Page 445-446 |
Previous | 223 of 550 | Next |
|
small (250x250 max)
medium (500x500 max)
Large
Extra Large
large ( > 500x500)
Full Resolution
All (PDF)
|
Loading content ...
445
ANALYSIS LIBRI IV. DE VÉRA SAWENTIA ET RELIG.
446
quod philosophi òmnes in tota soavità quaBàlé-A qo^m deperire potuerunt? Qui vult sapiens ac beatus
runl, néc unquam tamen invesUgare, comprehendere, tenere valuerunt, qui religionem aut pravanì reUnue- runtj aut imam penitus susiulerUhl. Fncessant ìgitur illì oranes, qui huraanara vitam non ìnslruunt, sed turbant. Quid enira docenl? aut quera ìnslruunt qiii se ipsos nondura inslruxeruni? Queni sanare aegròU, quém regere caecLpossunt? Huc ergo uos oranes, quì¬ bus est cura sapienliae, conferaraus. An expectabimus dorìee Socrales aliquid sciai? aut Anaxagoras ìn le¬ nebris lumen iovciiiat? aut Dehiocritùs veritatem de puteo exttahat? aul Erapedocles dUatel animi suì se¬ mitas? aut Arcesìlas et Carneades videant, sentiant, perei piani?
Ecce vox de coelo veritatem docens, et nobis sole ipso clarìus lumen oslendens. Qind nobis iniqui su-
esse, audiat Dei vocem , discat juslitiam, sacramen¬ lum natìvUalis suae norìl ; humana contemnat, divirià suscipiat, ut sunirauni ìllud bonura, ad quod natus est, possit adipiscì. Dissolulis religionibus unìversisj el oranibus, quaecuraque in earura defensìoneOi dici vel solebant, vel polerant, refulatìs, deinde convidìs philosophìae disciplinis, ad verara uobis religionem sapientiamque venìendura esl, quoniara est, ut do¬ cebo, hiriimqiiè conjuncium; ul eam vel argumentis, vei exemplis, vel idoneìs testibus asseramus, et slul- titiarai quara nobìs isti deorura cullores objeclare non desìriUìlt, ut mUlanl penes nos, sic lotara penes ipsos esse doceaihus. Et quaraquam prioribus lìbrìs, cum falsas arguerem religiones, et hoc^ cura falsara sa¬ pìenliara toUerem , ubi verilas sii, òsténderirh ; pla-
mus? et SapienUara suscipere ciindàmur, quain docU B nius tamen, qiiae religìo, et quae sapìentìai vera sìt, homines, conlrilìs ìn quaerendo aelatibus suìs, nun- liber proximus indicabit*
VARIORUM NOT^.
vdusUssimiset opUrais 1 Bon., 1 Reg. 900 annor. et Regio-Put. necnon Era. et edìt. Is. ut scribitur HIC ìn coniraduura margine e regione locì, in quo con^ siilit suraraa rei uude judìcandura esl : quod Gallico diciraus le tìic de la pièce, vel vaila le Hic : haec la¬ men nohnisi popularì dicuntur serraone, non elegflnli eloquio. Nostrae lectìonì favent rass. 3 Reg. alìì, 1 Col¬ bert., Gal.j Brun., quibus est, Hìc est illud, sìne re¬ petìiione ; Jun. 1 C(db, Hac, hoc esl Ulud ; ìn Cauc. et li aliìs ree scriptis cunclisque fere irapressis, Hoc est ìllud.
Bdìnuerunl. Ila reposui ex editis Tornes., Sou¬ bron., Walch. el oranibus rass. praeler 2 Reg. ree et 14 impressos, in quibus est tenueruni.
Sacramenlum. Id est raysierìura, voce a LadanUo ssepe usurpala. Id esl a quo natus sii el creatus. Sìc
LaclanUus, Uh. ii^ e* 18, dicit Sacramdilum hominis. — Sacramenlum naiivìtatìs suw norìl. Nosiro loco proxìraa illa ex lib. vn, e. 5 : Quare hominem fecerit; supra , sì sacramentum hominis cognovissent suprà ^ quod solus ita formatus^ ui oculi ejus ad cwlum diredi.., excilasse. Bun.
