Page 949-950 |
Previous | 475 of 550 | Next |
|
small (250x250 max)
medium (500x500 max)
Large
Extra Large
large ( > 500x500)
Full Resolution
All (PDF)
|
Loading content ...
949
IN TEBTIUM LIB. DIVIN INSTIT.
950
curum voluptatis mm sensuum, sed animi assertgrem. A Ipse suas dìslurbeL Lucr. swpe sua^ disturbet, eie. In libris Consulatus sm?. Qui interciderunt : sed versus quos referl, habenlur n de Diviiiat., ubì secun¬ dus versus paululum variai; ibi enira :
Ipse suos quondam tumulos, ac tempia pelivit.
Nulla, inquit, disposiiìo esl ; mulla enim facla sunt aliter quam fieri debuerunt, dc. Epicuri sunt orania quse delirai LucreUus, ut ipse Firraianus aìebal lib. deOpific. cap, 6. Hìc igitur illa Lucrelii innuit, Ub.n, sub ìnìtìum :
At quidam contra hsec ignari materiaì, elc.
Et lib. V, sub ÌnìUum:
Quod si jam rerum ignorem prìmordia quam sint, etc.
NihU, inquit, ìn procreandìs animalibus, etc. Lu¬ cretius IV :
Ulud in his rebus vitium vehementer, et illuni B
Effugere errorem vìtareque prsenieditator, Lumina ne facias oculorum, dc.
Sed omnia sua sponte fierìnecesse est, etc. Concursu vìdelicet infinitorum atomorum, LucreUus n, ad fin. :
Princìpio nobìs ìn cunclas undique partes, elc.
Non est, ìnquìi, provìdenliw opus ; sunl enìm semina per inane volilantia, eie. Lucret. n :
Nunc age, quo motu genitalia material Corpora vel varias gignant, etc.
Quia nec colorem habent, ìnquil, nec calorem ullum, eie, Lucr. i.
Nunc age, res quoniam docui non posse creari De nihilo, etc.
Itera secundo :
Nunc age, dieta meo dulci qusesita labore ^
Percipe, de,
usque ad fìn. libri.
' Ista corpuscula? De quibus Aristot. i de Anim. lex, 20, Lucr. I et n de Nat. rer., Cic. i de Finib. et i de Natura deor., Plularch. i Piacit., Laert. ìn Epi¬ cur., el rursus ipse Lact. lìb, de Ira Dei cap. 10.
Vario, ìnqitìl, ordine ac posìtione conveniunl. Lucre¬ Uus secundo :
. Nunc age, jam deinceps cunclarum exordia rerum Qualia sint, dc.
Ila ìnquìi, el hwc ipsa prìmordia; nam sunl aspera, Éunt haniata, eie. Lucretìus secundo :
PerfacUe est jam animi ralionem exolvere nobis.
Prwstìnxil stellas. Non dubitavi hunc versum in LaclanUo reponere, sicut legitur in eraendalis Lu- cretianìs; nani exiinxìt, quod hic etiara apud Lucr. -r. habetur in aliquibus editionibus, vel resirìnxìl, quod ^ ìn aliis, LucreUì sensum haud expriraere vìdeniur ad ejus raeniem. Vide Lambirti CasU^ationes in Lucret. Ub. in, Vers. 1056.
