tornes., Thom. et receniiores habent, ut Lact. l. vi, cap. 23 : Ut in hos afi'edus avidissime ruereni. Bun.
Cum fwminas lam rabide consectantur. Virgilìus de equis, seu equabus :
Ulas ducìl amor trans Gargara, transque sonantem
Ascanium. m Geòrgie, y. 270. Francius.
Tam rabide consedanlur. Ut Cicero v Tuscul., 6:
Quem libidinibus ìnflammatum et furenlem videmus
omnia rabide appetentem cum inexplìcabìli cupidìlate.
Bun. Cijrenaici. Vide apud Cicer. ìn fìn. ni, de Offìc Virtutem ex eo esse laudandam. Ita cum 5 editis omues fere mss. Al in uno Golberiino et Cauc. ae edilis li est ex eo ipso ; in 1 Colb., ex eo solo. Sus el canis. Duo quasi symbola quaedara gulae et
Object Description
| Title | Patrologiae cursus completus. Series prima. Tomus VI. |
| Creator | Migne, J.-P. (Jacques-Paul), 1800-1875. |
| Contributors | Hamman, A.-G. (Adalbert-G.), 1910- |
| Date | 1844 |
| Call Number | BR60.M4 |
| Language | Latin |
| Type | Books/Pamphlets |
| Related Resource Identifier | http://yufind.library.yale.edu/yufind/Record/524253 |
Description
| Title | Page 365-366 |
| Type | Books/Pamphlets |
| Transcript | 335 LIBER IR. DE FALSA SAPIENTIA PHILOSOPH. 366 sumus quod esl meUus, jara non est phUosophìa A fuit qui snramum bonura credidit animi voluplalem. nobìs necessaria, quìa sapientes jam suraus, qui de sapienUum sentenUis judicemus, Cum vero dìscendae sapienliae causa venìamus, quì possumus judicare, quì nondum sapere coeperimus? maxime cum praeslo adsit academicus, quì nos pallio rdrahat, ac vetel cuiquam credere, nec lamen afferai ipse quod se¬ quamur. CAPUT VHL De summo bono, et animi corporisque voluplatibus et virtute. Quid ergo superest, nisi ut, omissis UUgatoribus furiosìs ac pertinacibus, veniaraus ad judicem ìllum. quoniam illa sive securitas, sive gaudium est, cora¬ raunis est omnibus. Arisiippo ne respondendura quidem duco, quem semper in corporis voluplales ruenlem , nihìlque alìud quam ventri et Veneri ser¬ vìentem, nemini dubium est hominem non fuìsse; sic enim vixit, ut nihil inter eum pecuderaque distarei, nisi unura, quod loquebalur. Quod sì asino, aut cani, aul suì facultas loquendi tribualur, quaerasque ab hìs, quid sibi veUnt, cum ferainas tara rabide consectantur, ut vix divelli queant, cibos etiara, po- turaque negliganl? cur aut aUos raares violenter abì- gant, aut ne vicU quìdera absistant, sed a forUorì- bus saepe contriti, eo magis insectentur? cur nec im¬ bres, nec frigora perlimescant, laborera suscìpiant. scilicet datorem simplicis et quielae sapienUae? Quae B periculum non recusent? Quid alìud respondebunt. non tanlura forraare nos, ac inducere in viara possit, verum etiam de conlroversìis islorura ferre senten¬ liara. Haec nos docet, quid sìt horainis veruni ac summura bonura : de quo priusquara dicere ìncìpio, illaì oranes sentenUae sunt refellendie, ut appareat nemìnera illorum fuisse sapientem. Cqm de offìcio hominis agalur, oporlet summum summi animaljs bonura in co conslìiuì, quod commune cura cseteris anìmaiibus esse non possit, Sed ut feris denles, ar- mentis cornua, volucribus pennae, propria sunt : sic homini aliquid suum debet adscribi, sine quo raUo¬ nem suae conditionis amittat. Nara quod vivendi aut generandì causa datura est omnibus, est quidera bo¬ num naturale; suraraum tamen non est, nisi quod nisi summum bonum esse corporis voluptatem ? eam se appelere, ut affìciantur suavissimis sensibus ; eos¬ que esse tanU, ut assequendorum causa , nec labo¬ rem sibi uUuni, nec vulnera, nec raortera ipsain re- cusandara putent. Ab hisne igìlur praecepta vivendi pderaus, qui hoc idem sentiunt, quod aniraae ratìo¬ nis experles ? Aiunt Gyrenaìci virtutem ipsam ex eo esse lau¬ dandam, quod sii effìciens voluptatis. Verum, inquìt obscoenus canis, aut sus ìlle lutulenlus. Nam ideo cura adversario sumraa viriura conienlione depugno, ul virius mea parìal raìhì voluptalera , cujus expers sira necesse est, si victus abcessero. Ab his ergo sa¬ pere discemus, quos a pecudibus ac beUuis, non sen¬ esi unicuique generi proprium. Sapiens ergo non G lenUa , sed lingua discernit? PrivaUonem doloris VARIORUM NOTiE. Venìamus. Ex mss. et multis ediUs restituì; in nonnullis est venimus. Qui. Addìdi ex potioribus ei veluslis rass. Reg. aliisque, et edilis decem : in nonnulUs omissum, in pluribus esl (]fMÌ(/. Nos pallio relrahal. Isìdorus dictum putat Pallium a pellibus, quìa prìus super indumenta pellìcea veieres induebantur, quasi pellea, sìve a palla, per derìvado- nem. Philosophorura propria haec vestis fuit, ul ap¬ parel ex dicio Herodis Attici apud Gelliura lib. ix : Vìdeo, inquìt, barbam et pallium, phìlosophum non vìdeo. Apud Graecos eliara in usu prajcipue fuìt. Hinc palUali sumuntur pro Graecis, sicut pro Romanis to¬ gati. Dìct;e pjopterea fabulae palliatiB , ìri^ quibns tur, sed de hominibus conteniiosìs el litigatorìbus. Sapienliwl quw. Sic reposui ex mss. 6 Reg., 2 Bo¬ non., Caiic.,el 11 aliìs ac vulgalis Tornes. et Walch. In 4 scriptis ree, el 10 excusis, qui. Hwc nos. Idem mss. qui supra. In 1 Reg. ree et ìn vulgatis, Hic nos. Summi animalis. Id esl hominis; alque in eo ex¬ plicando summo bono lotura hoc caput occupaiur. Non fuU. Is est Epicurus. Communis esl. Ila ferunl oranes edili et mss. prae¬ ter 1 Bonon. anii(|., 1 Reg. ree el 1 Colb., ìn quì¬ bus est, commune. Quem semper in corporis voluplales ruenlem. Legìt Buneman. : Quem corporis semper voluplalem tuen- ìnducebantur Gricci, sicut toga tae in quìbus Roraani. D tem^ìqne ìn hunc locura nolara sequentera exhibet.—. Coraraunera ulrique sexui fuisse veslera, coUigi po^ test ex Ulpiano, Tacilo, quì promiscua appellai pcd- lia. Marlìalis : Hanc velo, quae facilis, quae palliolata vagatur. Scripsit quoque Laraprìdìus, Matronas regias conten^ tas esse debere unico pallio, auro sparso. Etiara in lecto usos fuisse veteres, signifìcare videtur Ovid. Ub. I Amor., Eleg. 2: Nec ìn lecto pallia nostra sedent. Omìssis lìdgatoribus furiosìs. Ita cura cunctis prope edilis manuscripU omnes, praeter 3 scriptos et 4 excusos, ìn quibus est lilìgalìombus. Al lidgatoribus, adjuncla furiosìs ac pertinacibus flagiìant. Hunc locura sic exhibei anUquissìraus 1 Bonon. codex : Quid ergo superest, nisì ul obvias Ids lidgatoribus furiosìs el pertinacibus manus demus ad judiceniì Non igilur le¬ gendura esl liiìgationìbus ; quia, ul recle ait Thoraa¬ sius, non de conienUonibus et liUgalionìbus hìc agi- Ilaedo (ìnquìi); nam plures scripiì e tedìU in singolari, voluptatem, rectius. Esl quidera et altera ledio, in corporis voluptates ruenlem, elegans, quam Lips., Su¬ blac, Ven. 1471, Rost., Gryph., Tornes., Thom. et receniiores habent, ut Lact. l. vi, cap. 23 : Ut in hos afi'edus avidissime ruereni. Bun. Cum fwminas lam rabide consectantur. Virgilìus de equis, seu equabus : Ulas ducìl amor trans Gargara, transque sonantem Ascanium. m Geòrgie, y. 270. Francius. Tam rabide consedanlur. Ut Cicero v Tuscul., 6: Quem libidinibus ìnflammatum et furenlem videmus omnia rabide appetentem cum inexplìcabìli cupidìlate. Bun. Cijrenaici. Vide apud Cicer. ìn fìn. ni, de Offìc Virtutem ex eo esse laudandam. Ita cum 5 editis omues fere mss. Al in uno Golberiino et Cauc. ae edilis li est ex eo ipso ; in 1 Colb., ex eo solo. Sus el canis. Duo quasi symbola quaedara gulae et |
