Page 569-570 |
Previous | 285 of 550 | Next |
|
small (250x250 max)
medium (500x500 max)
Large
Extra Large
large ( > 500x500)
Full Resolution
All (PDF)
|
Loading content ...
569 LIBER V. DE JUSTITIA
omnes pietatem, ne exprobrare regi scelus videren- A lur, si pie viverent. Sic assidua iraitalìone corrupU, divinum fas reliquerunt ; et paulalim male vivendi consuetudo mos faclus esl. Nec jam quidquara ex anlecedentis saeculi pio alque oplimo statu mansit : sed explosa jusUUa, et veritalera secum Irahens, reliquit hominibus errorem , ìgnoranUara, caecìta¬ tera. Iraprudeules igilur poetae, quì eam confugisse cecinerunt ad Jovis regnum. Si enìm saeculo, quod vocant aureum , justiUa in lerra fuit, a Jove uUque pulsa esl, qui aureum saeculum commutavìt. SaecuU autera coramutatìo, et expulsìo jusUUae, nihU aliud, ut dìxì, quara desertio divinae religionis pulanda est; quae sola effìcit ut homo honiinem carura habeat, euraque sibì fraiernilaUs vinculo sciai esse conslric-
m
CAPUT VII.
De Jesu advenlu et fruclu; atque de ejus swculi vìrtutibus el vitiis.
Sed^Deus, ut parens indulgenlìssimus, appropin¬ quante ulUmo tempore, nunUum misit, qui vetus ìllud saeculum fugatamque juslitiam reduceret; ne humanum genus maximis et perpetuis agìtaretur er¬ roribus. Rediit ergo species Ulius aurei temporis, et reddita quidem terrse, sed paucis assignata jusUtia est; quae nihil aliud est, quara Dei unici pia et reli¬ giosa cultura. Sed raoveat aliquem forlasse, cur si haec sit justitia, non orani humano generi sit data; nec in eam raulUtudo universa consenserit. Magnae hoc disputalionis est, cur a Deo, cura jusUiiam terrae
lum : siquidem pater idem omnibus Deus est, ut B daret, sit relenla diversitas: quod et alio loco decla¬
ravi , el ubicumque oporlune inciderit, explicabiiur. Nunc designare ìd brevissime satis est: Viriutem aut cerni non posse, nìsi habeat vitia contraria; aut non esse perleclam, nisi exercealur adversis. Hanc enim Deus bonorum ac raalorura voluit esse dìstanliam, ut qualitateiii boni ex raalo sciaraus, itera raalì ex bono; nec alterius ralio inleUigi, sublalo altero, poiest. Deus ergo non exclusil malum, ut ratio virtuUs con¬ stare posset. Quomodo enìm palienlia vim suam no-
VARIORUM NOTiE.
Consueiudo, mos faclus est. Contra Arnobius, n. p. tura scriptis, tura excusis abest. — Nunlium suum 58 : Fief enìm familiaris e more consuetudo. Perdtus misil. Quura ex Bonon. antiquìssirao Thoraasius, leste in Cornu Cop., ed. Ald. L 653: Mos proprie diffini- n Isaeo, in variis, et liìc et seqq. addiderint, non debe-
Dei , patrisque coraraunis benefìcia cura iis qui non habent, parliatur,nulli noceat, nullura preraat, non fores claudal hospìti, non aurera precanlì ; sed sit largus, benefìcus, liberalis, quas regias esse lau¬ des TulUus exìsUraavil. Hoec est profeclo jusiilia , et hoc aureura saeculura, quod Jove priraura regnante corruptum, mox et ipso, et oranì ejus progenìe consecrala , deoruraque mullorum suscepto cultu , fuerat omne sublatura.
tur ralìo vivendi consuetudine fìrmala. Varroni mos esl inslilulum animi, quod sequì debd consuetudo. Bun.
Expulsa justilia. Scribo ex Lips. ^,Z, expulsa, quia sequilur ini. juslitia a Jove pulsa; et expulsìo justi¬ tìw; ubì lamen Bonon. explotìo, qm\sì explosio Cap. 7, Fugatam juslitìam dìcìt. Bun.
Imprudenles igilur poetw, quì eam confugisse cecine¬ runt ad Jovis regnum. Ila rass. 10 Reg., 6 Golberl. alii¬ que sex, et edit.'5. Scripli sex ree d, 12 excusi, . . . cecinerunt, id est ad Jovis regnum. Rohanneus codex et ed. Sublac. sic habenl : Imprudenles igilur poetw, qui eam ad cwlum confugisse cecinerunt ad Jovis regnum : Sangermanensis vero legìt : Imprudenier ìgìtur poetw qui eam confugisse cecinerunt ad Jovis regnum; digas quidquid velis.
