Page 437-438 |
Previous | 219 of 550 | Next |
|
small (250x250 max)
medium (500x500 max)
Large
Extra Large
large ( > 500x500)
Full Resolution
All (PDF)
|
Loading content ...
437
LIBER IH. DE FALSA SAPIENTIA PHILOSOPH.
438
enim, cum aut Ìgnorarent, a quo èsset effectus mun- A runt ; nec omnino ulla eorum dispuiaUo de vìriute
dus, aut persuadere vellent, nihil esse divina menle perfeclum, naturam esse dixerunt rerum oraniura raalrera, quasì dìcerenl, orania sua sponte esse nata : quo verbo piane ìraprudeniìara suam confìtentur. Naiura enira, reraota providentia et polestate divina, prorsus nìhU est. Quod si Deura naturara vocent, quae perversitas est, naiurara polìus quam Deum nominare? Si antera natura raUo est, vel necessilas, vel conditio nascendi, non est per seìpsam sensibilis^: sed necesse est meniem esse divìnara, quae sua pro¬ videniìa nascendi prineìpinra rebus omnibus prx^beat. Aut sì natura esl coelura atque terra, dorane, quod natura est, non est Deus natura, sed Dei opus.
Non dissimili errore credunt esse fortunara, quasi
esl, in qua non fortuna vexetur. M. Tullius ìn sua Consolatione pugnasse se scraper contra fortunam loquiiur, eamque a se esse superatam, cum forUter iniraicorum ìmpeius reiudìsset; ne tum quidem se ab ea fraclum, cura dorao pulsus pairia caruit : tum autem, cura araìserit charissiraara fìliara, vìctum se a foriuna turpìter confìtetur. Cedo, inquit, et ma¬ nura lollo. Quid hoc horaine mìserius, qui sìc jaceat? Insipìenler, ìnquil : sed qui profitetur se esse sapìen¬ lem. Quid ergo sìbi vull assuraplio noniinis? Quid conteraptus ille rerura, qui magnifìcis verbis praeteu- diiur? Qnid dispar caeleris habitus? Aut cur oninìno praecepta sapientiae daUs, si nerao, qui sapiat, adhuc inventus est? Et quisquam nobis invidiara facit, quìa
deam quamdam res humanas variis casibus illuden- B philosophos negamus esse sapieules? cura ipsi nec
tera ; quìa nesciunt, unde sibi bona, et raala eveniant. Cura hac se compositos ad praeUandum putanl; nec ullam tamen ralionem reddunt, a qno el quam ob causam : sed tanlura cura foriuna se digladìari rao- menUs omnibus glorianiur. Jam quicumque aliquos consolaU sunt ob inlerilum amissioneraque charorum, forlunae nomen acerrimis accusaUonibus proscìde-
VARIORUM NOTiE
scire se quidquam, nec sapere fateanlur. Nam si quando ita defecerint, ut ne affìngere quidem quid¬ quara possint, quod faciunt in rebus caeleris : tura vero ÌgnoranUae adraonenlur, et quasì furibundi exi- liunl, etexclaraanl se caecos esse et excordes. Anaxa¬ goras pronuntiat circurafusa esse tenebris omnia. Empedocles anguslas esse sensuum semitas queritur.
cum ea non modo in utriusque Testamenti volurai¬ nibus crebro occurrat legentibus, sed eUam apud scriptores ecclesiasticos anthjuissiraps. Neque enìm ex sese vel est quidquara, vel raovetur, quae nìhìl alìud quara Dei nutus est, et ut dixi, voluntas aelerna. q Deus antera Naiura quìdera esse poiest, si non (p-ùcnv, sed oòdiav inlelligas. Nara sìc non Cicero raodo, sed eliam ipse AugusUnus, creaiuram oùcrtav transtule¬ runt, non de Deo raodo, sed eliara de aliis substan¬ tiis. Nara in n de Moribus Manìcba^oruni lìbro, cap. 1, dìcìt, verbo subslanlivo (nìhìl refert sìve slpLÌ, nude oTjcrta deducitur; sive sura, uude Essenlia, iinelligas) subesse niauenlìs ìu se, atque incorarantabìliter sese habdilis naturae signìfìcalìonera. Hanc nihil aliud quara Deura possumus dìcere Idera Augustinus 1. ii de Anima. Quare Ladanlìus hoc quoque, quod sano cum inlelledu et legì et inlelligi poterai, praeter me¬ ritum videtur acerbius reprehendere. Qnara quìdera qmeslìonera cap. 10, de Ira Dei refrìcat. Betuleius. Si Deum naiuram vocent. Quae Senecae sententia fuil. Vide supra lìb. i, cap. 9.
