Page 917-918 |
Previous | 459 of 550 | Next |
|
small (250x250 max)
medium (500x500 max)
Large
Extra Large
large ( > 500x500)
Full Resolution
All (PDF)
|
Loading content ...
917
IN SECUNDUM LIB. DIVIN. INSTIT.
918
pus, nempe lotum corapositum ; quaì quìdera sen- . tenliacum adcorporuraresurrecUonera adslruendam, ^^ ut apud Athenagoram in lìbro de ResurrecUone, sanctum Thom. in 4 sentent. dìsiinct. 45, qusest, unic, art, 1, et alios de mortuorura resurrecUone disputanles, tura vero ad alias non parura conferai fìdeì posìtiones firniandas, de quibus Io, Andr. ìn d. Clement. fideì, in verb. IrtlcUeciiva;, de Sura, Trirtir» idcirco raonere volui, non esse ab ea dìscedendura, sed cavenduin ab ejusraodi locutiouìbus, quìbus cor¬ pus dìcìtur anirase vas, insiruraentura,receptaculura, indunientum, hospitium : quippe quie videanlur al¬ iud* re partira ad hoc Platonìs Placìlura, uon esse aniraara corporis forraara, pnrlìra ad aliud ejusdera ìn Plucdro et Phaiìdone dogma de anìmabìis ante cor¬ pora condìtis, ab Origene receplura prirao principior. G, 7 el 8 quod refutal Laclantius ipse in lerUo hu¬ jus operis, e. 18. Sanctus Epìphau. adversus hseres., I, n, lueres. 64 ; Mag. semcrtl. irt 2 dislirtct. 18 ; Alexander Alens, ìn 2p., qusest. 62, raerab. 5 ; san- ctus Thora., 1, n coni, Gentes, e. 85 et 84, et p. p. ^ qmesl.47, art, 2 ; quasi. 90, ari. 4, el qusest. 118, art, 5 ; sanclus Bonavenl. 2 sentenliar. dieta distìn- cliort. 18, art, 2, qusest. 2; quod denique daranat taraquara haeresira Viennen, concilium, et Cleraens quìnlus, ut in d. Cleraenl, fidei legiraus. Loca vero sacrai Scrìpturae et Sanctorura Patrura ex adverso prolata hac ìnierprdalione sunl exponenda, ut dìca¬ mus cura sanclo Thora. d. quaest. 75, art. 4, ad pri¬ mum, quod quìa ìllud potìssìraura viddur esse unura¬ quodque, qnod est principale in ipso, idcirco contì¬ git, ut quod in homine principale esse censetur, di¬ catur homo ; el ita quideni aiiquando secundum veritatem pars ìnlellectiva, quae dicilur homo irtterìor, alìquan^lo vero pars sensitiva cura corpore secundum exisiìraaiìonera aliquórura, quì lanturaraodo circa sensibilia delinenlur ; mullo autem mìnus corpus dicendum fueril animse laqueus, vinculum, career, ul inf. dicara, 1. vn, e. 5.
Corpora sunl hominibus carentìa. Ila lego, ut iu Q B. T. P.et ali(juìbus Vaiican. uon ut vulgo legitur, ànimabus carentìa. In ìlla enira conslat Lactanlius opi¬ nione, raeniem ipsam atque animam cujusque esse hominem.'
Et faciunt animos. Lucret., efficiunt animos.
Verlìer ad lapidem, atque omnes accedere ad aras, nec procumbere humi, eie. Aldinae, Planlìnìartae et arKjuot aliarurti edilionum leclionem secuius sura, qu:.e magis Lucretiana visa est ; ab omnibus quidem ' illa LucreUì exemplaribus exbibita, quaravis B.T. P, refraganlibus, qui habent, vertere se, eie. El pro¬ cumbere, eie.
Si qnidem homìnum, atque mulorum, vel solum, vel certe maximum ìn ReUgìone discrimen esl. Alibi clarìus suara effert sertientìani, bruUs videlìcet inesse raUo¬ nera, el sola religione ab horaìnibus, non raiione aut sermone differre, ìnL hoc eod. lib, cap. 9, lib. ni, cap. 10, de Ira Dei cap. 7. Hicc opinio a Pylhagora manasse credilur, quì dura in Mderapsychosì sua j^ illa delirai, easdera esse censet aniraas horainura at- que bruiorum, ille ulique brutoru>n oraniura ìrraiìo- nalìor. Ejus opiniortìs raerainit Maro in Geòrgie. :
His quidam signis, atque haec exempla secutì, Esse apibus partem divinse mentìs, et haustus iEthereos dixere, etc.
