Page 657-658 |
Previous | 329 of 550 | Next |
|
small (250x250 max)
medium (500x500 max)
Large
Extra Large
large ( > 500x500)
Full Resolution
All (PDF)
|
Loading content ...
657
LIBER VL DE VERO CULTU.
uUnam sequeremur! Ferunlur enim ab opUmìs na- A titiam sapientes exisUmantur, specie vìrtuiis inducli
turse ac veritalis exemplis. > Umbra est ìgUtir et imago jusUUse, quam ìlU justitiam putaverunt. Quid sapìentìam ? nonne idem confìtetur ìn phisosophis esse nullam? < Aut cum Fabricius, inquit, aut ArisUdes justus nominatur, ant ab Ulis forUludinis, aut ab hìs jusUtise peUtur tanquam a sapiente exemplum. Nemo enim horum sie sapiens, ut sapientem volumus ìn¬ teUigi. Nec ìì quì sapientes habiUet nomìnaU, M. Calo et G. Loelìus, sapientes fuerunt, ne illi quidem sep¬ tem : sed ex mediorum offìciorura frequenUa simili¬ tudinem quamdam gerebant speciemque sapienUum.» Si ergo et phiiosophis ipsorum confessione adempia sapientia est, et iis qui jusli habìU sunt, adempia jusUUa est, omnes ìgitur Rise virtutis descrìpliones
umbras et iraagìnes apprehendunt, nihU verum, Quod ea fìt ratìone, quonìam via ìlla mendax , quae fert ad occasura, raultos iramìles habet, propter sludiorum. et discìplinarura varieiatem , quae sunt ìn vita homi¬ num dissiraìles alque diversae. Nam sìcut via iUa sa¬ pientiae habet aliquid simile stulUtiae, quod libro praecedenle monstravìmus : ita haec, cum sit tota stulUUie, habet aliquid simile sapienUae, quod arri- pìant ìi, qui slulUUara publicam inielligunt; et ut habet vìlia manifesla : sic habet aliquid, quod simile esse videaiur virtuti ; ut habet apertum scelus : sìc imaginem quamdam speciemque jusUUse. Quomodo enim prsecursòr ejus vise, cujus vis et potestas omnis ìn fallendo est, universos in fraudem posset ìnducere.
falsse sint necesse est; quìa quse sit virtus vera, scire B J^isi verisirailia horaìnibus oslenlarei? Deus enim, ut
non potest, nisì justus ac sapiens. Justus aulem ac sapiens nemo est, nisi quem Deus prseceptis coeles¬ Ubus erudivii.
GAPUT VII.
De via erroris ac verìlatìs ; quod ea simplex sit, angusta
et ardua, atque Deum habeat ducem,
Nam illi omnes, quiper aliorum confessam slul-
ìraraorlale ìllud arcanura ejus in operto esset, posuit in via sua, quse horaines pro raalìs et turpìbus asper¬ narentur, ut aversi a sapientia et veritate, quam sìne ullo duce requìrebant, ìn id ìpsum inciderent, quod vitare ac fugere cupiebanl. Itaque illam perdilionis ac moriìs viam mulliplicem oslendit, vel quod multa sunt genera vìtse, vel quod dii multi qui coluniur. Hujus dux prsevaricalor ac subdolus, ut videatur
VARIORUM NOT^.
Ab optimis naturw ac veritatis exemplis. Ita oranes ( quod sciara ) mss. et ediU LactanUi. In nonnullis editis Ciceronis habetur, ex optimis naiurw principiis, el verìtads exemplis, quod rectius est. Qusedam lanien ediiiones non hahent tò principiis.
Aut cum Fabricius (inquìt) aut Arislides juslus nomi¬ nalur, aut ab illis fortiiudìnis, aul ab his juslilìw peli- tur tamquam a sapiente exemplum. Hunc locura sic eraendavì et resUluì, non solura ex 8 rass. Reg., 4 Golb. aUisque, sed et ex Cicerone, expuncto nomine fortis, post Fabricius; ita ut vox illis referatur ad duos Decios et ad duos Scipìones, quos Cicero viros fories mox comraeraoravil. Sic habetur hìc locus apud Ciceronera lib. in Offìciorura, cap. 4 : Nec vero cum duo Decii, aul duo Scipìones etìam fortes viri camme- nwranlur, aut cum Fabricius, aul Aristides juslus no¬ minatur, aut ab ìllìs forlitudinìs, aut ab his justìtiw tamquam a sapiente petitur exemplum, eie. Hinc vides Fabricium a Cicerone adduci non ad Fortiiudìnis, sed ad JusUUse exemplum. Unde hìc vox fortis abun¬ dare videtur ; el locus ex Cic. resUluendus. Ex ìsmo. — Aut cum Fabricius. Heumannus legi vull nec cum Fabricius.