Sed. Ex rass. reposui ; in edìUs esl quìa. Non dissimìU errore. In hunc Gentiliura errorera ìnvehìiur S. AugusUnus lìb. iv de Civit. Dei, cap. 18 et 19. D
Cum hac se compositos. Verbura gladiatorura, ubi parìa coraponebanlur, quod el committere, comparare dicebant. Uic Fìrmianus respexit ad Senec. de Pro¬ vìd. cap. 2 : Ecce par Deo dignum, vìr lorlìs cum mala foriuna coraposiius. Buneman.
Amisdonemque carorum. Conf. infra, amiserit caris* sìmam. Interitus et amìssio non raro pro o6ùm ponun¬ tur- Sic sacri et profani scripiores. Terlull. de Patienl. cap. 14 : amìssio carissimorum. ConL cap. 9, pr. Cy¬ prianus de Bono Paiient. n. 9 : Mùltiplex tentationum qualitas ìrrogalur, de jadurìs facuUatum... de crucia¬ libus vulnerum, de dimìsmne e^rovnnì. Kriìobìus lìb II, n. 98 : Amìssio pignorum. Seneca ad Marciam cap. 7 : Ex discessu, non solum araìssione carìssìmornra ne^ cessai ius morsUs esl. Ipse Cicero lib. iii Off. cap. 5 : Araìssìo Uberorum, prapinquorum, amìcorum; ei lib. in, Tuse e 30, pr. In Lips. altero legilur, ab interìtu amìssioneque carorum. Buneman.
feirdur, Oninìum pene inss, et edilorum èst;
scripU 1 Bon. antiq., 1 Golb. et 3 ediU legunt, verse- tur; 1 Reg. ree, veretur.
Eamque a se esse superatam. Mss. 3 Reg., Lips , Golh. et edit. Celiar, post a se addunt semper, quod caeteri mss. editi respuunt, neqne necessariura vide¬ lur, cnra raox praecesserii. Videel Tusculan. quaeslio¬ nes Ciceron. lib. v: Occupavi fé,inquii, foriuna, atque cepi, Oììinesque aditus tuos exclusi, ut ad me aspirare non poises. — Eamque a se semper esse superatam. Lips» el Golh. semver ìnierserunt, quani alii negligunt, forsan quod repditara ex superioribus crediderunt. Nec vero ingrata repetilio, aut a genio auctoris aliena.
Buneman. Inquìi. Idera Cicero in fragmenlis de Consolatione, Et manum lolla. Ita legendura est ex rass. et ex ipso Cicerone Theod. Canlerus ita correxit. Ita ha¬ bent edit. anUquiss. Rora. 1470, et Veneta ^90, edili legunt, en manum lollo. Qui siiperabantur ac victos se agnoscebant, raanura dabant : hinc Virgil. lìb. xn ^neid. tendere palmas dixìt. Cicero ìn Ladio, ad ex¬ tremum del mcmus, vincique se patiatur. Reni Theocrifi Eidyllio 23.
Quì sic }acecU?là est, sic abjectus, afflìclus, fractus sii. Unde Ciceroni saepe afflìclus el jacens, abjectus et jacens, junguniur. ConL Lacl. de Mori. Pers. cap. 1.
Buneman. Inquìt. Sic oranes rass. et vderes edd. Rom. et Paris, vulgati 12 inquis.
Datis. Secutus sum librorura rass. pene oranium et opliraorura auctorìiatera. Qnìnque recenlìssiinihabent dal ; 1 Lips. data sum; 2 Reg. recenl. el 1 Colb. cum edilis dantur. Non male.
Qui sapiat. Reposui ex omnibus mss. et plerisque edìiìs. Cideris vulgatis est, sapit,
Facil, In quibusdara editionibus, faciat. Affingere. Oraniura lere rass. esl d edilion. Vulgat. accedeniibus 3 Colb. in quibus esi a ffig er e ;ms. Tornes. attingere. Vulgati ìegnni effingere.
