Page 671-672 |
Previous | 336 of 550 | Next |
|
small (250x250 max)
medium (500x500 max)
Large
Extra Large
large ( > 500x500)
Full Resolution
All (PDF)
|
Loading content ...
671
FIRM. LACTANTII DIVIN. INSTIT.
672
het agnoscere. Quod si fecerunt iUì rudes et adhuc A servare periturum. Si ergo ìn ejusmodi casibus, quì
feri homines, et fecerunt nondum constituta loquendi ratione, quid putemus hominibus expolìUs, et sermo¬ nis rerumque omnium commercio inter se copulatìs esse faciendum, quì assueU hominibus soliludinem ferre non possunt ?
CAPUT XI.
De personis in quas benèficium sìt conferendum, Conservanda est igìlur humanitas, sì homines recte dici velimus, Id autem ìpsum conservare huma¬ nilalera, quid alìud est, quam diligere hominem , quìa homo sìt, et idem quod nos sumus ? Discordia igilur atque dissensio non est secundum hominis ra-
periculum vitae homìni afferunt, succurrere humani¬ tatis esse concedunt, quid causse est, cur, si homo esuriat, siUat, aigeai, succurrendum esse non putent ? Quse cura sint parìa natura cum illis casibus foriuilis, et unam eamdemque humanitatem desiderent, tamen ìlla discernunt, quia non re ìpsa vera, sed utiUlate prsesenli omnia metiuntur. Illos enim, quos periculo surripiunt, sperant sibì gratiam relaturos. Egenles aulem, quìa non sperant, perire arbitrantur quidquid ejusmodi hominibus ìmpertìant. Hinc est illa Plauti deiestanda sentenUa :
Male meretur, qui mendico dat, quod edat. Nam et illud, quod dat, perit ; El illi producit vitam ad miseriam.
lionem, Verumque est iUud Ciceronis, quod aìt, ho¬ minem nalurse obedieniem homìni nocere non posse, -g Alenim poda fortasse pro persona loculus est.
Quid Marcus Tullius ìn suisOffìciaiibusUbris, nonne
Ergo sì nocere homini contra naturam est, prodesse ìgìtur homìni secundum naturam sit necesse est. Quod qui non facit, hominis se appellatione dispoliat; quia humanitatis offìcium est, necessitali hominis ac pericolo subvenire. Qusero igitur ab iis, qui flecti ac misererì non putant esse sapientis : si homo ab ali¬ qua bestia comprehensus, auxìlìura sibì armati liomi¬ nis iraplorel, utrumne succurrendum |putent, an minime? Non sunt tam impudenies, ut negent fieri oportere quod flagìlat, quod exposcìt humanitas. Ilem sì aliquis cìrcumvenìaiur igni, ruìna opprìmatur, mergatur mari, flumine rapialur, num putent horainis esse, non auxiliari? non sunt ìpsì horaìnes, sì pufent. Nemo enìm poiest ejusmodì periculis non esse sub-
hoc idem suadet, non esse oranino largiendum? Sìc enim dìxìt : < LargiUo, quse fìt ex re familiari, fontem ìpsum benigniiaUs exhaurìt; ita benignitate benignì¬ ias tollìlur, qua quo in plures usus sis, eo minus ìn multos ulì possis. j Et idem paulo post : « Quid autem est stultius, quam quod Ubenter facias, curarenl id diuUus facere non possis? > Videlìcet professor sa¬ pienUae refrenat horaìnes ab humanilate, monelque ut rem farailiarera dUigenler custodìant; maUntque arcam, quara jusUUara conservare. Quod cum ìntelli¬ gerel inhumanum esse, ac nefarium, mox alio capi¬ te, quasi aclus poenitentia, sìc ail: « Nonnunquam la¬ raen esl largiendum; nec hoc benignitalis genus omnino
jectus. Imo vero et hominis et fortis viri esse dicent, C repudiandum, et ssepe idoneis hominibus egentibus
VARIORUM NOT.E,
tum. Al, quì Ciceronis locum 1. xni. Alt. ep. 21 le¬ gìt, facile cognoscet, retentionem aurigw alia notio¬ ne, quam hic sumi, pro stto^vj et inhibidone; in Lac¬ tanlio vero retenlio idem ' est quod conservatio, ut ex supra conservare pateL Rarior quoque vocis hujus usus est ìn Cìc, lib. xiii, Alt., episl. ì'5:Ista re¬ tentione omnes uti, quse Gronovìus docte explicat ìbi¬ dem. Propius nostro sunt loca ab aliis, quod sciam, non observata; Tertulliani 1. iv adv. Marcion. e 28 : Remissio et retenlio delicli. Lìb. v Adv. Mai e, e 3 : Pervertentes evangelium relenUone veleris disciplinw,
Bun.