Utrumque conjimdum. Dicit utruraque, id est, re¬ ligionem sapiendamque conjundara. Idera, lìb. iv, e 2, fìn. dicit: Sapienlìam cum reUgìone sic cohwrere^ Ut divedi Ulrumquè nan possit. Ibìd., e 5 : Sapientia cum religione inseparabiU nexu cohwrel; ibìd., e 4 ; Apparet, quam inier se conjuudà sinl sapientìa et rètìgio ; ìbìd., e 5 : Sapìemiam et reUgionem non posse dìduci. Bun.
El hoc. Scilicet lériìo libro : qnod bene cohiieret prioribus lìbrìs. Itaque restituì hoc enin Cellario ex rass. praeter 6 Reg. in quìbus legìliir el hic, ut ifì cuncUs fere vulgaUs.
ANALYSIS LIBRI QUARTI
QUI INSCRIBITUR DE VERA SAPIENTIA ET RELIGtONE.
Parles libri hujus quatuor sunt : Prowmium , e 1, 2, 3, 4; Ìnstitutìo de Christo, a cap. 5 usqhe ad 29; Explicalio quwstìonìs, quomodo duw pèrsònw. Pater èi FiUus, sint unus Deus, cap. 29 ; Admonìlio de causis liwresium {cap. 30).
Prowmium tria conlinet : quérdam de intrììducto deorura cullu, quera oranis injusliiia et ìrapielas est consecuta ; causas cnr sapientia a phiiosophis non sit inventa, quìa nirairura extra fines suos eara quaesie¬ rint, nec ad Judaeos accesserint, divina band dubie providentia derdìcti, nec inde scire poluerunl verì¬ latera ; denique dìsputalìonera de sapientia? et reli¬ gionis vincalo, ubi docetur apud solos christianos Sa¬ pientiara cura religione esse conjunctam , a quibus unus Deus colatur ; non apud ethnicos, quorum reli¬ gio vana sit, et à pliilosophìa discreta, quorum itera cultus divinusCDiUra oranem sit ralionem.
Inslìtulio de Chrislo coraplectìtur doctrinath de ChrisU cognitione, persona, noraine, naUviiale, dua¬ bus naturis, rairaculis, passione, cruce.
Cognitìonera ChiìsU hauriendani raonet ex pro¬ phetis, qui omnibus dhnicòrum scriploribus anli¬ quìores sinl {cap. 3).
Personara suhsìsienleni ante fhiihdum condituih, a peoqiiie gènèràtunl fuisse Christum dèrhònstrat tèsti^
C monìo Trismegisli, Sibyllarum, el Salomonis Proverb. {cap. 6).
Noraen ChrisU propriura soli Deo Patri scribit no¬ tura esse, nec aule id publìcatnra iri, qnara dispositio fuerìi dei irapleta. Jesura taraèn inter honiines norai¬ nari : Chrislnra auteni uon propriura ejns noraen esse, sed nuncupaiionera polestalis el regni {cap. 7). Nativilas Chrisli duplex asseritur; una in spiritu, altera in cirne Illa non ex connubio ac perraìxlìone ferainae alicujus, ncque ex Deo quì mas sii el feraina, sìcul Orpheus et Herraes puiarunt, sed inconipre- hensibiliter cum voce ac sono ex Dei ore proces¬ sisse dicitur, sìcut yerbura; unde raerìto serrao et Verbum Dei nuncupelur , rectius tamen lóyog apud Gra»cos (cap. 8 d d). Hac de virgine na¬ tus manìfeslalur, cnjus nalivitaiis exponiiur a Lac¬ tantìo necèssitas, fornìà, loCiis, finis. Necessilas , quìa ehim Judaei magnis a Deobendìdìs affectì a di¬ vina lege desciveranl, fìliura sunin prìraogenìluni de¬ labi jussii e coelo Deus, ut religìonein sanclara trans- ferrei ad gentes {cap. 19 et ìì). Fortha exlerna des- pòcta fuil et humilis, ut ìngratus ìn Deura populus in eri'orem raàxìmura inducerélur (cap. 11). Forraa ìn- lefha eài, quOd vìì-ginem élégll, ciìjus uieró se insi¬ nuavit; quod minime ìuèi^édibile vldièri debet ^ cu\iì
Object Description
| Title | Patrologiae cursus completus. Series prima. Tomus VI. |
