Page 761-762 |
Previous | 381 of 550 | Next |
|
small (250x250 max)
medium (500x500 max)
Large
Extra Large
large ( > 500x500)
Full Resolution
All (PDF)
|
Loading content ...
761
LIBER VII DE VITA BEATA.
762
ehus cura Democrito erravit, quì perire cura corpore A ad hanc nos provehit virtus : quod bonum quia de¬
ae dissolvi argumenlalus est. Esse ìnferos Zenon Sloìcus docuit, et sedes piorura ab irapiis esse dìs- crdas ; el illos quìdera qnieias ac delectabiles inco¬ lere regiones, hos vero luere pcenas in tenebrosìs lo¬ cis, alque ìn coeni voraginìbus horrendis : idera no¬ bìs prophelie palara faciunt. Ergo Epicurus erravìi, qui poetarum id esse figraentura putavit, el illas in¬ ferorura poenas, quae feranlur, ìn hac esse vita in¬ lerpretatus esl. Totani igìlur veritalera, et orane di¬ vinae Religionis arcanura philosophi atiigerunt. Sed aliìs refcUentìbus, defendere id quod invenerant, ne- quìverunl; quìa singulis ralìo non quadravìl, necea, quae vera senseranl ìn summara redìgere poluerunl, sìcut nos superius fecìraus.
GAPUT VHL
De immortalitaie cmimw.
Unum est ìgìtur sumraura bonura iraraortalitas, ad quara capiendam, et forraaU a princìpio, et naii su¬ nius. Ad liane tendìmus; hanc special humana natura;
prehendiraus, superest eliam ut de ipsa iraraortali¬ tate dicaraus. Platonìs arguraènla, quaravis ad rem muliura conferaiit, laraen parura habent firmìlaUs ad probandara et implendara veritalera ; quoniara nec rationera lolius mysterii magni consuminaverat, ìn unumque collegeral, nèc suraraura bonura corapre- henderat. Nara lied verum de anirase ìinraortaliiate seniiret, laraen non ita de illa tanquara de summo bono disserebat. Nos igitur ceriioribus signìs elicere possuraus verìlatera, qui cara non ancipiti suspicione collegiraus, sed divina tradìiione cognovimus. Piato autèm sic arguraentatus est, ìniraorlale esse quìd(|uìd per seìpsura el sentii, et scraper movetur; quod enim principiura raotus non habet, nec finem habiturura, g quìa deseri a seraetìpso non" poiest. Quod argurneur tum elìam mutìs anìraalibus sdernìialera daret, nìsi adjectione sapienlise discrevìsset. Addìdit igìlur, ut effugeret hanc connnunìlaiera, fieri non posse, quin sit iraraorlalìs aniraus humanus, cujus miranda so¬ lertìa inveniendi, et celerìlas cogìlandì, el facilìtas percipiendì atque discendi, et memoria prseteritorum,
VARIORUM mJM,
quaest. et in Academ, qusest. meminit) conira ìm- niortalìtalera anìnii disseruit. Is, iu(juìt, tres lìbros scripsit, quì Lesbiaci V(»cantur, quod Miiylenissermo habetur, in quìbus vull elficere animos esse raorla¬ les. Sed scripsii idera Dicaearebus (ut iu eodera Cice¬ ronis lìbro legimus) sermonera, quera Corinthi ha¬ bilum tribus libris exponit, ìn (juibus disserit nihil esse oninìno animura, el hoc esse nomine toliun inane, fruslraque et animalia et aniraantes appellari; ne(|ue ìn honnue ìnesse aniraura vel animam, nec ìn bestia. Meminit hujus idera Cic. diara in Acad. qusest. Sed ut Plul. in PlacìUs referl^ censuit Dì¬ caearchus aniraara esse quatuor eleiiienioruin. Betul.
Cum Democrito. Democrilus et Epicurus anìinam una cura corpore' morì aiunl. Plut., Cicero, i, Tuscul.
Esse inferos Zenon docuìl. De Zenone nihil tale eomperio apud Scripiores, sed de Socraie apud Ci¬ cer. I Tuse, circa raediura. Is^us. —Conslat hoc quidem de Epicureis : imo non de Sloicìs raodo, sed de ii)So quo{jne Cicerone, qui ìn i Tuse qinesl. podariira de inferis fabulas explodil. Quin irao hoc idem facit Seneca Stoicus ad Marciam de Consola- Uone Exculilnr h;ec quiesUo a Lucrdio lib. ni, a Macrobio de Somnìo Scìp. iib. i, cap. 11. Sed lege tu ex EcclesiasUcis Angusiinura lib. xn,^ cap. 53, de Genesi ad lilteram. Betuleius.