Expalilìs, et sermonis. Sìc resUtuì ex anlìquissìmis mss. 2 Reg. et Cane, 5 al, Reg.. 4 Colberl. et 6 aliìs ac edìt. Rom. 1470, item ex 1 Bonon. anlìq., 1 Lips., Pai,, Era., qnibus deest el. In 5 scripUs et 18 impres¬ sis est serw (}?2<3 ; ìn 1 Reg. ree et 1 Lips, edit. Rom. 1474, et Parrhas., sermonibus.
Ciceronis. Lìbro in Offìciorura.
Dispoliat. Quod verbura recurrit infra cap. 18. —• Despolìat. Ila reclius scribunt Reimm. el Rost. Ven. 1471, 72, ulraque 78 et Heumann. Ssepe monui, syl- labas de et di in verbis coraposiUs confundi, idque in hac ipsa phrasi fit e 18. Bun.
Quì flectì ac misererì non pulant esse sapientis. Ut Stoici, referente Cicerone in Tuscul. et ìn Oratione pro Muren. contra Calonem ; ut Seneca Uh. n de Clement. cap. 5 ; ut Agesilaus forUssimus impera¬ ior, cujus sentenUam, eie, refert Plutarchus in La- conic.|Apophthegmal., dif fiale esse,misereri simul, et sapere. Is^us.
Impudenies. Quod magis convenit, quam impruden¬ les , quod est scriptorum 16 rec= et 5 editorum.
D
Imperdant.Mss, 4Reg.,l Golb. et8 edìi., impar liani. Male meretur, eie. Hic versus apud Plaut. ita legi¬ tur in Trinurarao Act. ii, scen. 2, de mendico :
Male meretur, qui eì dat quod edat, aut quod bibat. ìsjeus.
Persona, Personsè, actores sunt parliura scenica- runi.
Marcus Tullius. Vide Cic. n Offic cap. 10.
Ita benignitate benignìias tollilur. Ita reposui ex tri- bus anUquìssirais inss. 1 Reg., 1 Bonon. et Cane aliisque septera ac 8 vet. excusis et Cicerone ipso. Mss. Regio-Put., Jun., aliique sex cura undecim edìiìs referunt bonìtate. — Benignitate benìgniias tol¬ lilur. Ad hunc locum, quod ad rem, non verba, pertinet, respexit Hìeronymus, Cìceronem, ut monet Erasraus, quasi explicans, ep. 13 ad Paulin., L 104: Considera, ne Chrisli substantiam imprudenier effun- das, ìd est, ìmmoderalo judicio rem pauperum trìbuas non pauperibus, et secundum didum prudenlissìmi viri liberaliiate liberalìtas pereat. Bun.
Alio capite. Vide Giceronem de Officiìs lìb. ni, cap. i5, Mox alio capile. ì Reg. et 12 vnlgaU habent mooj ex alio capite; itera 9 rass. ree et vd. edit. Rora. expuncto mox, ila ut allerum ex altero natum esse appareat. Antìquissimi 2 Reg., 14 aUi et edìt. Crat. ut in texlu.
Quad aclus pwnilentia. Vide Cìceronem ipsum lib. n de Offìc. e 10 et 15.
