Page 643-644 |
Previous | 322 of 696 | Next |
|
small (250x250 max)
medium (500x500 max)
Large
Extra Large
large ( > 500x500)
Full Resolution
All (PDF)
|
Loading content ...
345 TERTULLIANI 644
Vili. Ad alia iterum Platonicorum argumenta res- A XXIL Quocirca animam definiri : Dei flatu nalam,
pondens.
IX. Quid? quod effigiem quoqne non verentur animw quaniumvis ìmmoriaU affingere, eamque coloris aerei el lucidi.
X. Redìus deinceps unum esse docet animam el spi¬ ritum, vìvere et spirare, vel ex eo quod ad sialum fidei pertinet , simplicem animam determinare secundum Plalonem.
XL Ila lamen spirìtum animam dici, ul neque Dei spiriius sit, quod videbatur Hermogenes sentire, neque spiritale nescìo quod semen Valentinianorum animw collalum SÌL
XII. Animum ìiem ab anima non separari, ulpoie qui non aliud quam suggesius, sive ornaius sii animw quo
immor talem, corporalem (en ilerum paradoxon Audo¬ rìs) efftgìatam, substantia simplicem, de suo paUentem, varie procedentem, Uberam arbitrii, accidenliis ob¬ noxiam, per ingenia mutabilem, ratìonalem , domìim- Iricem, divinatrìcem,
XXIIL Dum deinceps quwrìlur mule anima, hwre¬ Ucos quosdam non recle eam e cwlis deferre, alque eodem indubitale redituram asserere, quorum omnìuni condimentarìum Plato.
XXIV. Novum. itaque Platonis argumentum elìdìl: discenUas reminiscehtias esse, hoc esl, venienles e coelo animas oblivìsci eorum in quibus fuerint prìus, dehinc ex liis visibiUbus recordarì eorumdem.
XXV. Agii dein^e adversus Stoicos, el ipsum ìnter-
sapit : idque conira Anaxagoram el Arìslolelem, quorum R dum Plalonem, qui posl partum corpori auìmam indu-
illc commiscibilem, iste passibilem animum negabat.
XIII. Quod etiam inde probcU , quod prìncìpalilas animw, non animo tribuatur ; eliam animam Deus seni' per alloquatur, non animum.
XIV. Cum aulem dìvìdilur anima in paries'a Platone ant aliìs, vires el efficacias et operas diversas ìntelligi, sicnii de quibusdam etìam Arisloles indicavil, utpoie eliam ipse cum aliis plerisque uniialem animw agnos¬ cens,
XV. (legemonicon interim, ìd esl, summum in ani¬ ma gradum sapienUalem, contraquam sentiebant Ascle¬ piades et Dicwarchus, cum Platone et Aristotele agnosci eUam a Chrislianis, idque in recessu cordis.
XYI. Ad fidem quoque perUnere, quod Plato parU-
cwiL ex aeris frigidi pulsu, aut prima spiratìone.
XXVL Eorum sententìam, dìam ex Scripiuraruni chrislianarum fundamenlo, ìmpugnans.
XXVIL Definiens sìmul ambas animw corporisque substantias, et concipì, el confici, et perfici.
XXVIIL Porro eiiam Platonìs secundum Pythago¬ ram lemerarinm mendacium p.ex£p.^vxoìcrLv impugnai, id est, recìdìvalum animarum, revolubìlem ex aUerna mor¬ luorum el vivorum suffecUone,
XXIX. Etsi enìm ex vivis fiant morlui, non tamen ideo ex mortuis vivos.
XXX. Dein, si ex mortuis semper vìvi, unum omnìno el eumdem oporlere fuisse hominum numerum ; cum e contrario inveniamus paulatim humanum genus exiibc-
tur animam per raiionalem et irralìonalem ; ila iamen C rasse.
ul naturw primwvw deputeiur raUonale, irratìcnale vero Iransgressioni ; non lamen piacere ìrraUonalìs distinctìonem in indìgnalivum et concupìscenlivum , quod utrumque eliam Chrislo et rationali animw compelaL
XVIL Etiam in hoc non probari Platonem el Acade¬ micos, quod sensualilalem quinque sensuum irratìo- nalem pronunlient : neque enim lìcere sensus islos in dubium revocare, ne el in Christo de fide eorum deli- berelur.
XVHL Neque audiendos hwretìcos, qui non aliter quam suas Plato Idwas, intelleclualìà faciunt veritates, sensuaUa vero imagines veritaUs dumlaxai, sed per¬ inde animam per corpus corporalia senlire , quernad-
XXXL Eliamsi ila sit, singulas animas in singula corpora reverti oporlere ; eadem wtate, eisdem institu¬ tis, ingemis, ariìbus, et ex omni gente, sexu, dignitale; quod tamen ìpse Pythagoras non admisit,
XXXIL Delirare vero magìs Empedoclem, qui pLsxsv- a-oìp^xcaa-iv ìuduxerìt, bestias ex liomìnibus, el homines ex bestUs revolventem.