Anaxagoras, eie. iìxe videntur ex primo Academì¬ corum Ciceionis desurapta esse, ubi de Academìco¬ rum v.y.oiTO'lMot scribit. Verba Cicerosiìs sunt : Tum eoa, cum Zenone, inquam, ut accepimus, Arcesìlas sìbi omne certamen instiiuil, non perlinacia aut studio vin¬ cendì {ut wìlit ^uidem vìdelur) sed earum rdum ohcu-
Object Description
| Title | Patrologiae cursus completus. Series prima. Tomus VI. |
| Creator | Migne, J.-P. (Jacques-Paul), 1800-1875. |
| Contributors | Hamman, A.-G. (Adalbert-G.), 1910- |
| Date | 1844 |
| Call Number | BR60.M4 |
| Language | Latin |
| Type | Books/Pamphlets |
| Related Resource Identifier | http://yufind.library.yale.edu/yufind/Record/524253 |
Description
| Title | Page 437-438 |
| Type | Books/Pamphlets |
| Transcript | 437 LIBER IH. DE FALSA SAPIENTIA PHILOSOPH. 438 enim, cum aut Ìgnorarent, a quo èsset effectus mun- A runt ; nec omnino ulla eorum dispuiaUo de vìriute dus, aut persuadere vellent, nihil esse divina menle perfeclum, naturam esse dixerunt rerum oraniura raalrera, quasì dìcerenl, orania sua sponte esse nata : quo verbo piane ìraprudeniìara suam confìtentur. Naiura enira, reraota providentia et polestate divina, prorsus nìhU est. Quod si Deura naturara vocent, quae perversitas est, naiurara polìus quam Deum nominare? Si antera natura raUo est, vel necessilas, vel conditio nascendi, non est per seìpsam sensibilis^: sed necesse est meniem esse divìnara, quae sua pro¬ videniìa nascendi prineìpinra rebus omnibus prx^beat. Aut sì natura esl coelura atque terra, dorane, quod natura est, non est Deus natura, sed Dei opus. Non dissimili errore credunt esse fortunara, quasi esl, in qua non fortuna vexetur. M. Tullius ìn sua Consolatione pugnasse se scraper contra fortunam loquiiur, eamque a se esse superatam, cum forUter iniraicorum ìmpeius reiudìsset; ne tum quidem se ab ea fraclum, cura dorao pulsus pairia caruit : tum autem, cura araìserit charissiraara fìliara, vìctum se a foriuna turpìter confìtetur. Cedo, inquit, et ma¬ nura lollo. Quid hoc horaine mìserius, qui sìc jaceat? Insipìenler, ìnquil : sed qui profitetur se esse sapìen¬ lem. Quid ergo sìbi vull assuraplio noniinis? Quid conteraptus ille rerura, qui magnifìcis verbis praeteu- diiur? Qnid dispar caeleris habitus? Aut cur oninìno praecepta sapientiae daUs, si nerao, qui sapiat, adhuc inventus est? Et quisquam nobis invidiara facit, quìa deam quamdam res humanas variis casibus illuden- B philosophos negamus esse sapieules? cura ipsi nec tera ; quìa nesciunt, unde sibi bona, et raala eveniant. Cura hac se compositos ad praeUandum putanl; nec ullam tamen ralionem reddunt, a qno el quam ob causam : sed tanlura cura foriuna se digladìari rao- menUs omnibus glorianiur. Jam quicumque aliquos consolaU sunt ob inlerilum amissioneraque charorum, forlunae nomen acerrimis accusaUonibus proscìde- VARIORUM NOTiE scire se quidquam, nec sapere fateanlur. Nam si quando ita defecerint, ut ne affìngere quidem quid¬ quara possint, quod faciunt in rebus caeleris : tura vero ÌgnoranUae adraonenlur, et quasì furibundi exi- liunl, etexclaraanl se caecos esse et excordes. Anaxa¬ goras pronuntiat circurafusa esse tenebris omnia. Empedocles anguslas esse sensuum semitas queritur. cum ea non modo in utriusque Testamenti volurai¬ nibus crebro occurrat legentibus, sed eUam apud scriptores ecclesiasticos anthjuissiraps. Neque enìm ex sese vel est quidquara, vel raovetur, quae nìhìl alìud quara Dei nutus est, et ut dixi, voluntas aelerna. q Deus antera Naiura quìdera esse poiest, si non (p-ùcnv, sed oòdiav inlelligas. Nara sìc non Cicero raodo, sed eliam ipse AugusUnus, creaiuram oùcrtav transtule¬ runt, non de Deo raodo, sed eliara de aliis substan¬ tiis. Nara in n de Moribus Manìcba^oruni lìbro, cap. 1, dìcìt, verbo