Expulsìo justitìw. 1 Bonon. 2(ni. explosìo J ovis justitìw.
Non aurem precantì. 1 Golberl, aurum, pro aurem ; 1 Bonon. anUq. avarus, forle, pro aures.
Largus. . . laudes Tullius. Betuleius et GaU. dì-
bant pronoraen Celiarius el recenUores fasUdìre Ita solet, e. g., lìb. iv, e 25; Quum legatum ac nunlium suura mìtteret. Bun.
Nec ìn eam multìludo universa consenserit. Reposui ìn eam ex rass. 2 Reg. et Cauc. antiquissirais, aliisque decem, et vel. edilis Rom., Torn. et Soubron. Cae¬ ieri ìn ea. — In eam multìludo ... consenserit. Lego quìdera, ìn eam, ex Ullr., Cauc, Rosi., Ven. 1471, 72, ulraque 78, 93, 97, Parrh., Paris., Junt., Torn. 1587, 1615, uli lìb, i, cap. 18: Si omnes ìn concor¬ diam consenserìnt. Lib. v, cap. 13 : In quam Umla ho¬ mìnum millia consentianl. Quinlil. Deci. 12, cap. 10: Concio ìn unam vocem consentiat. Alteram taraen, in ea, quoque probain scias, et habent Lips., Golh., Reìrara. Vide lib. iv, cap. 23 : In quo.,. consenserit. De Ira, cap. 9 : In quo priores universi... consenserant, Ibid. cup. Il : Adeo ìn unitale naiura universa consendt. Ipse Cicero pro Sextio, cap. 51 : In qua causa omnes consenlìunl. Bun.
eunt, hunc locum hodie in Ciceronis monumentis non jx Relenla. Ms. Brun. reperta.
inveniri. Celiarius, forle in deperdìto quodam libro. Walchius, quo loco incertum. At tres posleriores ex Isaei margine poiuissenl dìscere, locum esse ex Orat. pro Dejolaro, cap. 9 : Frugi hominem dici non raul¬ tum habet laudis ìn rege : foriera, justura,... largum, beneficum, tìberalem, hw siml regìw vìrlules. Bun.
Quas regias esse laudes. Nun negai illas regias esse ; sed et banc talera putat, quai reges non rainus ornd, quara privaios , el ulrisque coraraunis sii. Francius.
TuUius. Non ex deperdilo Ciceronis Ubro, ul pu¬ lat Betuleius, ac post eura Celiarius; sed ex Orat. pro Dejolaro paulo post raed., cap. 9.
Regnante primum. Ad evitandara ambiguilalem hoc ordine edo ex Lips. 2, 3, Rcìiuni.Jiost.^ Ven. 147 f, 1515, Paris., Crai., Gyran., Toni. 1587, 1613. Wal¬ chio, ubi Fasit., Gryph., Thomas., GaU., Spark,, Ceìì., primum regnante. Bun.
Nuntium misU. Ms. 1 Bonon. anliq. el cum eo 5 editi reCi posi nundum, addunt suum, quod a caHerìs
Alio loco. Supra lib. ii, cap. 18.
ExpUcubìiur. Vide infra lìb. vi, cap. 15 et 22, alque Ub. de Ira Dei, cap. 15.
Non esse perfectam, nisi exercealur adversis. Intellige ìn hac vita morlalì. Quid enira ; uura ìn beaUs non esl perfecla virtus? At haec uon exercdur adversis.