Quando mors est, nos non sumus. Hanc esse veram lèdìoheni constalex B. T. P. et oranìbus VaUc. ct ex Epicuro ipso ìn epist. ad Moeneceuni apud Laert. hon quse Vulgo habetur, quando nos non sumus, mors
'^Qiio el nos jam non sumus. ^uììo paclo probari pòsse banc lecUonera arbitror, quahtum vis exhibitam ab oranìbus lum rass. tura excusis; repugnat enim .siiscèptse aLactanlio adversus Epieururii dìsputalionì. Nani si est terapus aUquod, quo el nos jam non sumus, et mors nondum est, recle dictura est ab Epicuro, quod eq lempore mors nìhìl ad nos. Sed conira osleudere yultLacianUus ìd c[uod res est, vìdelicet articulum leraporis aliquem esscj, ciuo el nos sumus^Xwne soiììeei
cum morì ìncipimus, ^L lamm mors nondum est, ìd est, iransacla ac prseterita, sed lanturaraodo incoepta, quo sane tempore dolores et serumnas magnas infert morienU, ac proinde Umenda esl. Quamobrem credo equidem, me liquido jurare posse Laclantium scrip¬ sisse, quo nos etianmum sumus, eie. Hsec lecUo apUs-^ sime cura ad prsecedeniia, tura ad consequenUà qua¬ drai ; dìcìt enim : quasi vero transada mors timeaiur, quìa jam sensus ereptus est, ac non ìpsum mori quo sensus eripilur, Vides de raorle loqui LaclanUura, non ut transada est, sed ut insiat, lurtc scilìeel cum sensura eripit. Si sensura eripit; ergo nos eticimnum sumus. Aìt eliara : idque ìpsum videlur miserum esse, quod et mors esse incipit, et nos esse desinimus. Quo¬ raodo esse desiniraus, sì juxta priorem leclionem, nos jam non sunius? Verum enim vero ideodesi- nìniu^s, quìa nondum desivimus : sed etiamnum suraus, et mors nondum est, transada videUcet, quìa esse tantum ìncìpil, ac dolores inferre : unde merito sit Umenda, quod aiebat LaclanUus, ^negabat Epicu¬ rus. Genuina ilaque lectio, ut ego quidera arbitror, infertur rainirna rauiatione, copula scUicelìlU prono- mìni postposila, et dicUoni, nwm, negalione substituta, CAPUT XVHI.
Ut Cleanihes. Qui sponte inedia absumptus est. Laert.
Ul Chrysìppus. Non hoc ita certum de Chrysìppo; nara alii tradunt, cura aUquanlo largìus potavisset, angusiiis spìrilus faUgatum, ac tandem eneclum ; alii vero prse niraio risu aniraara exhalasse. Laert.
Ut Zeno. Elhunc quoque non ultronea, sed ab aliis illata raorle pereraplura asserii Laert.
Ut Empedocles, qui se in ardenlis jEtnw, de No¬ tum est illud HpraUi in Podic. :
Deus immorlalis haberi Dum cupit Empedocles, ardentem fervidus ^tnara Insiluit, de.
InsìluU,eie. Sed hoc fabulosura esse ait Strabo lib. VI, et de illius obilu diversa scripiores tradidisse raonet Laert.
Calo. Scdicet niinor, ut Senec. epistola 24, Sollici¬ ium, ei in ejus Vila Plularch.
Democrilus. Prseier LucreUum, Athenseus lìb, ii, cap. 5, Laerlìus.
iVam sicul in hanc vitam non nosira sponle venimus, eie. Desurapsil LadanUus ex Cicerone in Soran, Sci¬ pio, et I TuscuL Cicero ex Platone, initio Phsedon.
Et ad summum nefas philosophi auctorìlale compiU- sus est. At non Ulud docebat Plato ; quin irao horaìnera sub Dei custodia esse asserebat, nec eì licere, nìsi quando Deus voluerit, eraigrare, ut liquet ex inìUo Phsedonis. Animara quidein a corpore separandam esse raonebat, ut videlìcet a perlurbatìonìbus per mo¬ ralis disciplinsepurgaUoneni,deirtde a sensibus, atque ab ipsa iraaginaUone per conleraplaUonìs irtteniionera anima sejungeretur. Quare non phUosophì auctoritate, sed suimet insania philosophi sensura haud perci- pìenle ad tartlura facinus est corapulsus,
Ambraciotes i//^, eie. Cleombrotus videlìcd, de quo Callìraach. Cic, i Tusculanar,
Inepto idi seni, eie. Pythagorse scUicet, de quo LaerUus, Phìloslrat, lib, vin de Vita ApoUon^, Geli. IV, cap. 11, Atque hic observa, quomodo irrideat dograa de anirtiabus ante corpoia condiUs, quodiiisì LadanUo quidam affinxerunt,
GAPUT XIX.
Gratulemurque. Locus hìc excidit e Ubris illis de Legibus.