Prophetce. Ps;flin. xxx, Lucae xin, 3; II ad Co¬ rìnlh. V.
Poetarum. Vide Lucrel. Uh. ni, circa finera. Poe¬ tarum, diam Iragìcorum niaxiiue Horaerus ìnffTos describit Odyss. >. queni secuius esl Vìrg. invi, Ovid. in IV Mt'l., Silìus in Lucian. ìn Gharonie Betul.
Argumenta. Mss. 2 ree el 10 excusi, documenta; cseteri ut in texlu. Vide seq([. el inilio cap. 9. : Tamen parum habent firadtatìs. Ut phìl'*sophìca omnia sunl teoOvTa dura laxa i, nec cerio ipsis auclo¬ ribus conslant : ila ìn disputatioiiibus theologicis pronuntiati audorilalera non hribent ullam, et oi) ìd nec Platoni, nee Pythagorse, licei ìpse dixerìl, el ve¬ ritalera adeo dixerit, credendura proplerea esl, quia dixil, sed quia veruin est, et convenit cum auctorìlale coelesij. Oraculorura enira diviuorum tanta virtus est, ut i})sa etiara oraiio rei tò sTv^.t afferai ; et ob ìdii)sura verura sii, vitara esse senipiiernam, quia hoc sacrse prodideruul Scripturai)) nee id raimts yere^
quara sì dicas : Caro resurgel; ergo sacra doclrina vera est. Quia vox coelestis rei causam prsebet, ut sii. Betul.
Elicere possumus veritatem. Sìc lego cura rass. Bo¬ non., n Reg. bonaì notse, Brun. ac edìt Belul. Et recie. Sic veruni elìcere apud Plautura, et apud Cice¬ ronera IV Acaderaie; 7 aliìs est, eligere. C Plato aulem sìc argumenlalus esl. ìn Phiedone, in Menone, de Republica i, de Legibus xn. Apud Lac¬ tantiura Sentìendi verìmm irrepsit, nescìo uude, quod ne apud Ciceronern quidein esl, qui baie eadera ver¬ ba ìn primo Tuse quiest. iranslulil hoc raodo : Quod semper movelur, ìd wlernum esl : quod autem motum adfert atìcid, quodque ìpsum agitatur aliimde, guando finem habèl motus, vivendi quoque finem habeai necesse est. Solum igitur quad seìpsum movet, quia nunquam deseritur a se, nunquam ne moveri quidem dednìt. Betul. — De hoc Platonìs argunien¬ to videndi'Macrob. lib. n ìn Soran. Scipion. cap. 13 d seqq.; S. Alhanas. in Orat. conira IdoL; S. Thoraas n conira Geni., cap. 82.
Et sentìl. Deest ìn Phaedone et apud Cìcerouem in Tusculan. Quaesl
Deserì a semetìpso. Ms. i Bonon. anlìq. desìderari a sdpso non potest ; sed, nt recle monet Thomasius, ulriusque lectionis optima est sententìa. — Deserì a j. semetìpso non poteU. Expressit (Ciceronera 1. i Tuse, e 23 : Quod se ipsum movet, quìa nunquam detserilur a se, nuuquam ne moveri quidem desinil.... sentii ani¬ mus se moveri.... Se vi sua non aliena raoveri, nec accidere... posse, ut ipse unquara a se deseralur. Bun.
Quod argumentum, eie. Quìa universalis proposilio esl, TTacra ''\>^'/Jì àGàvarog-. Sed Plaioiieni forte a Lac¬ lantii reprehensione defendet tò xaVìv (sìc enira ora¬ iio inscribiiur) quod non in bestiis, sed ìn horaìnibus, adeoque ìn aniraa rationali locura habd.
Addìdìl. Vide Plat. apud Cìc. i Tuscul. et ad finem Gaion. raajor. sìve de Senecl. et i Consol. ul inf. lìb. de Ira Dei cap. 10 -ad fin.
Cujus miranda solertìa. ììwe verba uon a Platone, sed ab'ipso Cicerone addita sunl.
