Page 849-850 |
Previous | 425 of 550 | Next |
|
small (250x250 max)
medium (500x500 max)
Large
Extra Large
large ( > 500x500)
Full Resolution
All (PDF)
|
Loading content ...
849
DISSERTATIO.
$m
animi propensione ad pernicìera inducit ac perirà- A norum el pauperum sepultura : (juod quidem ultìmum
hit. Neque eUam magìs comperlum ipsis fuìt unicam esse virtuUs et verilaUs semitara, cultura vìdelicet veri Dei, quo solo ìn salutis portoni penetrare pos¬ suraus.
Tura docet Lactantius suscìpiendara esse Dei le¬ gera, mirum in modum a Cicerone laudaiam, sed cu¬ jus ìlle nunquam agnovit praecepla (cap, 8). Ulorum priraura, caputque est Déum nosse, colere, eique ob¬ teraperare soli. Quaraobrera illius ignoraiio summum est raalum. Jus vero civile, aU:isque peculiares gen¬ tiura leges uUlìlas invenìt (cap. 9), Qni eas ìgìlur di¬ vinse legìs ignarus sequilur, is juslus fieri non polesl, Quorura eliam, uU Ciraonis, qua¬curaque vìrlules, naiurali ìngenio, el sine cognitione veri Dei compa-
inisericordìse officium ab eUmìcis prsetermissum fue¬ rat (cap, 12),
Tura variis ille ralionibus ethnicos redarguii, qui objieiebant his pietalis et rai^^erìcordiìe officiis una die exhaurirì unius hominis palriraoniura, Variis sì¬ quidera ralionibus evincit uon Umendam hujusraodi pauperlatem, alque ea saliera, quse superfluunt, ero- ganda.
Magnam autera docei esse mercedem misèrieor¬ diae, ob quam Deus horainì pollicetur, sì laraen non peccandi deinceps proposiium adsit, omnia se pec¬ cala remissurum {cap. 15). Nequc ulli fas est animum pradexere nullius peccaU conscium. Nam prseterquam quod is inde majorera juslilise operam
ratai videntur, horum supervacua sunt et inania B ì^f^P^oderedeberei, nullus profecto est aborani pror-
bona opera, ac similia humano corpori capile ca¬ renti. Vera itaque pietate caret quisquis Deum non agnovit, oranesque ejus, quse bonse apparent, actio¬ nes in raorUfera et tenebrarum via invenìuntur. Qui aulem Deum agnoscit, el vivit injuste, hìc tamquam animai quoddam viUosum, ac debile est, sed potest sanari. Ut perfecte aulem sanus homo jusle vivat, huic cognilio Dei, sicul corpori caput, et virtules, ut eidera corpori merabra piane necessaria sunl, Pri¬ mum ergo jusiithe officium, ìn quo salus honnnis et suraraa rerum versatur, est verum Deum agnoscere, et ìllum debito cullu prosequi, semper eì parere, de¬ votissime servire, et in ìlio promerendo omnera col¬ locare operara.