| Creator | Migne, J.-P. (Jacques-Paul), 1800-1875. |
| Contributors | Hamman, A.-G. (Adalbert-G.), 1910- |
| Date | 1844 |
| Call Number | BR60.M4 |
| Language | Latin |
| Type | Books/Pamphlets |
| Related Resource Identifier | http://yufind.library.yale.edu/yufind/Record/524253 |
Description
| Title | Page 445-446 |
| Type | Books/Pamphlets |
| Transcript | 445 ANALYSIS LIBRI IV. DE VÉRA SAWENTIA ET RELIG. 446 quod philosophi òmnes in tota soavità quaBàlé-A qo^m deperire potuerunt? Qui vult sapiens ac beatus runl, néc unquam tamen invesUgare, comprehendere, tenere valuerunt, qui religionem aut pravanì reUnue- runtj aut imam penitus susiulerUhl. Fncessant ìgitur illì oranes, qui huraanara vitam non ìnslruunt, sed turbant. Quid enira docenl? aut quera ìnslruunt qiii se ipsos nondura inslruxeruni? Queni sanare aegròU, quém regere caecLpossunt? Huc ergo uos oranes, quì¬ bus est cura sapienliae, conferaraus. An expectabimus dorìee Socrales aliquid sciai? aut Anaxagoras ìn le¬ nebris lumen iovciiiat? aut Dehiocritùs veritatem de puteo exttahat? aul Erapedocles dUatel animi suì se¬ mitas? aut Arcesìlas et Carneades videant, sentiant, perei piani? Ecce vox de coelo veritatem docens, et nobis sole ipso clarìus lumen oslendens. Qind nobis iniqui su- esse, audiat Dei vocem , discat juslitiam, sacramen¬ lum natìvUalis suae norìl ; humana contemnat, divirià suscipiat, ut sunirauni ìllud bonura, ad quod natus est, possit adipiscì. Dissolulis religionibus unìversisj el oranibus, quaecuraque in earura defensìoneOi dici vel solebant, vel polerant, refulatìs, deinde convidìs philosophìae disciplinis, ad verara uobis religionem sapientiamque venìendura esl, quoniara est, ut do¬ cebo, hiriimqiiè conjuncium; ul eam vel argumentis, vei exemplis, vel idoneìs testibus asseramus, et slul- titiarai quara nobìs isti deorura cullores objeclare non desìriUìlt, ut mUlanl penes nos, sic lotara penes ipsos esse doceaihus. Et quaraquam prioribus lìbrìs, cum falsas arguerem religiones, et hoc^ cura falsara sa¬ pìenliara toUerem , ubi verilas sii, òsténderirh ; pla- mus? et SapienUara suscipere ciindàmur, quain docU B nius tamen, qiiae religìo, et quae sapìentìai vera sìt, homines, conlrilìs ìn quaerendo aelatibus suìs, nun- liber proximus indicabit* VARIORUM NOT^. vdusUssimiset opUrais 1 Bon., 1 Reg. 900 annor. et Regio-Put. necnon Era. et edìt. Is. ut scribitur HIC ìn coniraduura margine e regione locì, in quo con^ siilit suraraa rei uude judìcandura esl : quod Gallico diciraus le tìic de la pièce, vel vaila le Hic : haec la¬ men nohnisi popularì dicuntur serraone, non elegflnli eloquio. Nostrae lectìonì favent rass. 3 Reg. alìì, 1 Col¬ bert., Gal.j Brun., quibus est, Hìc est illud, sìne re¬ petìiione ; Jun. 1 C(db, Hac, hoc esl Ulud ; ìn Cauc. et li aliìs ree scriptis cunclisque fere irapressis, Hoc est ìllud. Bdìnuerunl. Ila reposui ex editis Tornes., Sou¬ bron., Walch. el oranibus rass. praeler 2 Reg. ree et 14 impressos, in quibus est tenueruni. Sacramenlum. Id est raysierìura, voce a LadanUo ssepe usurpala. Id esl a quo natus sii el creatus. Sìc LaclanUus, Uh. ii^ e* 18, dicit Sacramdilum hominis. — Sacramenlum naiivìtatìs suw norìl. Nosiro loco proxìraa illa ex lib. vn, e. 5 : Quare hominem fecerit; supra , sì sacramentum hominis