Deus ergo. Posi haec rass. 1 Reg. anUquiss. Cauc, Golh., Marra, el 5 edili 2Ldd\mi, justitiam redudurus. Pro malum, ras. Pen. habet malìdam. Quod au¬ iera dicìi, non exclusit malum, id est, perraìsit raalum. Ecce Thomasiì Scholia ad hunc locum. Hujus hicc verba sunl. Hiu etìam voces jusdlìam redudurus , expungendie, quae sane ex margine vì¬ deniur fuìsse Iranslatae in lexlnra. In hoc sane capile raulla videlur dìcere Lactantius, quibns (|uodani raodo auctorera inali tacerei Deum. Verura si rccie singula consìdereniùr, hoc ipse uon asserii. Namque aul dìcìl Deuni non excludere mahini, vd pcrraitlero ul yirtus cnra quo pugnet habeai. uoc eiiani in lOco,
Object Description
| Title | Patrologiae cursus completus. Series prima. Tomus VI. |
| Creator | Migne, J.-P. (Jacques-Paul), 1800-1875. |
| Contributors | Hamman, A.-G. (Adalbert-G.), 1910- |
| Date | 1844 |
| Call Number | BR60.M4 |
| Language | Latin |
| Type | Books/Pamphlets |
| Related Resource Identifier | http://yufind.library.yale.edu/yufind/Record/524253 |
Description
| Title | Page 569-570 |
| Type | Books/Pamphlets |
| Transcript | 569 LIBER V. DE JUSTITIA omnes pietatem, ne exprobrare regi scelus videren- A lur, si pie viverent. Sic assidua iraitalìone corrupU, divinum fas reliquerunt ; et paulalim male vivendi consuetudo mos faclus esl. Nec jam quidquara ex anlecedentis saeculi pio alque oplimo statu mansit : sed explosa jusUUa, et veritalera secum Irahens, reliquit hominibus errorem , ìgnoranUara, caecìta¬ tera. Iraprudeules igilur poetae, quì eam confugisse cecinerunt ad Jovis regnum. Si enìm saeculo, quod vocant aureum , justiUa in lerra fuit, a Jove uUque pulsa esl, qui aureum saeculum commutavìt. SaecuU autera coramutatìo, et expulsìo jusUUae, nihU aliud, ut dìxì, quara desertio divinae religionis pulanda est; quae sola effìcit ut homo honiinem carura habeat, euraque sibì fraiernilaUs vinculo sciai esse conslric- m CAPUT VII. De Jesu advenlu et fruclu; atque de ejus swculi vìrtutibus el vitiis. Sed^Deus, ut parens indulgenlìssimus, appropin¬ quante ulUmo tempore, nunUum misit, qui vetus ìllud saeculum fugatamque juslitiam reduceret; ne humanum genus maximis et perpetuis agìtaretur er¬ roribus. Rediit ergo species Ulius aurei temporis, et reddita quidem terrse, sed paucis assignata jusUtia est; quae nihil aliud est, quara Dei unici pia et reli¬ giosa cultura. Sed raoveat aliquem forlasse, cur si haec sit justitia, non orani humano generi sit data; nec in eam raulUtudo universa consenserit. Magnae hoc disputalionis est, cur a Deo, cura jusUiiam terrae lum : siquidem pater idem omnibus Deus est, ut B daret, sit relenla diversitas: quod et alio loco decla¬ ravi , el ubicumque oporlune inciderit, explicabiiur. Nunc designare ìd brevissime satis est: Viriutem aut cerni non posse, nìsi habeat vitia contraria; aut non esse perleclam, nisi exercealur adversis. Hanc enim Deus bonorum ac raalorura voluit esse dìstanliam, ut qualitateiii boni ex raalo sciaraus, itera raalì ex bono; nec alterius ralio inleUigi, sublalo altero, poiest. Deus ergo non exclusil malum, ut ratio virtuUs con¬ stare posset. Quomodo enìm palienlia vim suam no- VARIORUM NOTiE. Consueiudo, mos faclus est. Contra Arnobius, n. p. tura scriptis, tura excusis abest. — Nunlium suum 58 : Fief enìm familiaris e more consuetudo. Perdtus misil. Quura ex Bonon. antiquìssirao Thoraasius, leste in Cornu Cop., ed. Ald. L 653: Mos proprie diffini- n Isaeo, in variis, et liìc et seqq. addiderint, non debe- Dei , patrisque coraraunis benefìcia cura iis qui non habent, parliatur,nulli noceat, nullura preraat, non fores claudal hospìti, non aurera precanlì ; sed sit largus, benefìcus, liberalis, quas regias esse lau¬ des TulUus exìsUraavil. Hoec est profeclo jusiilia , et hoc aureura saeculura, quod Jove priraura regnante corruptum, mox et ipso, et oranì ejus progenìe consecrala , deoruraque mullorum suscepto cultu , fuerat omne sublatura. tur ralìo vivendi consuetudine fìrmala. Varroni mos esl inslilulum animi, quod sequì debd consuetudo. Bun. Expulsa justilia. Scribo ex Lips. ^,Z, expulsa, quia sequilur ini. juslitia a Jove pulsa; et expulsìo justi¬ tìw; ubì lamen Bonon. explotìo, qm\sì explosio Cap. 7, Fugatam juslitìam dìcìt. Bun. Imprudenles igilur poetw, quì eam confugisse cecine¬ runt ad Jovis regnum. Ila rass. 10 Reg., 6 Golberl. alii¬ que sex, et edit.'5. Scripli sex ree d, 12 excusi, . . . cecinerunt, id est ad Jovis regnum. Rohanneus codex et ed. Sublac. sic habenl : Imprudenles igilur poetw, qui eam ad cwlum confugisse cecinerunt ad Jovis regnum : Sangermanensis vero legìt : Imprudenier ìgìtur poetw qui eam confugisse cecinerunt ad Jovis regnum; digas quidquid velis. Expulsìo justitìw. 1 Bonon. 2(ni. explosìo J ovis justitìw. Non aurem precantì. 1 Golberl, aurum, pro aurem ; 1 Bonon. anUq. avarus, forle, pro aures. Largus. . . laudes Tullius. Betuleius et GaU. dì- bant pronoraen Celiarius el recenUores fasUdìre Ita solet, e. g., lìb. iv, e 25; Quum legatum ac nunlium suura mìtteret. Bun. Nec ìn eam multìludo universa consenserit. Reposui ìn eam ex rass. 2 Reg. et Cauc. antiquissirais, aliisque decem, et vel. edilis Rom., Torn. et Soubron. Cae¬ ieri ìn ea. — In eam multìludo ... consenserit. Lego quìdera, ìn eam, ex Ullr., Cauc, Rosi., Ven. 1471, 72, ulraque 78, 93, 97, Parrh., Paris., Junt., Torn. 1587, 1615, uli lìb, i, cap. 18: Si omnes ìn concor¬ diam consenserìnt. Lib. v, cap. 13 : In quam Umla ho¬ mìnum millia consentianl. Quinlil. Deci. 12, cap. 10: Concio ìn unam vocem consentiat. Alteram taraen, in ea, quoque probain scias, et habent Lips., Golh., Reìrara. Vide lib. iv, cap. 23 : In quo.,. consenserit. De Ira, cap. 9 : In quo priores universi... consenserant, Ibid. cup. Il : Adeo ìn unitale naiura universa consendt. Ipse Cicero pro Sextio, cap. 51 : In qua causa omnes consenlìunl. Bun. eunt, hunc locum hodie in Ciceronis monumentis non jx Relenla. Ms. Brun. reperta. inveniri. Celiarius, forle in deperdìto quodam libro. Walchius, quo loco incertum. At tres posleriores ex Isaei margine poiuissenl dìscere, locum esse ex Orat. pro Dejolaro, cap. 9 : Frugi hominem dici non raul¬ tum habet laudis ìn rege : foriera, justura,... largum, beneficum, tìberalem, hw siml regìw vìrlules. Bun. Quas regias esse laudes. Nun negai illas regias esse ; sed et banc talera putat, quai reges non rainus ornd, quara privaios , el ulrisque coraraunis sii. Francius. TuUius. Non ex deperdilo Ciceronis Ubro, ul pu¬ lat Betuleius, ac post eura Celiarius; sed ex Orat. pro Dejolaro paulo post raed., cap. 9. Regnante primum. Ad evitandara ambiguilalem hoc ordine edo ex Lips. 2, 3, Rcìiuni.Jiost.^ Ven. 147 f, 1515, Paris., Crai., Gyran., Toni. 1587, 1613. Wal¬ chio, ubi Fasit., Gryph., Thomas., GaU., Spark,, Ceìì., primum regnante. Bun. Nuntium misU. Ms. 1 Bonon. anliq. el cum eo 5 editi reCi posi nundum, addunt suum, quod a caHerìs Alio loco. Supra lib. ii, cap. 18. ExpUcubìiur. Vide infra lìb. vi, cap. 15 et 22, alque Ub. de Ira Dei, cap. 15. Non esse perfectam, nisi exercealur adversis. Intellige ìn hac vita morlalì. Quid enira ; uura ìn beaUs non esl perfecla virtus? At haec uon exercdur adversis. Deus ergo. Posi haec rass. 1 Reg. anUquiss. Cauc, Golh., Marra, el 5 edili 2Ldd\mi, justitiam redudurus. Pro malum, ras. Pen. habet malìdam. Quod au¬ iera dicìi, non exclusit malum, id est, perraìsit raalum. Ecce Thomasiì Scholia ad hunc locum. Hujus hicc verba sunl. Hiu etìam voces jusdlìam redudurus , expungendie, quae sane ex margine vì¬ deniur fuìsse Iranslatae in lexlnra. In hoc sane capile raulla videlur dìcere Lactantius, quibns (|uodani raodo auctorera inali tacerei Deum. Verura si rccie singula consìdereniùr, hoc ipse uon asserii. Namque aul dìcìl Deuni non excludere mahini, vd pcrraitlero ul yirtus cnra quo pugnet habeai. uoc eiiani in lOco, |