sus cujuslibet peccali labe vacuus et purus. In sola porro jusUUa, qua quì eget, pauper est, collocandse divitise. Et vero si elhnici in fabricandis exornandìs- que deorura sìraulacrìs opes consumunl, quanto sequius esl illas hominibus egenìs, quì viva ac spi- rantìa sunt Dei siraulacra, liberaliter imperlìri,
Posl hsec LaclanUus ìnsectalur ìmpugnatque Stoi¬ cos, qui misericordiam, oranesque aUos anirai affec¬ tus ab honiine tollendos esse opinabanlur (cap. 15 et 14). Perspicue autera oslendit singulos mutìs anì¬ raalibus singulis, et unìversos homìni a natura ìnsiios esse, hancque Stoicorum opinionem recìdere ìn erro¬ rem Peripateticorum quì vilìa, quoniam, uti inquie¬ bant , loUi non possunl, medielale temperanda esse
Sicut aulem prìmura jusUtiae officium est con-C somniaverant (cap. 15 et 16). NaincontendU ìlle nec
jungi cura Deo, et hoc vocalur relìgio : ila secunduin esl cum homine consociari, et illud appellalur misericordia vel humanitas (cap. 20). Propria vero justorum hsec vìrius conUnet viise commu¬ nis socìelatera. Deus enìin horaìnes ideo inerraes creavit, inslruxilque sapienUa, ut sese invìcera dìli¬ gant, ac niutuìs olficiìs lueaulur. Quocirca lollendse sunt, uli Deus jubet, iniraicilias et aliìs seraper be¬ nefaciendum. Plautum ilaque et Ciceronera recie Lac¬ tanUus castigai, quLopeni negabant egentibus feren¬ dara, el alìos refellit raisericordise osores, qui nole¬ bant horainera allori etiara raox perituro succurrere (cap. 11). Cicero taraen postmodura poenitentia quasi actus, confessus esl idoneìs horaìnibus indìgenlibus
iraraerito fugienda vitia dìam mediocria. Ad haec vero, in maximis quemadmodum in raìniniìs affectì¬ bus polesl esse vitiura et vìrtus, Prseierea nec raor- hus, nec vitiura esl ira, libìdine et cupìdìlate raoveri, sed esse ìracundum, lìbidìnosura et cupìdura. {cap, 17.) Quìn eliam melus aiiquando sumraa forUtudo esL Nonne enira Dei liinor invicios ìn horrendis crudelis- siniìsque crucialibus ac ìpsa raorle facil. Non evel¬ lendus ergo lìraor, ul stoici, neque raoderandus, si¬ cul Peripaidicì arbiirabanlur, sed ìn verara viara di¬ rigendus. Siraìliier cupidìtas viUuin non est, sì non terrena, sed coelesUa concupisca raus. Sloicos itaque rursus refeUit, qui hxe non cupiditale, sed volun¬ late fieri, el homines, ad ìrainobìlem mentis stupo-
de re familiari aliquid impertìendiim. Sed hunc con- B r«oi sive Ù'k&.^uv.v deduci posse garriebant. Nam vis
fulat Lactantius, quìa idoneorum nomine homines intelligìt, qui possint graUara referre. Faietur qui¬ dera raelius esse largirì tribulìbus suis, sed con¬ lendìt verura misericordise el largìiìonis oflicium esse egenles et inutiles alere, aliisque in necessitate opitulari, sed sine uUa spe aut humana» gloriae au- cupandse, aut foenoris ullìus recìpiendi. Rene enim¬ vero alteri facìentes, mercedem a solo Deo exspec¬ tare debent.
Dehinc auctor noster contra eumdera Cìceronem disputai de hospìtalìtate,derederapUone capU\orura, de pupUlorura, viduarum et aliorura auxilio desiìlu- lorum defensione, de cura a^grorum ac de peregrì-
et raUo animi est in motu, ac sicut cogitano esc menUsagitaUo, ac vila actuosa, ita raors est quieta. Sed Ulorura error inde orlus erat, quod ignoraverint prsescriptos virtutis lìniìles. Non virius quippe est mortem more philosophorura quoruradara conlera¬ nere, sed eara constanier susUnere, cum aliqui ad Deura relìnquendura, aut verara fidera prudendam, adigere nos volunt. Ciceronis autcm ac Senecae tes¬ Uraonio id Laclantius asserii el corroborat.