Idoneìs. Boni vel idonei praecipue Jurisconsullis sunt locupletes. Vide Senecara lìb.iv de Benefìc. cap. 39. Cujus vocis arabiguitate inductus injuria Lactan¬ Uus invadit ìn verba Ciceronis lìb. ii de Offìciis cap. 15 : Swpe idoneìs hominibus egentibus de re familiari
Object Description
| Title | Patrologiae cursus completus. Series prima. Tomus VI. |
| Creator | Migne, J.-P. (Jacques-Paul), 1800-1875. |
| Contributors | Hamman, A.-G. (Adalbert-G.), 1910- |
| Date | 1844 |
| Call Number | BR60.M4 |
| Language | Latin |
| Type | Books/Pamphlets |
| Related Resource Identifier | http://yufind.library.yale.edu/yufind/Record/524253 |
Description
| Title | Page 671-672 |
| Type | Books/Pamphlets |
| Transcript | 671 FIRM. LACTANTII DIVIN. INSTIT. 672 het agnoscere. Quod si fecerunt iUì rudes et adhuc A servare periturum. Si ergo ìn ejusmodi casibus, quì feri homines, et fecerunt nondum constituta loquendi ratione, quid putemus hominibus expolìUs, et sermo¬ nis rerumque omnium commercio inter se copulatìs esse faciendum, quì assueU hominibus soliludinem ferre non possunt ? CAPUT XI. De personis in quas benèficium sìt conferendum, Conservanda est igìlur humanitas, sì homines recte dici velimus, Id autem ìpsum conservare huma¬ nilalera, quid alìud est, quam diligere hominem , quìa homo sìt, et idem quod nos sumus ? Discordia igilur atque dissensio non est secundum hominis ra- periculum vitae homìni afferunt, succurrere humani¬ tatis esse concedunt, quid causse est, cur, si homo esuriat, siUat, aigeai, succurrendum esse non putent ? Quse cura sint parìa natura cum illis casibus foriuilis, et unam eamdemque humanitatem desiderent, tamen ìlla discernunt, quia non re ìpsa vera, sed utiUlate prsesenli omnia metiuntur. Illos enim, quos periculo surripiunt, sperant sibì gratiam relaturos. Egenles aulem, quìa non sperant, perire arbitrantur quidquid ejusmodi hominibus ìmpertìant. Hinc est illa Plauti deiestanda sentenUa : Male meretur, qui mendico dat, quod edat. Nam et illud, quod dat, perit ; El illi producit vitam ad miseriam. lionem, Verumque est iUud Ciceronis, quod aìt, ho¬ minem nalurse obedieniem homìni nocere non posse, -g Alenim poda fortasse pro persona loculus est. Quid Marcus Tullius ìn suisOffìciaiibusUbris, nonne Ergo sì nocere homini contra naturam est, prodesse ìgìtur homìni secundum naturam sit necesse est. Quod qui non facit, hominis se appellatione dispoliat; quia humanitatis offìcium est, necessitali hominis ac pericolo subvenire. Qusero igitur ab iis, qui flecti ac misererì non putant esse sapientis : si homo ab ali¬ qua bestia comprehensus, auxìlìura sibì armati liomi¬ nis iraplorel, utrumne succurrendum |putent, an minime? Non sunt tam impudenies, ut negent fieri oportere quod flagìlat, quod exposcìt humanitas. Ilem sì aliquis cìrcumvenìaiur igni, ruìna opprìmatur, mergatur mari, flumine rapialur, num putent horainis esse, non auxiliari? non sunt ìpsì horaìnes, sì pufent. Nemo enìm poiest ejusmodì periculis non esse sub- hoc idem suadet, non esse oranino largiendum? Sìc enim dìxìt : < LargiUo, quse fìt ex re familiari, fontem ìpsum benigniiaUs exhaurìt; ita benignitate benignì¬ ias tollìlur, qua quo in plures usus sis, eo minus ìn multos ulì possis. j Et idem paulo post : « Quid autem est stultius, quam quod Ubenter facias, curarenl id diuUus facere non possis? > Videlìcet professor sa¬ pienUae refrenat horaìnes ab humanilate, monelque ut rem farailiarera dUigenler custodìant; maUntque arcam, quara