XXXHL Neque vero elìam judicii nomine vindicari hoc dogma ; evacuari enim, si crimina non aliter pu¬ niantur, aul merces non alia bonis detur, quam in ani' maUarestiiutìo.
XXXIV. Eadem rcpercussione cwdi, eUam Simonis samariicG hceretici similem opinionem de sua Helena, quam per alios alque aUos habitus fwmìneòs volutalam,
modum per animum ìncorporalia inlelUgìl; sic tamen ^ eliam illam fuìsse aìebal Priamo pernìciosissimam.
ul elìam senUal, cum inielUgìL
XIX. Alqne adeo intellecium semper animw inesse, uU eUam reliqua animw naluralia,
XX. Etsi autem uniformis anima , fwtu tamen inge¬ niorum mulUformem, pro condiUone cwli d soU, pro raiione operis el curw, pro lemporum eveniu, pro Ucen- tia casuum, et corporis eUam valetudine; ul ne de fati necessitale quid dicaiur, de qua suo Ululo disse¬ ruerit,
XXL Proinde elìam animam . contraquam sentiunt Valenthiiani, converlibìlem fnisse Uberi arbilrii poles¬ tate, juxta quod Marcioni jam et Hermogeni osten- derìL
XXXV. Imo etiam Carpocralis animarum recorpo^ ratìonem, qua toties volebai animam ìn corpora revo' cari, quoUes minus de delìcUs saUsfecisset ; qui eliam Heliw. reditum frustra pro se inierpreiaius sii.
XXXVL Reversìis inde ad prius ìnsUlutum , etiam sexum animw et corporis simul oriri iradit, '
XXXVII. Omnem aulem liominis paraiuram aliqua poleslale divinw voluntalis ministra { ab angelo nempe aUquo) modulari ; sìmul eliam crescere et proficere, animam ingenio el sensu, corpus modulo el Iiabitu.
XXXVHL Puberiatepi quoque, uU in corpore, ita el anima, simul exsurqere suggestu sensuum ; el etiam cìborum concupiscentiam esse in anima ^ sed necessiiatt
Object Description
| Title | Patrologiae cursus completus. Series prima. Tomus secundus. |
| Creator | Migne, J.-P. (Jacques-Paul), 1800-1875. |
| Contributors | Hamman, A.-G. (Adalbert-G.), 1910- |
| Date | 1844 |
| Call Number | BR60.M4 |
| Language | Latin |
| Type | Books/Pamphlets |
| Related Resource Identifier | http://yufind.library.yale.edu/yufind/Record/524253 |
Description
| Title | Page 643-644 |
| Type | Books/Pamphlets |
| Transcript | 345 TERTULLIANI 644 Vili. Ad alia iterum Platonicorum argumenta res- A XXIL Quocirca animam definiri : Dei flatu nalam, pondens. IX. Quid? quod effigiem quoqne non verentur animw quaniumvis ìmmoriaU affingere, eamque coloris aerei el lucidi. X. Redìus deinceps unum esse docet animam el spi¬ ritum, vìvere et spirare, vel ex eo quod ad sialum fidei pertinet , simplicem animam determinare secundum Plalonem. XL Ila lamen spirìtum animam dici, ul neque Dei spiriius sit, quod videbatur Hermogenes sentire, neque spiritale nescìo quod semen Valentinianorum animw collalum SÌL XII. Animum ìiem ab anima non separari, ulpoie qui non aliud quam suggesius, sive ornaius sii animw quo immor talem, corporalem (en ilerum paradoxon Audo¬ rìs) efftgìatam, substantia simplicem, de suo paUentem, varie procedentem, Uberam arbitrii, accidenliis ob¬ noxiam, per ingenia mutabilem, ratìonalem , domìim- Iricem, divinatrìcem, XXIIL Dum deinceps quwrìlur mule anima, hwre¬ Ucos quosdam non recle eam e cwlis deferre, alque eodem indubitale redituram asserere, quorum omnìuni condimentarìum Plato. XXIV. Novum. itaque Platonis argumentum elìdìl: discenUas reminiscehtias esse, hoc esl, venienles e coelo animas oblivìsci eorum in quibus fuerint prìus, dehinc ex liis visibiUbus recordarì eorumdem. XXV. Agii dein^e adversus Stoicos, el ipsum ìnter- sapit : idque conira Anaxagoram el Arìslolelem, quorum R dum Plalonem, qui posl partum corpori auìmam indu- illc commiscibilem, iste passibilem animum negabat. XIII. Quod etiam inde probcU , quod prìncìpalilas animw, non animo tribuatur ; eliam animam Deus seni' per alloquatur, non animum. XIV. Cum aulem dìvìdilur anima in