Calo el Lwlius. De hoc apud ìpsum Ciceronera in Laelìo, sive de Amicitia, etin Catone, sive de Senec¬ tute Vide supra lìb. v, cap. 18, ti Sapientium. Ita manuscripU, prseter 2 Brun. et 4 edd. in quìbus esi sapientìw. 1 Reg. ree et ed. Rom, 1470, sapientiam, niendose ; 3 edd., sapientum.
Si ergo et phiiosophis. Addidi ergo ex oranibus rass, et 12 vulgaUs,
Nisì juslus ac sapiens. Post hsec verba addidi ex 12 ediUs cuncUsque rass. praiter tres, Justus aulem ac sapiens, quse desiderantur in 1 Reg., 1 Bonon. antiq. et in 1 Sorbon. ìn quorura postrerais duobus et ìn 4 edìiìs esl, quod nemo esl. In 1 Reg., nullus est.
Nam ìltì omnes. Nam reposui ex edìt. 2 vet. Rora. et Is, ac Cellar. nec uon ex oranìbus mss. prader 1 Reg. ree cuì est Jam, ut et 15 impressis.
Disciplinarum. Ita legendura ex omnibus mss. et 42 editis. Plures vulgati'viiiose legunt discipulorum, quod vitio typographorum aut librariorura accidisse constai ex sequentìbus, quce siml dissimìles alque di¬
versw. Si Lactantius discipulorum scripsisset, foemi- ninogenere sequentia non potuissenl enunUarì : deìnde ex scopo Auctoris sìc etiara legendura esse palet, quìa non propter discipulorum , sed propier disciplinarum r varieialera ipsi discipuli ferunlur ad occasura. Gal¬ leus.
In vita homìnum dissimìles. 1 Colb. et 7 edit., liO" minism
Quod arripìanl. Sic reposui ex rass. anUquìssirais Bonon., 2 Reg., Cane, 4 Reg. ree, 4 Colbert, aliis¬ que et 3 vd. edil. Scripiì 7 et vulgaU 14 habent arri¬ piunl.
Prwcursor ejus viw. Ita ferunt oranes prope editi et rass. inter quos sunl veterrirai et oplirai. Et sic le¬ gendura , quìa LactanUus loquiiur de ìnduclione in fraudera, quod de prwcursore coraraodius , quam de percursore, ut habent nonnulii mss. el editi, dici po¬ tesl.
Oslenlarei. i Bonon. anUq. solus, ostenderei. Immortale illud arcanum ejus. 1 Bonon. antiq., immor lalìtalem,Ula arcanum. Deus enìm, ul immortale illud arcanum ejus, eie. Locus perobscurus, aìt Tho¬ masius, ac prìrao aspeclus viddur Laclantius Deum ^ auciorem facere rerura turpìum et malarum]: sed ex ^ hìs, qua^ ante in eodem capite dixil, et praeserUra ex capite ulUrao praecedenlis libri, hic locus debet in¬ leUigi. Aìt ergo Deura in vìa sua posuisse ea, quse lurpia vel raala, vulgo putanlur; ut sunt cruces, op¬ probria, verbera el raors. Quare? priraura ut proben- lur elecU, dein ut raulti, qui sapìenliara inquirebant, vìdentes Christianos pro religione et discìpUna sus¬ cepla constanier orania lorraenta, et mortem ipsam subire, ìnquirant qusenam sìt ea disciplina , cui se addictos profìtentur. Ita idi qui aversi erant a sapien¬ tia et veritate, id est, a vera doctrina chrisUanorura, cum taraen sapienUara sìne ullo duce quaererent, quara laraen quoraodo quaererent nescìebant, in id ìpsum incìdebant, quod vitare ac fugere cupiebant, id est, in ipsara religionera et sapìenliara christia¬ nam, vel in illa eadem lorraenta et cruces, quas an¬ tea vitare conslìluerant. Quod quidem exemplo suo docuìl Juslìnus phìlosophus el raarlyr; sìc enira de se aìt : quod cum Platonìs philosophia deledaretur,
Object Description
| Title | Patrologiae cursus completus. Series prima. Tomus VI. |
| Creator | Migne, J.-P. (Jacques-Paul), 1800-1875. |
| Contributors | Hamman, A.-G. (Adalbert-G.), 1910- |
| Date | 1844 |
| Call Number | BR60.M4 |
| Language | Latin |
| Type | Books/Pamphlets |