subslanlivo (nìhìl refert sìve slpLÌ, nude oTjcrta deducitur; sive sura, uude Essenlia, iinelligas) subesse niauenlìs ìu se, atque incorarantabìliter sese habdilis naturae signìfìcalìonera. Hanc nihil aliud quara Deura possumus dìcere Idera Augustinus 1. ii de Anima. Quare Ladanlìus hoc quoque, quod sano cum inlelledu et legì et inlelligi poterai, praeter me¬ ritum videtur acerbius reprehendere. Qnara quìdera qmeslìonera cap. 10, de Ira Dei refrìcat. Betuleius. Si Deum naiuram vocent. Quae Senecae sententia fuil. Vide supra lìb. i, cap. 9. Sed. Ex rass. reposui ; in edìUs esl quìa. Non dissimìU errore. In hunc Gentiliura errorera ìnvehìiur S. AugusUnus lìb. iv de Civit. Dei, cap. 18 et 19. D Cum hac se compositos. Verbura gladiatorura, ubi parìa coraponebanlur, quod el committere, comparare dicebant. Uic Fìrmianus respexit ad Senec. de Pro¬ vìd. cap. 2 : Ecce par Deo dignum, vìr lorlìs cum mala foriuna coraposiius. Buneman. Amisdonemque carorum. Conf. infra, amiserit caris* sìmam. Interitus et amìssio non raro pro o6ùm ponun¬ tur- Sic sacri et profani scripiores. Terlull. de Patienl. cap. 14 : amìssio carissimorum. ConL cap. 9, pr. Cy¬ prianus de Bono Paiient. n. 9 : Mùltiplex tentationum qualitas ìrrogalur, de jadurìs facuUatum... de crucia¬ libus vulnerum, de dimìsmne e^rovnnì. Kriìobìus lìb II, n. 98 : Amìssio pignorum. Seneca ad Marciam cap. 7 : Ex discessu, non solum araìssione carìssìmornra ne^ cessai ius morsUs esl. Ipse Cicero lib. iii Off. cap. 5 : Araìssìo Uberorum, prapinquorum, amìcorum; ei lib. in, Tuse e 30, pr. In Lips. altero legilur, ab interìtu amìssioneque carorum. Buneman. feirdur, Oninìum pene inss, et edilorum èst; scripU 1 Bon. antiq., 1 Golb. et 3 ediU legunt, verse- tur; 1 Reg. ree, veretur. Eamque a se esse superatam. Mss. 3 Reg., Lips , Golh. et edit. Celiar, post a se addunt semper, quod caeteri mss. editi respuunt, neqne necessariura vide¬ lur, cnra raox praecesserii. Videel Tusculan. quaeslio¬ nes Ciceron. lib. v: Occupavi fé,inquii, foriuna, atque cepi, Oììinesque aditus tuos exclusi, ut ad me aspirare non poises. — Eamque a se semper esse superatam. Lips» el Golh. semver ìnierserunt, quani alii negligunt, forsan quod repditara ex superioribus crediderunt. Nec vero ingrata repetilio, aut a genio auctoris aliena. Buneman. Inquìi. Idera Cicero in fragmenlis de Consolatione, Et manum lolla. Ita legendura est ex rass. et ex ipso Cicerone Theod. Canlerus ita correxit. Ita ha¬ bent edit. anUquiss. Rora. 1470, et Veneta ^90, edili legunt, en manum lollo. Qui siiperabantur ac victos se agnoscebant, raanura dabant : hinc Virgil. lìb. xn ^neid. tendere palmas dixìt. Cicero ìn Ladio, ad ex¬ tremum del mcmus, vincique se patiatur. Reni Theocrifi Eidyllio 23. Quì sic }acecU?là est, sic abjectus, afflìclus, fractus sii. Unde Ciceroni saepe afflìclus el jacens, abjectus et jacens, junguniur. ConL Lacl. de Mori. Pers. cap. 1. Buneman. Inquìt. Sic oranes rass. et vderes edd. Rom. et Paris, vulgati 12 inquis. Datis. Secutus sum librorura rass. pene oranium et opliraorura auctorìiatera. Qnìnque recenlìssiinihabent dal ; 1 Lips. data sum; 2 Reg. recenl. el 1 Colb. cum edilis dantur. Non male. Qui sapiat. Reposui ex omnibus mss. et plerisque edìiìs. Cideris vulgatis est, sapit, Facil, In quibusdara editionibus, faciat. Affingere. Oraniura lere rass. esl d edilion. Vulgat. accedeniibus 3 Colb. in quibus esi a ffig er e ;ms. Tornes. attingere. Vulgati ìegnni effingere. Anaxagoras, eie. iìxe videntur ex primo Academì¬ corum Ciceionis desurapta esse, ubi de Academìco¬ rum v.y.oiTO'lMot scribit. Verba Cicerosiìs sunt : Tum eoa, cum Zenone, inquam, ut accepimus, Arcesìlas sìbi omne certamen instiiuil, non perlinacia aut studio vin¬ cendì {ut wìlit ^uidem vìdelur) sed earum rdum ohcu- |
