Page 693-694 |
Previous | 347 of 550 | Next |
|
small (250x250 max)
medium (500x500 max)
Large
Extra Large
large ( > 500x500)
Full Resolution
All (PDF)
|
Loading content ...
695
LIBER VL DE VERO CULTU.
694
ipsis potissimum frsenos imponi oportuil, quoniam et A imbecìUìtatem esse animi putant ; cui sìt conlraria
exigui possunt esse in maximo crimine, el maximi possunt esse sine crimine Sed assignandi fuerunt cerUs leraporibus, el rebus, et locis ; ne viUa sint, quìbus ulì recle licei. Sicut enìm recte ambulare bo¬ num est, errare autemnialum : sìc raoveri affecUbus in rectura, bonura est ; in pravura, niahim. Nara li¬ bido, si exlra legiiiraura lorura non evagelur, lied sit veheraens, laraen culpa carel» Sin vero appetii alie¬ nura, licei sìt raediocris, vìlìuni laraen maxìraura est. Non est ilaque morbus irasci, uec cupere, nec libidine commoverì : sed ìracundum esse, morbus esl, cupì¬ dura, lìbidìnosura. Qui enim iracundus esl, eUam cui non debet, aut cura non oporlet, irascitur. Qui cupi- dus, eliam quod non opus esl, concupiscit. Qui lìbi-
forUludo, qiise si sii in homine, locum timori esse nul¬ lum. Creditne ergo aliquis, fieri posse, ut idera nietus suraraa sìt fortitudo? Minime. Neqtie enira yidetur capere naiura, ut aliquid ìn contrariura recidat. Atqui ego non arguta aliqua conclusione, ulapud Plalonem Socrales facil, qui eos, quos conira disputai, cogit éa, quaì negaveranl, confiieri; sed siraplìciter osiendam sumraura raetura suramara esse^virtutera. Nemo dubi¬ tai, quinUmidiet imbecilli sit animi, aut dolorem mduere, aut egeslaiera, aul exiliura, aut carcerem, aut raortera : quae orania quisquis non exhorruerit, forlissimus judicatur. Qui antera Deura raetuit, illa universa non niduìt. Adquod probandura argumen¬ Us opus non esl; speclalae sunt enim seraper, spec-
dìnosus, eUara quod legìhus velatur, affeclat, Oranis g lanlurque adhuc per orbem poenae culiorum Dei, in
igilur ralìo in eo versari debuit, ut quoniam earum rerum irapetus inhibéri non poiest, nec debet, quìa necessario esl insitus ad luenda officia vita;, dìrige- relur potius ìn viam rectam, ubi etiam cursus offen¬ sione ac perìcolo e ireat.
GAPUT XVH.
De affectibus tic eorum usu ; de padenlia et summo boHo Christianorum.
Sed evectus sum coarguendì studio longius; cum sit mihi proposìtum, ea, quae vitia philosophi puta¬ verunt, ostendere non lanlum vitia non esse, verum eliam magnas esse virtules. Ex alìis docendì gralia somara, quse pertinere ad rera raaxìrae puto* Metum,
quìbus excruciandis nova et inusitata tormenta exco¬ gilata sunL Nara de mortis generibus horret aOimus recordari ; cura ìraraaniura bestiarum, ullra ipsam moriem, carnificìna sa3vìerìt. Has tamen execrabìles corporura laceraUones felìx atipie invida palienlia sìne ullo gemìtu pertulìt. Hsec virtus oranìbus populis, atque provinciis, et ìpsìs lortoribus rairaculum maxiinuin prsebuit; cura paUeniia crudelitas vinceretur, Atqui hanc virtutera nihUalìud, quam metus Dei fecit, Itaque (ut dicebara) non evellendus, ul Sloici, neque leinpe- randus linior, ul Peripatetici volunl ; sed ìn verara viam dirigendus est, auferendìqlie sunt metus; sed ita, ut hic solus reUnqualur, quì quonìam legìUnius ac verus est, solus efficit, ul possint cselera orania non liraeri. seu Umorem in maximo vitio ponunt, suraraaraque C Cupidìtas quoque inier vilìa numeratur : sed sì ba^c
VARIORUM NOTJE.