Quara el Plato habuit, ul scribit Plutarch. quinto Pla¬ cìtor. cap. 20, el Porphyr. eura secutus in lib. ni de Sacrìfie, et de qua plurima disserii idem Plutarch. in lib. An bruUs sii raUo, el ìn lìb. de Solerlia Anìiual, Calerti verba suul ìu principio orationis suasoriac ad bon iìri. : An animanlium generi, quod irralìonale appellatur, nulla onmino data ratio sii sane dubium est; nam eisì carel ea, quw ìn voce versatur, qimm sermo¬ nem nomìnanl, quw tamen animo concìpìlur, quam ratìodnatìonem dìcunt, ejns fortasse partìceps omne genus mdniaUunì est, quanivì^ adis pardus, aliìs liberalius irì-^
buia sii, eie. Arnobius ex bruti persona initio sep¬ tirai : Sed rationales ìlli sunt, el articulatas exprìmunl voces. El unde ìllis notum est, an el ego quod facio mds raUonìbus faciam, el vox ìsla, quam premo, mei generis verba sint, el soUs ÌnleUìganlur a nobis? eie. ÌPlaio in Polilìc. aìl, sa-culo aureo non horaìnes raodo cura hominibus, sed cnra bestiis eiìara ratioci¬ nari solìlos, illasqne inlerrogare, ac vicissira ab iUis responsum accipere ; quara Platonis senlenUara rae¬ raorat etiara Euseb, lib. xn Praeparat. cap. 9, Quid quod Pylhagoras el Melarapus, Tiresias, Thales et Apollonius ad linguas aviura inierprdandas incu¬ buere? Democrilus quidem (ait PUn. lib, xxix, e, 4) monstra (jua^dara ex hìs conìicil, ut possint aviura serraones ìntelligi. Veruni islhicc ddìraraenla a sa- pienlioribns elhnicis , nedum a theologis nostris sunt derìsa. Quale enjra porro absurdura esl, quìa bruta natnrie instinclu qusepiain gerant, ex quìbus alì<iua prudentiae imago, ut ait Aristoleles, illis inesse videri possit, et quia quasdara voces edant inter se eodem instinclu uoias, ideo illa, vel ratione, vel serraone pollerò arbitrari? Quid vero atUnebat sola religione differre a brulis homirtera asseverare? Quoraodo enìm circa ralionem decepU sunl, ita circa religionem de¬ cìpi polerant; nam, et gailinis vUlarìbus religionera allribuit Plinius lìb. x, cap. 41, et valde mira sunt, qua^ idem lib. vin, cap. i, de GesUs Elephanlorum, qua3 religionis ac pielatis esse vìdeniur, posteris le¬ genda relìquìl. Verumtamen orania ejusraodi geruniur ab ìllìs :
Haud equidem, quìa sit divinitus illis Ingenium, ant rerum fato prudeiiUa major.