jusUUara conservare. Quod cum ìntelli¬ gerel inhumanum esse, ac nefarium, mox alio capi¬ te, quasi aclus poenitentia, sìc ail: « Nonnunquam la¬ raen esl largiendum; nec hoc benignitalis genus omnino jectus. Imo vero et hominis et fortis viri esse dicent, C repudiandum, et ssepe idoneis hominibus egentibus VARIORUM NOT.E, tum. Al, quì Ciceronis locum 1. xni. Alt. ep. 21 le¬ gìt, facile cognoscet, retentionem aurigw alia notio¬ ne, quam hic sumi, pro stto^vj et inhibidone; in Lac¬ tanlio vero retenlio idem ' est quod conservatio, ut ex supra conservare pateL Rarior quoque vocis hujus usus est ìn Cìc, lib. xiii, Alt., episl. ì'5:Ista re¬ tentione omnes uti, quse Gronovìus docte explicat ìbi¬ dem. Propius nostro sunt loca ab aliis, quod sciam, non observata; Tertulliani 1. iv adv. Marcion. e 28 : Remissio et retenlio delicli. Lìb. v Adv. Mai e, e 3 : Pervertentes evangelium relenUone veleris disciplinw, Bun. Expalilìs, et sermonis. Sìc resUtuì ex anlìquissìmis mss. 2 Reg. et Cane, 5 al, Reg.. 4 Colberl. et 6 aliìs ac edìt. Rom. 1470, item ex 1 Bonon. anlìq., 1 Lips., Pai,, Era., qnibus deest el. In 5 scripUs et 18 impres¬ sis est serw (}?2<3 ; ìn 1 Reg. ree et 1 Lips, edit. Rom. 1474, et Parrhas., sermonibus. Ciceronis. Lìbro in Offìciorura. Dispoliat. Quod verbura recurrit infra cap. 18. —• Despolìat. Ila reclius scribunt Reimm. el Rost. Ven. 1471, 72, ulraque 78 et Heumann. Ssepe monui, syl- labas de et di in verbis coraposiUs confundi, idque in hac ipsa phrasi fit e 18. Bun. Quì flectì ac misererì non pulant esse sapientis. Ut Stoici, referente Cicerone in Tuscul. et ìn Oratione pro Muren. contra Calonem ; ut Seneca Uh. n de Clement. cap. 5 ; ut Agesilaus forUssimus impera¬ ior, cujus sentenUam, eie, refert Plutarchus in La- conic.|Apophthegmal., dif fiale esse,misereri simul, et sapere. Is^us. Impudenies. Quod magis convenit, quam impruden¬ les , quod est scriptorum 16 rec= et 5 editorum. D Imperdant.Mss, 4Reg.,l Golb. et8 edìi., impar liani. Male meretur, eie. Hic versus apud Plaut. ita legi¬ tur in Trinurarao Act. ii, scen. 2, de mendico : Male meretur, qui eì dat quod edat, aut quod bibat. ìsjeus. Persona, Personsè, actores sunt parliura scenica- runi. Marcus Tullius. Vide Cic. n Offic cap. 10. Ita benignitate benignìias tollilur. Ita reposui ex tri- bus anUquìssirais inss. 1 Reg., 1 Bonon. et Cane aliisque septera ac 8 vet. excusis et Cicerone ipso. Mss. Regio-Put., Jun., aliique sex cura undecim edìiìs referunt bonìtate. — Benignitate benìgniias tol¬ lilur. Ad hunc locum, quod ad rem, non verba, pertinet, respexit Hìeronymus, Cìceronem, ut monet Erasraus, quasi explicans, ep. 13 ad Paulin., L 104: Considera, ne Chrisli substantiam imprudenier effun- das, ìd est, ìmmoderalo judicio rem pauperum trìbuas non pauperibus, et secundum didum prudenlissìmi viri liberaliiate liberalìtas pereat. Bun. Alio capite. Vide Giceronem de Officiìs lìb. ni, cap. i5, Mox alio capile. ì Reg. et 12 vnlgaU habent mooj ex alio capite; itera 9 rass. ree et vd. edit. Rora. expuncto mox, ila ut allerum ex altero natum esse appareat. Antìquissimi 2 Reg., 14 aUi et edìt. Crat. ut in texlu. Quad aclus pwnilentia. Vide Cìceronem ipsum lib. n de Offìc. e 10 et 15. Idoneìs. Boni vel idonei praecipue Jurisconsullis sunt locupletes. Vide Senecara lìb.iv de Benefìc. cap. 39. Cujus vocis arabiguitate inductus injuria Lactan¬ Uus invadit ìn verba Ciceronis lìb. ii de Offìciis cap. 15 : Swpe idoneìs hominibus egentibus de re familiari |