| Related Resource Identifier | http://yufind.library.yale.edu/yufind/Record/524253 |
Description
| Title | Page 657-658 |
| Type | Books/Pamphlets |
| Transcript | 657 LIBER VL DE VERO CULTU. uUnam sequeremur! Ferunlur enim ab opUmìs na- A titiam sapientes exisUmantur, specie vìrtuiis inducli turse ac veritalis exemplis. > Umbra est ìgUtir et imago jusUUse, quam ìlU justitiam putaverunt. Quid sapìentìam ? nonne idem confìtetur ìn phisosophis esse nullam? < Aut cum Fabricius, inquit, aut ArisUdes justus nominatur, ant ab Ulis forUludinis, aut ab hìs jusUtise peUtur tanquam a sapiente exemplum. Nemo enim horum sie sapiens, ut sapientem volumus ìn¬ teUigi. Nec ìì quì sapientes habiUet nomìnaU, M. Calo et G. Loelìus, sapientes fuerunt, ne illi quidem sep¬ tem : sed ex mediorum offìciorura frequenUa simili¬ tudinem quamdam gerebant speciemque sapienUum.» Si ergo et phiiosophis ipsorum confessione adempia sapientia est, et iis qui jusli habìU sunt, adempia jusUUa est, omnes ìgitur Rise virtutis descrìpliones umbras et iraagìnes apprehendunt, nihU verum, Quod ea fìt ratìone, quonìam via ìlla mendax , quae fert ad occasura, raultos iramìles habet, propter sludiorum. et discìplinarura varieiatem , quae sunt ìn vita homi¬ num dissiraìles alque diversae. Nam sìcut via iUa sa¬ pientiae habet aliquid simile stulUtiae, quod libro praecedenle monstravìmus : ita haec, cum sit tota stulUUie, habet aliquid simile sapienUae, quod arri- pìant ìi, qui slulUUara publicam inielligunt; et ut habet vìlia manifesla : sic habet aliquid, quod simile esse videaiur virtuti ; ut habet apertum scelus : sìc imaginem quamdam speciemque jusUUse. Quomodo enim prsecursòr ejus vise, cujus vis et potestas omnis ìn fallendo est, universos in fraudem posset ìnducere. falsse sint necesse est; quìa quse sit virtus vera, scire B J^isi verisirailia horaìnibus oslenlarei? Deus enim, ut non potest, nisì justus ac sapiens. Justus aulem ac sapiens nemo est, nisi quem Deus prseceptis coeles¬ Ubus erudivii. GAPUT VII. De via erroris ac verìlatìs ; quod ea simplex sit, angusta et ardua, atque Deum habeat ducem, Nam illi omnes, quiper aliorum confessam slul- ìraraorlale ìllud arcanura ejus in operto esset, posuit in via sua, quse horaines pro raalìs et turpìbus asper¬ narentur, ut aversi a sapientia et veritate, quam sìne ullo duce requìrebant, ìn id ìpsum inciderent, quod vitare ac fugere cupiebanl. Itaque illam perdilionis ac moriìs viam mulliplicem oslendit, vel quod multa sunt genera vìtse, vel quod dii multi qui coluniur. Hujus dux prsevaricalor ac subdolus, ut videatur VARIORUM NOT^. Ab optimis naturw ac veritatis exemplis. Ita oranes ( quod sciara ) mss. et ediU LactanUi. In nonnullis editis Ciceronis habetur, ex optimis naiurw principiis, el verìtads exemplis, quod rectius est. Qusedam lanien ediiiones non hahent tò principiis. Aut cum Fabricius (inquìt) aut Arislides juslus nomi¬ nalur, aut ab illis fortiiudìnis, aul ab his juslilìw peli- tur tamquam a sapiente exemplum. Hunc locura sic eraendavì et resUluì, non solura ex 8 rass. Reg., 4 Golb. aUisque, sed et ex Cicerone, expuncto nomine fortis, post Fabricius; ita ut vox illis referatur ad duos Decios et ad duos Scipìones, quos Cicero viros fories mox comraeraoravil. Sic habetur hìc locus apud Ciceronera lib. in Offìciorura, cap. 4 : Nec vero cum duo Decii, aul duo Scipìones etìam fortes viri camme- nwranlur, aut cum Fabricius, aul Aristides juslus no¬ minatur, aut ab ìllìs forlitudinìs, aut ab his justìtiw tamquam a sapiente petitur exemplum, eie. Hinc vides Fabricium a Cicerone adduci non ad Fortiiudìnis, sed ad JusUUse exemplum. Unde hìc vox fortis abun¬ dare videtur ; el locus ex Cic. resUluendus. Ex ìsmo. — Aut cum Fabricius. Heumannus legi vull nec cum Fabricius. Calo el Lwlius. De hoc apud ìpsum Ciceronera in Laelìo, sive de Amicitia, etin Catone, sive de Senec¬ tute Vide supra lìb. v, cap. 18, ti Sapientium. Ita manuscripU, prseter 2 Brun. et 4 edd. in quìbus esi sapientìw. 1 Reg. ree et ed. Rom, 1470, sapientiam, niendose ; 3 edd., sapientum. Si ergo et phiiosophis. Addidi ergo ex oranibus rass, et 12 vulgaUs, Nisì juslus ac sapiens. Post hsec verba addidi ex 12 ediUs cuncUsque rass. praiter tres, Justus aulem ac sapiens, quse desiderantur in 1 Reg., 1 Bonon. antiq. et in 1 Sorbon. ìn quorura postrerais duobus et ìn 4 edìiìs esl, quod nemo esl. In 1 Reg., nullus est. Nam ìltì omnes. Nam reposui ex edìt. 2 vet. Rora. et Is, ac Cellar. nec uon ex oranìbus mss. prader 1 Reg. ree cuì est Jam, ut et 15 impressis. Disciplinarum. Ita legendura ex omnibus mss. et 42 editis. Plures vulgati'viiiose legunt discipulorum, quod vitio typographorum aut librariorura accidisse constai ex sequentìbus, quce siml dissimìles alque di¬ versw. Si Lactantius discipulorum scripsisset, foemi- ninogenere sequentia non potuissenl enunUarì : deìnde ex scopo Auctoris sìc etiara legendura esse palet, quìa non propter discipulorum , sed propier disciplinarum r varieialera ipsi discipuli ferunlur ad occasura. Gal¬ leus. In vita homìnum dissimìles. 1 Colb. et 7 edit., liO" minism Quod arripìanl. Sic reposui ex rass. anUquìssirais Bonon., 2 Reg., Cane, 4 Reg. ree, 4 Colbert, aliis¬ que et 3 vd. edil. Scripiì 7 et vulgaU 14 habent arri¬ piunl. Prwcursor ejus viw. Ita ferunt oranes prope editi et rass. inter quos sunl veterrirai et oplirai. Et sic le¬ gendura , quìa LactanUus loquiiur de ìnduclione in fraudera, quod de prwcursore coraraodius , quam de percursore, ut habent nonnulii mss. el editi, dici po¬ tesl. Oslenlarei. i Bonon. anUq. solus, ostenderei. Immortale illud arcanum ejus. 1 Bonon. antiq., immor lalìtalem,Ula arcanum. Deus enìm, ul immortale illud arcanum ejus, eie. Locus perobscurus, aìt Tho¬ masius, ac prìrao aspeclus viddur Laclantius Deum ^ auciorem facere rerura turpìum et malarum]: sed ex ^ hìs, qua^ ante in eodem capite dixil, et praeserUra ex capite ulUrao praecedenlis libri, hic locus debet in¬ leUigi. Aìt ergo Deura in vìa sua posuisse ea, quse lurpia vel raala, vulgo putanlur; ut sunt cruces, op¬ probria, verbera el raors. Quare? priraura ut proben- lur elecU, dein ut raulti, qui sapìenliara inquirebant, vìdentes Christianos pro religione et discìpUna sus¬ cepla constanier orania lorraenta, et mortem ipsam subire, ìnquirant qusenam sìt ea disciplina , cui se addictos profìtentur. Ita idi qui aversi erant a sapien¬ tia et veritate, id est, a vera doctrina chrisUanorura, cum taraen sapienUara sìne ullo duce quaererent, quara laraen quoraodo quaererent nescìebant, in id ìpsum incìdebant, quod vitare ac fugere cupiebant, id est, in ipsara religionera et sapìenliara christia¬ nam, vel in illa eadem lorraenta et cruces, quas an¬ tea vitare conslìluerant. Quod quidem exemplo suo docuìl Juslìnus phìlosophus el raarlyr; sìc enira de se aìt : quod cum Platonìs philosophia deledaretur, |