Frwnos imponi. Ita plerique ediU cum omnibus mss. prader Jun. ìn quo, ul in 4 vnlgalis, est fnena im¬ poni. Ulraque ledio recepta, vide infra frwnos im¬ ponerè es^p. 23, paulo ante fìnera; et cap, 18, post nied. ffwna permìitere. Sequor rass. codices.
Possunt. Sic eraendavì ex orauibus rass. et rauhis edilìs; in nonnuUis possint, Sed possunl, recle. Vide seq. el maximi possunt.
Sin vero appetii alienum. Sciiicet torum de quo su¬ pra. 1 Reg., 1 Colb., 1 Lips. et ed. Torn, ac Sou¬ bron., adena. — Appetii aliena. Alienum in neutro su¬ mas in nosiro loco; non enira debd ad lorura referri, quìa omnera Ulddìnem legibus veUlam, non lantum adullerìum proscribit, Bun.
Sed ìracundum esse. Habitus ergo vitiosus est : su» B bìlus animi raotus, praeserlira ex justa caussa, vìlìo card, juxta illud : Irascimini, et noUte peccare, eie. Animadverlis eigo cìrcumsianUas ad causs* defen¬ sionem plurimum facere. Radia fralri ìmprecari, peccatum est : sed videraus Apostolos praceeptoris sui exemplo sine crimine uon semel in iras exarsisse in vilìa, Betul.
' Aut cum non oporlel. ìn 7 scripUs ct 12 vulgaUs est, aul cui.
Earum rerum impetus. Addidi rerum, ex rass. quod ìn Thys. el GaìL deest.
Careat. Mss. 5 ree et 5 edit., carei.
Summum melum. Suraraura non ìn se; est euira cura amore et laeiìUa conjundus : sed respectu ejus, qui raduìiur, qni ulique summus est. Tiraorera enira Dei ìnlelligil, quem verius reverentiam dicas. Cell.
Qui auiem Deum meiuit, de Non ul judicera seve¬ rum, qui Umor servilis a theologis nomiuatur. Sed U-
morde quo hìc LactanUus, nìhìl alìud est, quam araor, quo fìlli boni parenies prosequi solent : quìa hic araor Uraore aìiquo perraìxtus esl, tunc reveren¬ lìa Latinis, sìve eliara veneralio dicilur.
Spedalw sunl enim semper, spectanturque adhuc. Ita omnes prope mss. In 2 Bonon. el Tax. est semperque spedanlur; ìn Cauc» et 1 Colb. et 9 ediUs deesi sem¬ per. '
Horret animus recordari. AnUqua elegantia, optimis quìbus(|ue S(derani. Livius, lib. ii, e 37 : Horrel ani¬ mus, ne quid inconsulte ac temere fiat. Plinius, 1. vi, epist. 20 : Animus meminisse horrel. Lact., 1, vn,c. 15: Horret animus dicere, Buneman.
Immanium bestìarum. Hic inlelligit crudelissim.os horaines tyrannos, alìos(jue quorum mìnislerio im¬ peratores in vexandis ChrìsUanis uiebaniur; multolies enìm in cineres raariyruin saevìlura est, ul novo hoc crudelitatis commento oranera Chrìsiiano resurgendi spera praìcidereni. Vide caput 2 libri de Mori* per¬ secut. uhi legere est, ossa (raartyrura) in pulverem comminuta in flumen aul mare projecta fuisse.
31eius Dei. ìd est, reverentia vel melus hominis ne Deo displìceaL
Auferendi sunt melus. Pluralìs nostro frequens. Lih. v, cap. 20; lìb. vn cap. 16; Seneca epist. 13 : Nulli lam perrddosi, lamìrrevocabìles, quam Igmphalìcì mea¬ tus sunt. Epist. 24 : Vanos esse inferorum metus. Bun. Ul hic solus relinquatur. Sìc reslìtui ex antìq. 2. Bonon., 7 Reg., 4 Colb. aliisque et3 excusis. 7 Script, ree et 12 vulgati habent ul is ; ed. Rom. 1470, ut his. Cupidìtas. Est desiderium ; sìc apud Celsum revertì t eupiditas dbi; elapud Quìntilìjiin. luds cupidiias, Cw piditas non est vilium nisi cum malo adlui^rd.