ìnepta illa sententia. Euriipìdis et aliorum. Versus quidem Euripidis de Grsecis scriploribus proferì Stobseus, et Theodorus Canterus Variar, leclion, Ub. H, cap. 12, atque ilera Arìslophanis. Platonis verba sunt in Gorgia : Verumtamen el illa, quam tu dicis , gravis esl vita; neque admirarer, si ea de re verum Euripidis dìdimi : Quìs novU ulrum vìvere qui-
Object Description
| Title | Patrologiae cursus completus. Series prima. Tomus VI. |
| Creator | Migne, J.-P. (Jacques-Paul), 1800-1875. |
| Contributors | Hamman, A.-G. (Adalbert-G.), 1910- |
| Date | 1844 |
| Call Number | BR60.M4 |
| Language | Latin |
| Type | Books/Pamphlets |
| Related Resource Identifier | http://yufind.library.yale.edu/yufind/Record/524253 |
Description
| Title | Page 949-950 |
| Type | Books/Pamphlets |
| Transcript | 949 IN TEBTIUM LIB. DIVIN INSTIT. 950 curum voluptatis mm sensuum, sed animi assertgrem. A Ipse suas dìslurbeL Lucr. swpe sua^ disturbet, eie. In libris Consulatus sm?. Qui interciderunt : sed versus quos referl, habenlur n de Diviiiat., ubì secun¬ dus versus paululum variai; ibi enira : Ipse suos quondam tumulos, ac tempia pelivit. Nulla, inquit, disposiiìo esl ; mulla enim facla sunt aliter quam fieri debuerunt, dc. Epicuri sunt orania quse delirai LucreUus, ut ipse Firraianus aìebal lib. deOpific. cap, 6. Hìc igitur illa Lucrelii innuit, Ub.n, sub ìnìtìum : At quidam contra hsec ignari materiaì, elc. Et lib. V, sub ÌnìUum: Quod si jam rerum ignorem prìmordia quam sint, etc. NihU, inquit, ìn procreandìs animalibus, etc. Lu¬ cretius IV : Ulud in his rebus vitium vehementer, et illuni B Effugere errorem vìtareque prsenieditator, Lumina ne facias oculorum, dc. Sed omnia sua sponte fierìnecesse est, etc. Concursu vìdelicet infinitorum atomorum, LucreUus n, ad fin. : Princìpio nobìs ìn cunclas undique partes, elc. Non est, ìnquìi, provìdenliw opus ; sunl enìm semina per inane volilantia, eie. Lucret. n : Nunc age, quo motu genitalia material Corpora vel varias gignant, etc. Quia nec colorem habent, ìnquil, nec calorem ullum, eie, Lucr. i. Nunc age, res quoniam docui non posse creari De nihilo, etc. Itera secundo : Nunc age, dieta meo dulci qusesita labore ^ Percipe, de, usque ad fìn. libri. ' Ista corpuscula? De quibus Aristot. i de Anim. lex, 20, Lucr. I et n de Nat. rer., Cic. i de Finib. et i de Natura deor., Plularch. i Piacit., Laert. ìn Epi¬ cur., el rursus ipse Lact. lìb, de Ira Dei cap. 10. Vario, ìnqitìl, ordine ac posìtione conveniunl. Lucre¬ Uus secundo : . Nunc age, jam deinceps cunclarum exordia rerum Qualia sint, dc. Ila ìnquìi, el hwc ipsa prìmordia; nam sunl aspera, Éunt haniata, eie. Lucretìus secundo : PerfacUe est jam animi ralionem exolvere nobis. Prwstìnxil stellas. Non dubitavi hunc versum in LaclanUo reponere, sicut legitur in eraendalis Lu- cretianìs; nani exiinxìt, quod hic etiara apud Lucr. -r. habetur in aliquibus editionibus, vel resirìnxìl, quod ^ ìn aliis, LucreUì sensum haud expriraere vìdeniur ad ejus raeniem. Vide Lambirti CasU^ationes in Lucret. Ub. in, Vers. 1056. Quando mors est, nos non sumus. Hanc esse veram lèdìoheni constalex B. T. P. et oranìbus VaUc. ct ex Epicuro ipso ìn epist. ad Moeneceuni apud Laert. hon quse Vulgo habetur, quando nos non sumus, mors '^Qiio el nos jam non sumus. ^uììo paclo probari pòsse banc lecUonera arbitror, quahtum vis exhibitam ab oranìbus lum rass. tura excusis; repugnat enim .siiscèptse aLactanlio adversus Epieururii dìsputalionì. Nani si est terapus aUquod, quo el nos jam non sumus, et mors nondum est, recle dictura est ab Epicuro, quod eq lempore mors nìhìl ad nos. Sed