cognovissent suprà ^ quod solus ita formatus^ ui oculi ejus ad cwlum diredi.., excilasse. Bun. Utrumque conjimdum. Dicit utruraque, id est, re¬ ligionem sapiendamque conjundara. Idera, lìb. iv, e 2, fìn. dicit: Sapienlìam cum reUgìone sic cohwrere^ Ut divedi Ulrumquè nan possit. Ibìd., e 5 : Sapientia cum religione inseparabiU nexu cohwrel; ibìd., e 4 ; Apparet, quam inier se conjuudà sinl sapientìa et rètìgio ; ìbìd., e 5 : Sapìemiam et reUgionem non posse dìduci. Bun. El hoc. Scilicet lériìo libro : qnod bene cohiieret prioribus lìbrìs. Itaque restituì hoc enin Cellario ex rass. praeter 6 Reg. in quìbus legìliir el hic, ut ifì cuncUs fere vulgaUs. ANALYSIS LIBRI QUARTI QUI INSCRIBITUR DE VERA SAPIENTIA ET RELIGtONE. Parles libri hujus quatuor sunt : Prowmium , e 1, 2, 3, 4; Ìnstitutìo de Christo, a cap. 5 usqhe ad 29; Explicalio quwstìonìs, quomodo duw pèrsònw. Pater èi FiUus, sint unus Deus, cap. 29 ; Admonìlio de causis liwresium {cap. 30). Prowmium tria conlinet : quérdam de intrììducto deorura cullu, quera oranis injusliiia et ìrapielas est consecuta ; causas cnr sapientia a phiiosophis non sit inventa, quìa nirairura extra fines suos eara quaesie¬ rint, nec ad Judaeos accesserint, divina band dubie providentia derdìcti, nec inde scire poluerunl verì¬ latera ; denique dìsputalìonera de sapientia? et reli¬ gionis vincalo, ubi docetur apud solos christianos Sa¬ pientiara cura religione esse conjunctam , a quibus unus Deus colatur ; non apud ethnicos, quorum reli¬ gio vana sit, et à pliilosophìa discreta, quorum itera cultus divinusCDiUra oranem sit ralionem. Inslìtulio de Chrislo coraplectìtur doctrinath de ChrisU cognitione, persona, noraine, naUviiale, dua¬ bus naturis, rairaculis, passione, cruce. Cognitìonera ChiìsU hauriendani raonet ex pro¬ phetis, qui omnibus dhnicòrum scriploribus anli¬ quìores sinl {cap. 3). Personara suhsìsienleni ante fhiihdum condituih, a peoqiiie gènèràtunl fuisse Christum dèrhònstrat tèsti^ C monìo Trismegisli, Sibyllarum, el Salomonis Proverb. {cap. 6). Noraen ChrisU propriura soli Deo Patri scribit no¬ tura esse, nec aule id publìcatnra iri, qnara dispositio fuerìi dei irapleta. Jesura taraèn inter honiines norai¬ nari : Chrislnra auteni uon propriura ejns noraen esse, sed nuncupaiionera polestalis el regni {cap. 7). Nativilas Chrisli duplex asseritur; una in spiritu, altera in cirne Illa non ex connubio ac perraìxlìone ferainae alicujus, ncque ex Deo quì mas sii el feraina, sìcul Orpheus et Herraes puiarunt, sed inconipre- hensibiliter cum voce ac sono ex Dei ore proces¬ sisse dicitur, sìcut yerbura; unde raerìto serrao et Verbum Dei nuncupelur , rectius tamen lóyog apud Gra»cos (cap. 8 d d). Hac de virgine na¬ tus manìfeslalur, cnjus nalivitaiis exponiiur a Lac¬ tantìo necèssitas, fornìà, loCiis, finis. Necessilas , quìa ehim Judaei magnis a Deobendìdìs affectì a di¬ vina lege desciveranl, fìliura sunin prìraogenìluni de¬ labi jussii e coelo Deus, ut religìonein sanclara trans- ferrei ad gentes {cap. 19 et ìì). Fortha exlerna des- pòcta fuil et humilis, ut ìngratus ìn Deura populus in eri'orem raàxìmura inducerélur (cap. 11). Forraa ìn- lefha eài, quOd vìì-ginem élégll, ciìjus uieró se insi¬ nuavit; quod minime ìuèi^édibile vldièri debet ^ cu\iì |