Redit inde ad explicanda alia Dei prmcepla, quìbus prohibetur, ne quìs fragiìem boni operis gloriam captet, vel raentiaiur, vel accipiat credila^ pecuniae usuram, aut alìquod a paupere munus, aut maledi-
Object Description
| Title | Patrologiae cursus completus. Series prima. Tomus VI. |
| Creator | Migne, J.-P. (Jacques-Paul), 1800-1875. |
| Contributors | Hamman, A.-G. (Adalbert-G.), 1910- |
| Date | 1844 |
| Call Number | BR60.M4 |
| Language | Latin |
| Type | Books/Pamphlets |
| Related Resource Identifier | http://yufind.library.yale.edu/yufind/Record/524253 |
Description
| Title | Page 849-850 |
| Type | Books/Pamphlets |
| Transcript | 849 DISSERTATIO. $m animi propensione ad pernicìera inducit ac perirà- A norum el pauperum sepultura : (juod quidem ultìmum hit. Neque eUam magìs comperlum ipsis fuìt unicam esse virtuUs et verilaUs semitara, cultura vìdelicet veri Dei, quo solo ìn salutis portoni penetrare pos¬ suraus. Tura docet Lactantius suscìpiendara esse Dei le¬ gera, mirum in modum a Cicerone laudaiam, sed cu¬ jus ìlle nunquam agnovit praecepla (cap, 8). Ulorum priraura, caputque est Déum nosse, colere, eique ob¬ teraperare soli. Quaraobrera illius ignoraiio summum est raalum. Jus vero civile, aU:isque peculiares gen¬ tiura leges uUlìlas invenìt (cap. 9), Qni eas ìgìlur di¬ vinse legìs ignarus sequilur, is juslus fieri non polesl, Quorura eliam, uU Ciraonis, qua¬curaque vìrlules, naiurali ìngenio, el sine cognitione veri Dei compa- inisericordìse officium ab eUmìcis prsetermissum fue¬ rat (cap, 12), Tura variis ille ralionibus ethnicos redarguii, qui objieiebant his pietalis et rai^^erìcordiìe officiis una die exhaurirì unius hominis palriraoniura, Variis sì¬ quidera ralionibus evincit uon Umendam hujusraodi pauperlatem, alque ea saliera, quse superfluunt, ero- ganda. Magnam autera docei esse mercedem misèrieor¬ diae, ob quam Deus horainì pollicetur, sì laraen non peccandi deinceps proposiium adsit, omnia se pec¬ cala remissurum {cap. 15). Nequc ulli fas est animum pradexere nullius peccaU conscium. Nam prseterquam quod is inde majorera juslilise operam ratai videntur, horum supervacua sunt et inania B ì^f^P^oderedeberei, nullus profecto est aborani pror- bona opera, ac similia humano corpori capile ca¬ renti. Vera itaque pietate caret quisquis Deum non agnovit, oranesque ejus, quse bonse apparent, actio¬ nes in raorUfera et tenebrarum via invenìuntur. Qui aulem Deum agnoscit, el vivit injuste, hìc tamquam animai quoddam viUosum, ac debile est, sed potest sanari. Ut perfecte aulem sanus homo jusle vivat, huic cognilio Dei, sicul corpori caput, et virtules, ut eidera corpori merabra piane necessaria sunl, Pri¬ mum ergo jusiithe officium, ìn quo salus honnnis et suraraa rerum versatur, est verum Deum agnoscere, et ìllum debito cullu prosequi, semper eì parere, de¬ votissime servire, et in ìlio promerendo omnera col¬ locare operara. sus cujuslibet peccali labe vacuus et purus. In sola porro jusUUa, qua quì eget, pauper est, collocandse divitise. Et vero si elhnici in fabricandis exornandìs- que deorura sìraulacrìs opes consumunl, quanto sequius esl illas hominibus egenìs, quì viva ac spi- rantìa sunt Dei siraulacra, liberaliter imperlìri, Posl hsec LaclanUus ìnsectalur ìmpugnatque Stoi¬ cos, qui misericordiam, oranesque aUos anirai