Discendi. In 6 mss. et edd. 4 est discernendì. Vide infra cap. 22. in fine : In pueris sunl ìngenia ad per- cipiendum faciUa ; quod ea quce discant, ita celeriier rapiant, ut non iunc primum discere illa videantur, sed recognoscere atque reminisvìi
Object Description
| Title | Patrologiae cursus completus. Series prima. Tomus VI. |
| Creator | Migne, J.-P. (Jacques-Paul), 1800-1875. |
| Contributors | Hamman, A.-G. (Adalbert-G.), 1910- |
| Date | 1844 |
| Call Number | BR60.M4 |
| Language | Latin |
| Type | Books/Pamphlets |
| Related Resource Identifier | http://yufind.library.yale.edu/yufind/Record/524253 |
Description
| Title | Page 761-762 |
| Type | Books/Pamphlets |
| Transcript | 761 LIBER VII DE VITA BEATA. 762 ehus cura Democrito erravit, quì perire cura corpore A ad hanc nos provehit virtus : quod bonum quia de¬ ae dissolvi argumenlalus est. Esse ìnferos Zenon Sloìcus docuit, et sedes piorura ab irapiis esse dìs- crdas ; el illos quìdera qnieias ac delectabiles inco¬ lere regiones, hos vero luere pcenas in tenebrosìs lo¬ cis, alque ìn coeni voraginìbus horrendis : idera no¬ bìs prophelie palara faciunt. Ergo Epicurus erravìi, qui poetarum id esse figraentura putavit, el illas in¬ ferorura poenas, quae feranlur, ìn hac esse vita in¬ lerpretatus esl. Totani igìlur veritalera, et orane di¬ vinae Religionis arcanura philosophi atiigerunt. Sed aliìs refcUentìbus, defendere id quod invenerant, ne- quìverunl; quìa singulis ralìo non quadravìl, necea, quae vera senseranl ìn summara redìgere poluerunl, sìcut nos superius fecìraus. GAPUT VHL De immortalitaie cmimw. Unum est ìgìtur sumraura bonura iraraortalitas, ad quara capiendam, et forraaU a princìpio, et naii su¬ nius. Ad liane tendìmus; hanc special humana natura; prehendiraus, superest eliam ut de ipsa iraraortali¬ tate dicaraus. Platonìs arguraènla, quaravis ad rem muliura conferaiit, laraen parura habent firmìlaUs ad probandara et implendara veritalera ; quoniara nec rationera lolius mysterii magni consuminaverat, ìn unumque collegeral, nèc suraraura bonura corapre- henderat. Nara lied verum de anirase ìinraortaliiate seniiret, laraen non ita de illa tanquara de summo bono disserebat. Nos igitur ceriioribus signìs elicere possuraus verìlatera, qui cara non ancipiti suspicione collegiraus, sed divina tradìiione cognovimus. Piato autèm sic arguraentatus est, ìniraorlale esse quìd(|uìd per seìpsura el sentii, et scraper movetur; quod enim principiura raotus non habet, nec finem habiturura, g quìa deseri a seraetìpso non" poiest. Quod argurneur tum elìam mutìs anìraalibus sdernìialera daret, nìsi adjectione sapienlise discrevìsset. Addìdit igìlur, ut effugeret hanc connnunìlaiera, fieri non posse, quin sit iraraorlalìs aniraus humanus, cujus miranda so¬ lertìa inveniendi, et celerìlas cogìlandì, el facilìtas percipiendì atque discendi, et memoria prseteritorum, VARIORUM mJM, quaest. et in Academ, qusest. meminit) conira ìm- niortalìtalera anìnii disseruit. Is, iu(juìt, tres lìbros scripsit, quì Lesbiaci V(»cantur, quod Miiylenissermo habetur, in quìbus vull elficere animos esse raorla¬ les. Sed scripsii idera Dicaearebus (ut iu eodera Cice¬ ronis lìbro legimus) sermonera, quera Corinthi ha¬ bilum tribus libris exponit, ìn (juibus disserit nihil esse oninìno animura, el hoc esse nomine toliun inane, fruslraque et animalia et aniraantes appellari; ne(|ue ìn honnue ìnesse aniraura vel animam, nec ìn bestia. Meminit hujus idera Cic. diara in Acad. qusest. Sed ut Plul. in PlacìUs referl^ censuit Dì¬ caearchus aniraara esse quatuor eleiiienioruin. Betul. Cum Democrito. Democrilus et Epicurus anìinam una cura corpore' morì aiunl. Plut., Cicero, i, Tuscul. Esse inferos Zenon docuìl. De