Ut aìt Maro : sed quìa ut in horaine ars, prudenUa, sapieniìa, ita brutis inest vis qusedara ejusraodi nalu¬ ralis, cujus duclu apes, araneae, canes , vulpes, ele- phantì, et csetera id genus bruta, quae solerUora vi¬ demur, gerunt mira nonnulla, in quìbus ralìo qui¬ dera elucet, non taraen ipsorura, sed superioris virlu¬ tis ìpsa dìrigentìs. Sic enira sagitla direcle lendìt ad signura ex irtoiiorte ìlli indila a collimante, perinde ac si ipsa rationera haberei dirigeniem ; et idem ap¬ paret irt raotibus horologìorura, et aliorura, quai arte fìunt ab humanis jngeniis, Sicut aulem comparantur arlìlìcialia ad artem huraanara t ila coniparantur oin¬ nìa rtaturalia ad ariein divìnara ; el ideo ordo apparet ìn ììs, quse rnovenlur secunduin naiurara, sicui in ns, quse secundura arlera, ut dicitur in secundo Physìe. Quocirca ìn operibus brutorum qusedara sagaciiales apparent, ìn quantura habenl ìndinaiionerti ad quos¬ dara ordinalissiraos processus , uirairum a surama arie ordinatos ; d proplerea quaedara anìraalìa dicun¬ tur prudentia, vel sagacia, uon .quod eis sii aliqua ra¬ lio, vei electio : quod bine apparel, quia orania, quae sunl unius nalurse, sirailiter operanlur, ut docuit Sanctus Thora, in pr. secundie quaesl. 15, arli¬ culo secundo ad lerlìura , el eadera fere protulit ipsemei Laclantius ìuf, cap. 5, dura adversus Ciceio- neuì dìspularet raUonera sideribus Irìbuenlera. Vi¬ denda etiara, quae disserit sanclus doclor pr. pr. quaesl. 7vS, art. 4, el in pr. secundae quicst, 11, art. 2, Jure ergo ìllìs non prudenUam ìnesse, sed prudenUie imagirtcra dicit Aristoleles initio Metaphys. et 1. vin et IX, de llist. Aniraai. ulrobique cap. priino, in fin. prirai de Generatione Animai, et sexto Ethic, cap. 7. RaUone aulem carentìa etiara serraone carere decuit, ul ostendit Aristoleles lib. i Politìcor. cap. 2. Quocl sì aniraaliura nonnulla arte edocta proférre verba quivdara videntur, non est ea proprie locutio, quia non intelligunt, qm» pronunlìani, sed assududìnequa- dain id agunt. Quibus cogniUs subii hoc loco admi¬ rari, Josephum Judae. i AuUquìt,, cap. 5, sensìsse (ul affìrraat Tostai, quaesl, 429, in cap. xm Genes,) serpenlera, quì priraara raulierera decepit, fuìsse ve¬ roni et naturalera serpentem, cuì lunc naturale fuerìt, ìnielligendì ac loquendi facultate prseditura esse; et Basilium ìn Hom. de Paradiso dicentem, bruta omnia
Object Description
| Title | Patrologiae cursus completus. Series prima. Tomus VI. |
| Creator | Migne, J.-P. (Jacques-Paul), 1800-1875. |
| Contributors | Hamman, A.-G. (Adalbert-G.), 1910- |
| Date | 1844 |
| Call Number | BR60.M4 |
| Language | Latin |
| Type | Books/Pamphlets |
| Related Resource Identifier | http://yufind.library.yale.edu/yufind/Record/524253 |
Description
| Title | Page 917-918 |
| Type | Books/Pamphlets |
| Transcript |
917
IN SECUNDUM LIB. DIVIN. INSTIT.
918
pus, nempe lotum corapositum ; quaì quìdera sen- . tenliacum adcorporuraresurrecUonera adslruendam, ^^ ut apud Athenagoram in lìbro de ResurrecUone, sanctum Thom. in 4 sentent. dìsiinct. 45, qusest, unic, art, 1, et alios de mortuorura resurrecUone disputanles, tura vero ad alias non parura conferai fìdeì posìtiones firniandas, de quibus Io, Andr. ìn d. Clement. fideì, in verb. IrtlcUeciiva;, de Sura, Trirtir» idcirco raonere volui, non esse ab ea dìscedendura, sed cavenduin ab ejusraodi locutiouìbus, quìbus cor¬ pus dìcìtur anirase vas, insiruraentura,receptaculura, indunientum, hospitium : quippe quie videanlur al¬ iud* re partira ad hoc Platonìs Placìlura, uon esse aniraara corporis forraara, pnrlìra ad aliud ejusdera ìn Plucdro et Phaiìdone dogma de anìmabìis ante cor¬ pora condìtis, ab Origene receplura prirao principior. G, 7 el 8 quod refutal Laclantius ipse in lerUo hu¬ jus operis, e. 18. Sanctus Epìphau. adversus hseres., I, n, lueres. 64 ; Mag. semcrtl. irt 2 dislirtct. 18 ; Alexander Alens, ìn 2p., qusest. 62, raerab. 5 ; san- ctus Thora., 1, n coni, Gentes, e. 85 et 84, et p. p. ^ qmesl.47, art, 2 ; quasi. 90, ari. 4, el qusest. 118, art, 5 ; sanclus Bonavenl. 2 sentenliar. dieta distìn- cliort. 18, art, 2, qusest. 2; quod denique daranat taraquara haeresira Viennen, concilium, et Cleraens quìnlus, ut in d. Cleraenl, fidei legiraus. Loca vero sacrai Scrìpturae et Sanctorura Patrura ex adverso prolata hac ìnierprdalione sunl exponenda, ut dìca¬ mus cura sanclo Thora. d. quaest. 75, art. 4, ad pri¬ mum, quod quìa ìllud potìssìraura viddur esse unura¬ quodque, qnod est principale in ipso, idcirco contì¬ git, ut quod in homine principale esse censetur, di¬ catur homo ; el ita quideni aiiquando secundum veritatem pars ìnlellectiva, quae dicilur homo irtterìor, alìquan^lo vero pars sensitiva cura corpore secundum exisiìraaiìonera aliquórura, quì lanturaraodo circa sensibilia delinenlur ; mullo autem mìnus corpus dicendum fueril animse laqueus, vinculum, career, ul inf. dicara, 1. vn, e. 5.