affec¬ tus ab honiine tollendos esse opinabanlur (cap. 15 et 14). Perspicue autera oslendit singulos mutìs anì¬ raalibus singulis, et unìversos homìni a natura ìnsiios esse, hancque Stoicorum opinionem recìdere ìn erro¬ rem Peripateticorum quì vilìa, quoniam, uti inquie¬ bant , loUi non possunl, medielale temperanda esse Sicut aulem prìmura jusUtiae officium est con-C somniaverant (cap. 15 et 16). NaincontendU ìlle nec jungi cura Deo, et hoc vocalur relìgio : ila secunduin esl cum homine consociari, et illud appellalur misericordia vel humanitas (cap. 20). Propria vero justorum hsec vìrius conUnet viise commu¬ nis socìelatera. Deus enìin horaìnes ideo inerraes creavit, inslruxilque sapienUa, ut sese invìcera dìli¬ gant, ac niutuìs olficiìs lueaulur. Quocirca lollendse sunt, uli Deus jubet, iniraicilias et aliìs seraper be¬ nefaciendum. Plautum ilaque et Ciceronera recie Lac¬ tanUus castigai, quLopeni negabant egentibus feren¬ dara, el alìos refellit raisericordise osores, qui nole¬ bant horainera allori etiara raox perituro succurrere (cap. 11). Cicero taraen postmodura poenitentia quasi actus, confessus esl idoneìs horaìnibus indìgenlibus iraraerito fugienda vitia dìam mediocria. Ad haec vero, in maximis quemadmodum in raìniniìs affectì¬ bus polesl esse vitiura et vìrtus, Prseierea nec raor- hus, nec vitiura esl ira, libìdine et cupìdìlate raoveri, sed esse ìracundum, lìbidìnosura et cupìdura. {cap, 17.) Quìn eliam melus aiiquando sumraa forUtudo esL Nonne enira Dei liinor invicios ìn horrendis crudelis- siniìsque crucialibus ac ìpsa raorle facil. Non evel¬ lendus ergo lìraor, ul stoici, neque raoderandus, si¬ cul Peripaidicì arbiirabanlur, sed ìn verara viara di¬ rigendus. Siraìliier cupidìtas viUuin non est, sì non terrena, sed coelesUa concupisca raus. Sloicos itaque rursus refeUit, qui hxe non cupiditale, sed volun¬ late fieri, el homines, ad ìrainobìlem mentis stupo- de re familiari aliquid impertìendiim. Sed hunc con- B r«oi sive Ù'k&.^uv.v deduci posse garriebant. Nam vis fulat Lactantius, quìa idoneorum nomine homines intelligìt, qui possint graUara referre. Faietur qui¬ dera raelius esse largirì tribulìbus suis, sed con¬ lendìt verura misericordise el largìiìonis oflicium esse egenles et inutiles alere, aliisque in necessitate opitulari, sed sine uUa spe aut humana» gloriae au- cupandse, aut foenoris ullìus recìpiendi. Rene enim¬ vero alteri facìentes, mercedem a solo Deo exspec¬ tare debent. Dehinc auctor noster contra eumdera Cìceronem disputai de hospìtalìtate,derederapUone capU\orura, de pupUlorura, viduarum et aliorura auxilio desiìlu- lorum defensione, de cura a^grorum ac de peregrì- et raUo animi est in motu, ac sicut cogitano esc menUsagitaUo, ac vila actuosa, ita raors est quieta. Sed Ulorura error inde orlus erat, quod ignoraverint prsescriptos virtutis lìniìles. Non virius quippe est mortem more philosophorura quoruradara conlera¬ nere, sed eara constanier susUnere, cum aliqui ad Deura relìnquendura, aut verara fidera prudendam, adigere nos volunt. Ciceronis autcm ac Senecae tes¬ Uraonio id Laclantius asserii el corroborat. Redit inde ad explicanda alia Dei prmcepla, quìbus prohibetur, ne quìs fragiìem boni operis gloriam captet, vel raentiaiur, vel accipiat credila^ pecuniae usuram, aut alìquod a paupere munus, aut maledi- |