Zenone nihil tale eomperio apud Scripiores, sed de Socraie apud Ci¬ cer. I Tuse, circa raediura. Is^us. —Conslat hoc quidem de Epicureis : imo non de Sloicìs raodo, sed de ii)So quo{jne Cicerone, qui ìn i Tuse qinesl. podariira de inferis fabulas explodil. Quin irao hoc idem facit Seneca Stoicus ad Marciam de Consola- Uone Exculilnr h;ec quiesUo a Lucrdio lib. ni, a Macrobio de Somnìo Scìp. iib. i, cap. 11. Sed lege tu ex EcclesiasUcis Angusiinura lib. xn,^ cap. 53, de Genesi ad lilteram. Betuleius. Prophetce. Ps;flin. xxx, Lucae xin, 3; II ad Co¬ rìnlh. V. Poetarum. Vide Lucrel. Uh. ni, circa finera. Poe¬ tarum, diam Iragìcorum niaxiiue Horaerus ìnffTos describit Odyss. >. queni secuius esl Vìrg. invi, Ovid. in IV Mt'l., Silìus in Lucian. ìn Gharonie Betul. Argumenta. Mss. 2 ree el 10 excusi, documenta; cseteri ut in texlu. Vide seq([. el inilio cap. 9. : Tamen parum habent firadtatìs. Ut phìl'*sophìca omnia sunl teoOvTa dura laxa i, nec cerio ipsis auclo¬ ribus conslant : ila ìn disputatioiiibus theologicis pronuntiati audorilalera non hribent ullam, et oi) ìd nec Platoni, nee Pythagorse, licei ìpse dixerìl, el ve¬ ritalera adeo dixerit, credendura proplerea esl, quia dixil, sed quia veruin est, et convenit cum auctorìlale coelesij. Oraculorura enira diviuorum tanta virtus est, ut i})sa etiara oraiio rei tò sTv^.t afferai ; et ob ìdii)sura verura sii, vitara esse senipiiernam, quia hoc sacrse prodideruul Scripturai)) nee id raimts yere^ quara sì dicas : Caro resurgel; ergo sacra doclrina vera est. Quia vox coelestis rei causam prsebet, ut sii. Betul. Elicere possumus veritatem. Sìc lego cura rass. Bo¬ non., n Reg. bonaì notse, Brun. ac edìt Belul. Et recie. Sic veruni elìcere apud Plautura, et apud Cice¬ ronera IV Acaderaie; 7 aliìs est, eligere. C Plato aulem sìc argumenlalus esl. ìn Phiedone, in Menone, de Republica i, de Legibus xn. Apud Lac¬ tantiura Sentìendi verìmm irrepsit, nescìo uude, quod ne apud Ciceronern quidein esl, qui baie eadera ver¬ ba ìn primo Tuse quiest. iranslulil hoc raodo : Quod semper movelur, ìd wlernum esl : quod autem motum adfert atìcid, quodque ìpsum agitatur aliimde, guando finem habèl motus, vivendi quoque finem habeai necesse est. Solum igitur quad seìpsum movet, quia nunquam deseritur a se, nunquam ne moveri quidem dednìt. Betul. — De hoc Platonìs argunien¬ to videndi'Macrob. lib. n ìn Soran. Scipion. cap. 13 d seqq.; S. Alhanas. in Orat. conira IdoL; S. Thoraas n conira Geni., cap. 82. Et sentìl. Deest ìn Phaedone et apud Cìcerouem in Tusculan. Quaesl Deserì a semetìpso. Ms. i Bonon. anlìq. desìderari a sdpso non potest ; sed, nt recle monet Thomasius, ulriusque lectionis optima est sententìa. — Deserì a j. semetìpso non poteU. Expressit (Ciceronera 1. i Tuse, e 23 : Quod se ipsum movet, quìa nunquam detserilur a se, nuuquam ne moveri quidem desinil.... sentii ani¬ mus se moveri.... Se vi sua non aliena raoveri, nec accidere... posse, ut ipse unquara a se deseralur. Bun. Quod argumentum, eie. Quìa universalis proposilio esl, TTacra ''\>^'/Jì àGàvarog-. Sed Plaioiieni forte a Lac¬ lantii reprehensione defendet tò xaVìv (sìc enira ora¬ iio inscribiiur) quod non in bestiis, sed ìn horaìnibus, adeoque ìn aniraa rationali locura habd. Addìdìl. Vide Plat. apud Cìc. i Tuscul. et ad finem Gaion. raajor. sìve de Senecl. et i Consol. ul inf. lìb. de Ira Dei cap. 10 -ad fin. Cujus miranda solertìa. ììwe verba uon a Platone, sed ab'ipso Cicerone addita sunl. Discendi. In 6 mss. et edd. 4 est discernendì. Vide infra cap. 22. in fine : In pueris sunl ìngenia ad per- cipiendum faciUa ; quod ea quce discant, ita celeriier rapiant, ut non iunc primum discere illa videantur, sed recognoscere atque reminisvìi |