conira osleudere yultLacianUus ìd c[uod res est, vìdelicet articulum leraporis aliquem esscj, ciuo el nos sumus^Xwne soiììeei cum morì ìncipimus, ^L lamm mors nondum est, ìd est, iransacla ac prseterita, sed lanturaraodo incoepta, quo sane tempore dolores et serumnas magnas infert morienU, ac proinde Umenda esl. Quamobrem credo equidem, me liquido jurare posse Laclantium scrip¬ sisse, quo nos etianmum sumus, eie. Hsec lecUo apUs-^ sime cura ad prsecedeniia, tura ad consequenUà qua¬ drai ; dìcìt enim : quasi vero transada mors timeaiur, quìa jam sensus ereptus est, ac non ìpsum mori quo sensus eripilur, Vides de raorle loqui LaclanUura, non ut transada est, sed ut insiat, lurtc scilìeel cum sensura eripit. Si sensura eripit; ergo nos eticimnum sumus. Aìt eliara : idque ìpsum videlur miserum esse, quod et mors esse incipit, et nos esse desinimus. Quo¬ raodo esse desiniraus, sì juxta priorem leclionem, nos jam non sunius? Verum enim vero ideodesi- nìniu^s, quìa nondum desivimus : sed etiamnum suraus, et mors nondum est, transada videUcet, quìa esse tantum ìncìpil, ac dolores inferre : unde merito sit Umenda, quod aiebat LaclanUus, ^negabat Epicu¬ rus. Genuina ilaque lectio, ut ego quidera arbitror, infertur rainirna rauiatione, copula scUicelìlU prono- mìni postposila, et dicUoni, nwm, negalione substituta, CAPUT XVHI. Ut Cleanihes. Qui sponte inedia absumptus est. Laert. Ul Chrysìppus. Non hoc ita certum de Chrysìppo; nara alii tradunt, cura aUquanlo largìus potavisset, angusiiis spìrilus faUgatum, ac tandem eneclum ; alii vero prse niraio risu aniraara exhalasse. Laert. Ut Zeno. Elhunc quoque non ultronea, sed ab aliis illata raorle pereraplura asserii Laert. Ut Empedocles, qui se in ardenlis jEtnw, de No¬ tum est illud HpraUi in Podic. : Deus immorlalis haberi Dum cupit Empedocles, ardentem fervidus ^tnara Insiluit, de. InsìluU,eie. Sed hoc fabulosura esse ait Strabo lib. VI, et de illius obilu diversa scripiores tradidisse raonet Laert. Calo. Scdicet niinor, ut Senec. epistola 24, Sollici¬ ium, ei in ejus Vila Plularch. Democrilus. Prseier LucreUum, Athenseus lìb, ii, cap. 5, Laerlìus. iVam sicul in hanc vitam non nosira sponle venimus, eie. Desurapsil LadanUus ex Cicerone in Soran, Sci¬ pio, et I TuscuL Cicero ex Platone, initio Phsedon. Et ad summum nefas philosophi auctorìlale compiU- sus est. At non Ulud docebat Plato ; quin irao horaìnera sub Dei custodia esse asserebat, nec eì licere, nìsi quando Deus voluerit, eraigrare, ut liquet ex inìUo Phsedonis. Animara quidein a corpore separandam esse raonebat, ut videlìcet a perlurbatìonìbus per mo¬ ralis disciplinsepurgaUoneni,deirtde a sensibus, atque ab ipsa iraaginaUone per conleraplaUonìs irtteniionera anima sejungeretur. Quare non phUosophì auctoritate, sed suimet insania philosophi sensura haud perci- pìenle ad tartlura facinus est corapulsus, Ambraciotes i//^, eie. Cleombrotus videlìcd, de quo Callìraach. Cic, i Tusculanar, Inepto idi seni, eie. Pythagorse scUicet, de quo LaerUus, Phìloslrat, lib, vin de Vita ApoUon^, Geli. IV, cap. 11, Atque hic observa, quomodo irrideat dograa de anirtiabus ante corpoia condiUs, quodiiisì LadanUo quidam affinxerunt, GAPUT XIX. Gratulemurque. Locus hìc excidit e Ubris illis de Legibus. ìnepta illa sententia. Euriipìdis et aliorum. Versus quidem Euripidis de Grsecis scriploribus proferì Stobseus, et Theodorus Canterus Variar, leclion, Ub. H, cap. 12, atque ilera Arìslophanis. Platonis verba sunt in Gorgia : Verumtamen el illa, quam tu dicis , gravis esl vita; neque admirarer, si ea de re verum Euripidis dìdimi : Quìs novU ulrum vìvere qui- |