paries'a Platone ant aliìs, vires el efficacias et operas diversas ìntelligi, sicnii de quibusdam etìam Arisloles indicavil, utpoie eliam ipse cum aliis plerisque uniialem animw agnos¬ cens, XV. (legemonicon interim, ìd esl, summum in ani¬ ma gradum sapienUalem, contraquam sentiebant Ascle¬ piades et Dicwarchus, cum Platone et Aristotele agnosci eUam a Chrislianis, idque in recessu cordis. XYI. Ad fidem quoque perUnere, quod Plato parU- cwiL ex aeris frigidi pulsu, aut prima spiratìone. XXVL Eorum sententìam, dìam ex Scripiuraruni chrislianarum fundamenlo, ìmpugnans. XXVIL Definiens sìmul ambas animw corporisque substantias, et concipì, el confici, et perfici. XXVIIL Porro eiiam Platonìs secundum Pythago¬ ram lemerarinm mendacium p.ex£p.^vxoìcrLv impugnai, id est, recìdìvalum animarum, revolubìlem ex aUerna mor¬ luorum el vivorum suffecUone, XXIX. Etsi enìm ex vivis fiant morlui, non tamen ideo ex mortuis vivos. XXX. Dein, si ex mortuis semper vìvi, unum omnìno el eumdem oporlere fuisse hominum numerum ; cum e contrario inveniamus paulatim humanum genus exiibc- tur animam per raiionalem et irralìonalem ; ila iamen C rasse. ul naturw primwvw deputeiur raUonale, irratìcnale vero Iransgressioni ; non lamen piacere ìrraUonalìs distinctìonem in indìgnalivum et concupìscenlivum , quod utrumque eliam Chrislo et rationali animw compelaL XVIL Etiam in hoc non probari Platonem el Acade¬ micos, quod sensualilalem quinque sensuum irratìo- nalem pronunlient : neque enim lìcere sensus islos in dubium revocare, ne el in Christo de fide eorum deli- berelur. XVHL Neque audiendos hwretìcos, qui non aliter quam suas Plato Idwas, intelleclualìà faciunt veritates, sensuaUa vero imagines veritaUs dumlaxai, sed per¬ inde animam per corpus corporalia senlire , quernad- XXXL Eliamsi ila sit, singulas animas in singula corpora reverti oporlere ; eadem wtate, eisdem institu¬ tis, ingemis, ariìbus, et ex omni gente, sexu, dignitale; quod tamen ìpse Pythagoras non admisit, XXXIL Delirare vero magìs Empedoclem, qui pLsxsv- a-oìp^xcaa-iv ìuduxerìt, bestias ex liomìnibus, el homines ex bestUs revolventem. XXXHL Neque vero elìam judicii nomine vindicari hoc dogma ; evacuari enim, si crimina non aliter pu¬ niantur, aul merces non alia bonis detur, quam in ani' maUarestiiutìo. XXXIV. Eadem rcpercussione cwdi, eUam Simonis samariicG hceretici similem opinionem de sua Helena, quam per alios alque aUos habitus fwmìneòs volutalam, modum per animum ìncorporalia inlelUgìl; sic tamen ^ eliam illam fuìsse aìebal Priamo pernìciosissimam. ul elìam senUal, cum inielUgìL XIX. Alqne adeo intellecium semper animw inesse, uU eUam reliqua animw naluralia, XX. Etsi autem uniformis anima , fwtu tamen inge¬ niorum mulUformem, pro condiUone cwli d soU, pro raiione operis el curw, pro lemporum eveniu, pro Ucen- tia casuum, et corporis eUam valetudine; ul ne de fati necessitale quid dicaiur, de qua suo Ululo disse¬ ruerit, XXL Proinde elìam animam . contraquam sentiunt Valenthiiani, converlibìlem fnisse Uberi arbilrii poles¬ tate, juxta quod Marcioni jam et Hermogeni osten- derìL XXXV. Imo etiam Carpocralis animarum recorpo^ ratìonem, qua toties volebai animam ìn corpora revo' cari, quoUes minus de delìcUs saUsfecisset ; qui eliam Heliw. reditum frustra pro se inierpreiaius sii. XXXVL Reversìis inde ad prius ìnsUlutum , etiam sexum animw et corporis simul oriri iradit, ' XXXVII. Omnem aulem liominis paraiuram aliqua poleslale divinw voluntalis ministra { ab angelo nempe aUquo) modulari ; sìmul eliam crescere et proficere, animam ingenio el sensu, corpus modulo el Iiabitu. XXXVHL Puberiatepi quoque, uU in corpore, ita el anima, simul exsurqere suggestu sensuum ; el etiam cìborum concupiscentiam esse in anima ^ sed necessiiatt |