Object Description
| Title | Patrologiae cursus completus. Series prima. Tomus VI. |
| Creator | Migne, J.-P. (Jacques-Paul), 1800-1875. |
| Contributors | Hamman, A.-G. (Adalbert-G.), 1910- |
| Date | 1844 |
| Call Number | BR60.M4 |
| Language | Latin |
| Type | Books/Pamphlets |
| Related Resource Identifier | http://yufind.library.yale.edu/yufind/Record/524253 |
Description
| Title | Page 693-694 |
| Type | Books/Pamphlets |
| Transcript | 695 LIBER VL DE VERO CULTU. 694 ipsis potissimum frsenos imponi oportuil, quoniam et A imbecìUìtatem esse animi putant ; cui sìt conlraria exigui possunt esse in maximo crimine, el maximi possunt esse sine crimine Sed assignandi fuerunt cerUs leraporibus, el rebus, et locis ; ne viUa sint, quìbus ulì recle licei. Sicut enìm recte ambulare bo¬ num est, errare autemnialum : sìc raoveri affecUbus in rectura, bonura est ; in pravura, niahim. Nara li¬ bido, si exlra legiiiraura lorura non evagelur, lied sit veheraens, laraen culpa carel» Sin vero appetii alie¬ nura, licei sìt raediocris, vìlìuni laraen maxìraura est. Non est ilaque morbus irasci, uec cupere, nec libidine commoverì : sed ìracundum esse, morbus esl, cupì¬ dura, lìbidìnosura. Qui enim iracundus esl, eUam cui non debet, aut cura non oporlet, irascitur. Qui cupi- dus, eliam quod non opus esl, concupiscit. Qui lìbi- forUludo, qiise si sii in homine, locum timori esse nul¬ lum. Creditne ergo aliquis, fieri posse, ut idera nietus suraraa sìt fortitudo? Minime. Neqtie enira yidetur capere naiura, ut aliquid ìn contrariura recidat. Atqui ego non arguta aliqua conclusione, ulapud Plalonem Socrales facil, qui eos, quos conira disputai, cogit éa, quaì negaveranl, confiieri; sed siraplìciter osiendam sumraura raetura suramara esse^virtutera. Nemo dubi¬ tai, quinUmidiet imbecilli sit animi, aut dolorem mduere, aut egeslaiera, aul exiliura, aut carcerem, aut raortera : quae orania quisquis non exhorruerit, forlissimus judicatur. Qui antera Deura raetuit, illa universa non niduìt. Adquod probandura argumen¬ Us opus non esl; speclalae sunt enim seraper, spec- dìnosus, eUara quod legìhus velatur, affeclat, Oranis g lanlurque adhuc per orbem poenae culiorum Dei, in igilur ralìo in eo versari debuit, ut quoniam earum rerum irapetus inhibéri non poiest, nec debet, quìa necessario esl insitus ad luenda officia vita;, dìrige- relur potius ìn viam rectam, ubi etiam cursus offen¬ sione ac perìcolo e ireat. GAPUT XVH. De affectibus tic eorum usu ; de padenlia et summo boHo Christianorum. Sed evectus sum coarguendì studio longius; cum sit mihi proposìtum, ea, quae vitia philosophi puta¬ verunt, ostendere non lanlum vitia non esse, verum eliam magnas esse virtules. Ex alìis docendì gralia somara, quse pertinere ad rera raaxìrae puto* Metum, quìbus excruciandis nova et inusitata tormenta exco¬ gilata sunL Nara de mortis generibus horret aOimus recordari ; cura ìraraaniura bestiarum, ullra ipsam moriem, carnificìna sa3vìerìt. Has tamen execrabìles corporura laceraUones felìx atipie invida palienlia sìne ullo gemìtu pertulìt. Hsec virtus oranìbus populis, atque provinciis, et ìpsìs lortoribus rairaculum maxiinuin prsebuit; cura paUeniia crudelitas vinceretur, Atqui hanc virtutera nihUalìud, quam metus Dei fecit, Itaque (ut dicebara) non evellendus, ul Sloici, neque leinpe- randus linior, ul Peripatetici volunl ; sed ìn verara viam dirigendus est, auferendìqlie sunt metus; sed