Corpora sunl hominibus carentìa. Ila lego, ut iu Q B. T. P.et ali(juìbus Vaiican. uon ut vulgo legitur, ànimabus carentìa. In ìlla enira conslat Lactanlius opi¬ nione, raeniem ipsam atque animam cujusque esse hominem.'
Et faciunt animos. Lucret., efficiunt animos.
Verlìer ad lapidem, atque omnes accedere ad aras, nec procumbere humi, eie. Aldinae, Planlìnìartae et arKjuot aliarurti edilionum leclionem secuius sura, qu:.e magis Lucretiana visa est ; ab omnibus quidem ' illa LucreUì exemplaribus exbibita, quaravis B.T. P, refraganlibus, qui habent, vertere se, eie. El pro¬ cumbere, eie.
Si qnidem homìnum, atque mulorum, vel solum, vel certe maximum ìn ReUgìone discrimen esl. Alibi clarìus suara effert sertientìani, bruUs videlìcet inesse raUo¬ nera, el sola religione ab horaìnibus, non raiione aut sermone differre, ìnL hoc eod. lib, cap. 9, lib. ni, cap. 10, de Ira Dei cap. 7. Hicc opinio a Pylhagora manasse credilur, quì dura in Mderapsychosì sua j^ illa delirai, easdera esse censet aniraas horainura at- que bruiorum, ille ulique brutoru>n oraniura ìrraiìo- nalìor. Ejus opiniortìs raerainit Maro in Geòrgie. :
His quidam signis, atque haec exempla secutì, Esse apibus partem divinse mentìs, et haustus iEthereos dixere, etc.
Quara el Plato habuit, ul scribit Plutarch. quinto Pla¬ cìtor. cap. 20, el Porphyr. eura secutus in lib. ni de Sacrìfie, et de qua plurima disserii idem Plutarch. in lib. An bruUs sii raUo, el ìn lìb. de Solerlia Anìiual, Calerti verba suul ìu principio orationis suasoriac ad bon iìri. : An animanlium generi, quod irralìonale appellatur, nulla onmino data ratio sii sane dubium est; nam eisì carel ea, quw ìn voce versatur, qimm sermo¬ nem nomìnanl, quw tamen animo concìpìlur, quam ratìodnatìonem dìcunt, ejns fortasse partìceps omne genus mdniaUunì est, quanivì^ adis pardus, aliìs liberalius irì-^
buia sii, eie. Arnobius ex bruti persona initio sep¬ tirai : Sed rationales ìlli sunt, el articulatas exprìmunl voces. El unde ìllis notum est, an el ego quod facio mds raUonìbus faciam, el vox ìsla, quam premo, mei generis verba sint, el soUs ÌnleUìganlur a nobis? eie. ÌPlaio in Polilìc. aìl, sa-culo aureo non horaìnes raodo cura hominibus, sed cnra bestiis eiìara ratioci¬ nari solìlos, illasqne inlerrogare, ac vicissira ab iUis responsum accipere ; quara Platonis senlenUara rae¬ raorat etiara Euseb, lib. xn Praeparat. cap. 9, Quid quod Pylhagoras el Melarapus, Tiresias, Thales et Apollonius ad linguas aviura inierprdandas incu¬ buere? Democrilus quidem (ait PUn. lib, xxix, e, 4) monstra (jua^dara ex hìs conìicil, ut possint aviura serraones ìntelligi. Veruni islhicc ddìraraenla a sa- pienlioribns elhnicis , nedum a theologis nostris sunt derìsa. Quale enjra porro absurdura esl, quìa bruta natnrie instinclu qusepiain gerant, ex quìbus alì |