ita, ut hic solus reUnqualur, quì quonìam legìUnius ac verus est, solus efficit, ul possint cselera orania non liraeri. seu Umorem in maximo vitio ponunt, suraraaraque C Cupidìtas quoque inier vilìa numeratur : sed sì ba^c VARIORUM NOTJE. Frwnos imponi. Ita plerique ediU cum omnibus mss. prader Jun. ìn quo, ul in 4 vnlgalis, est fnena im¬ poni. Ulraque ledio recepta, vide infra frwnos im¬ ponerè es^p. 23, paulo ante fìnera; et cap, 18, post nied. ffwna permìitere. Sequor rass. codices. Possunt. Sic eraendavì ex orauibus rass. et rauhis edilìs; in nonnuUis possint, Sed possunl, recle. Vide seq. el maximi possunt. Sin vero appetii alienum. Sciiicet torum de quo su¬ pra. 1 Reg., 1 Colb., 1 Lips. et ed. Torn, ac Sou¬ bron., adena. — Appetii aliena. Alienum in neutro su¬ mas in nosiro loco; non enira debd ad lorura referri, quìa omnera Ulddìnem legibus veUlam, non lantum adullerìum proscribit, Bun. Sed ìracundum esse. Habitus ergo vitiosus est : su» B bìlus animi raotus, praeserlira ex justa caussa, vìlìo card, juxta illud : Irascimini, et noUte peccare, eie. Animadverlis eigo cìrcumsianUas ad causs* defen¬ sionem plurimum facere. Radia fralri ìmprecari, peccatum est : sed videraus Apostolos praceeptoris sui exemplo sine crimine uon semel in iras exarsisse in vilìa, Betul. ' Aut cum non oporlel. ìn 7 scripUs ct 12 vulgaUs est, aul cui. Earum rerum impetus. Addidi rerum, ex rass. quod ìn Thys. el GaìL deest. Careat. Mss. 5 ree et 5 edit., carei. Summum melum. Suraraura non ìn se; est euira cura amore et laeiìUa conjundus : sed respectu ejus, qui raduìiur, qni ulique summus est. Tiraorera enira Dei ìnlelligil, quem verius reverentiam dicas. Cell. Qui auiem Deum meiuit, de Non ul judicera seve¬ rum, qui Umor servilis a theologis nomiuatur. Sed U- morde quo hìc LactanUus, nìhìl alìud est, quam araor, quo fìlli boni parenies prosequi solent : quìa hic araor Uraore aìiquo perraìxtus esl, tunc reveren¬ lìa Latinis, sìve eliara veneralio dicilur. Spedalw sunl enim semper, spectanturque adhuc. Ita omnes prope mss. In 2 Bonon. el Tax. est semperque spedanlur; ìn Cauc» et 1 Colb. et 9 ediUs deesi sem¬ per. ' Horret animus recordari. AnUqua elegantia, optimis quìbus(|ue S(derani. Livius, lib. ii, e 37 : Horrel ani¬ mus, ne quid inconsulte ac temere fiat. Plinius, 1. vi, epist. 20 : Animus meminisse horrel. Lact., 1, vn,c. 15: Horret animus dicere, Buneman. Immanium bestìarum. Hic inlelligit crudelissim.os horaines tyrannos, alìos(jue quorum mìnislerio im¬ peratores in vexandis ChrìsUanis uiebaniur; multolies enìm in cineres raariyruin saevìlura est, ul novo hoc crudelitatis commento oranera Chrìsiiano resurgendi spera praìcidereni. Vide caput 2 libri de Mori* per¬ secut. uhi legere est, ossa (raartyrura) in pulverem comminuta in flumen aul mare projecta fuisse. 31eius Dei. ìd est, reverentia vel melus hominis ne Deo displìceaL Auferendi sunt melus. Pluralìs nostro frequens. Lih. v, cap. 20; lìb. vn cap. 16; Seneca epist. 13 : Nulli lam perrddosi, lamìrrevocabìles, quam Igmphalìcì mea¬ tus sunt. Epist. 24 : Vanos esse inferorum metus. Bun. Ul hic solus relinquatur. Sìc reslìtui ex antìq. 2. Bonon., 7 Reg., 4 Colb. aliisque et3 excusis. 7 Script, ree et 12 vulgati habent ul is ; ed. Rom. 1470, ut his. Cupidìtas. Est desiderium ; sìc apud Celsum revertì t eupiditas dbi; elapud Quìntilìjiin. luds cupidiias, Cw piditas non est vilium nisi cum malo adlui^rd. |
