Page 797-798 |
Previous | 399 of 696 | Next |
|
small (250x250 max)
medium (500x500 max)
Large
Extra Large
large ( > 500x500)
Full Resolution
All (PDF)
|
Loading content ...
797
LIBER DE RESURRECTIONE CARNIS.
798
cujns condiUo (1) Ghrisium el hominem , el fìlium A uem pra^struendam, uli nunc de sola carnis resurrec-
li! minis inscripserii. ('arneum enim alque corpdreimi probanles eum, (a) proinde et obducìmus praiscrì- bendo nulluin alium credendum Deum prx'ler Crea¬ torem , dura talera (2) ostendimus Chrisium, ìn quo dignoscitur Deus, qualis proiniiUlur a Crealore. ObducU dehinc de Deo carnis auciore , et de Cbristo carnis redemptore, jara el de resurreciione cnrnìs revinceniur. Congruenter scilicet (5). Et hoc ferme modo dicimus ineundam cura hserdicis dìscepla¬ lionem. Nam et ordo semper a princìpaiibus deduci exposcit, ut de ipso prìus consiet, a quo dicaiur disposìtum esse, quod quairilur. Alque adeo el hsere¬ Ucì, ex conscientia infìrmìlaUs, nunquara ordinarie tractant. Certi enim» quam laborenl in allerius diyi-
lione ila digeram (8), tanquam penes nos ìncerium , dum sii quoque certum (9) penes Creatorem. Nam et mulli rudes , et plerique sua fìde dubii el simplices; plures, quos instrui, dirigi, muniri oportebit; quia et hoc lalere unio divinitalis défendetur. Sìcutì enìra negata carnis resurrectione, conculìlur; ila vindicata, constabilitnr. Animai aulem salutera credo retractu carere. Omnes enim fere haìrelici cara quoquo modo (10) Velini (11), lamen non negant.Yiderit unus aliqui Lucanus, nec huic quidera subsianliaì parcens, quani secundura Arislotelem dissolvens, aliud quìd pro ea subjìcit,quasi sii terUum (12) quiddara resurrecturuih, neque aniina , neque caro, ìd est non homo, (e) scd ursus forsitan, qua (13) Lucanus. Habel et iste a no-
nìtaiìs ìnsinuatione adversus (b) Deum niundì oin^ R bis plenissimum de omni slatu animai stylum, quara
nibus naiuralìter notura de lesUmoniis operum; cerle el in .^acramentis priorera, et in praidicalionibus nia- nìfesiiorem ; sub oblentu quasi nrgeniìoris caussae; ìd est; ipsius humanaì saluUs aule omnia requirendai, a quaìstionibus resurreclionis incipiunt : quìa durius CI editur resurrecUo carnis, quam una divinitas: atque ita Iraclaium, viribus ordinis sui desUlntum, el scrupulìs potius oneralura deprelianiibus carnem , paulaUm (4) alterius divinitatìs temperant sensum, ex ìpsa spei concussione et demutatione. Dejectus enìm unusquisqué vel molus de gradu ejus spei quam susceperat apud Crealorera, facile jara declinatur ad alterius spei auciorem etiam nitro (S) suspicandum. Per diversitatein enini promissionum , dìversìias ìn-
imprìmis immorlalera tuenles, (d) solius carnis el de¬ feclionem agnoscimus, (e) et refeciìonem cum maxi¬ me asseriraus; redacUs ìn ordìnarìuin malerise cor¬ pus, sì qua et alibi pro caussarura incursione prseslrì- cta(14')dislulimus.-Naniut qua¬dara pradibarì solerane esl, ita differri necesse est,dummodo et praìlibata sup- pleanlur suo corpore, el dilata reddanlur suo nomine. - CAPUT HL Est quidem el (f) de (lo) communibus sensibus sa¬ pere in Dei rebus; sed ìn lesiimonìum veri, non ìu adjutorìum falsi ; quod sìt secundura dìvinam , non conira divinam disposiiioneni. Qusedara enìra et naUira nota sunt, ut ìmraortalìlas animai pe¬ nes plures, ut Deus nosler penes omnes. (g)
sìnualurdeorum. Sic multos inrelilos videmus, dura q utar ergo et sententia Plaionìs alicujus pro- aiìte de resurredione carnis elidunlur, qnam de unione divinitalis elìduni. Igitur, quaniura ad haere¬ licos, demonslravimus quo cuneo occurrendum (6) sìt a nobìs ; et occursum esl jam (7) sup quoque litulo, de Deo quidein unico, et Chrìsio ejus, adver¬ sus Marcionéra ; de carne vero Doraini, eliam ad¬ versus qualuor hsereses; ad hanc maxime quseslio-
nuntianlis : Omnìs anima ìmmortalis. Ular et con¬ scienUa populì, contestanUs Deum deorum. Utar et reliquis communibus sensibus, qui Deura judicera praìdicant : Deus videt ; el : Deo coraraendo. At cura aiunt : Morluura, quod raortuura; et : Yive, dum (16) vivis ; et : Posl raortera pninia fìniuntur, eUani ipsa ; tunc raerainero, et cor vulgi cìnerera a Deo depulalura
LECTIONES YARIANTES.
(1) EdiUo alii,
(2) Tale Ven,
(3) De Deo carnis auctore et de Christo carnis redem¬ ptore rursus add. Rh. Pam.
(4) Ad inser. Fran. Pam. Ultra Pam. Fran.
(o)
(6) Decurrendum Rhen. semi,
(7) Eiimì Rhen. Semi.
(8) Dlgerendum sit Pam. Fran.
J)
(9) Nos quoque incerta, id est Fran. Pam, TO) Quomodo Rhen.
11) Yolunl Rhen:Pam.
12) Quasi sit lerUum absunt a Rhen (13) Tanquam Rhen. Semler.
(ii') Perstricia Fran. Pam.
(10) De omiu. Rhen. Semi. (16) Yl vendum cod.Fìth. Rhen
COMMENTAIHUS.
6V/r«e ChrisU, scUicet, ìn quo probavit cpnira Mar¬ cionem ChrisU carnem veram esse. Apelles et Ya¬ lenlinus verani carnem falebanlur, sed non huraanam, sìdeream nempe, ca;lestem, animalera confingebanl.
Le Pr,
(a) Proìnde et obducìmus, Obducere prò evincere, ut mox, Obdudi dehinc de Deo (sic enìm dislinximus, exposcente sensu) pro eomj?e/Ì. RuENe
(b) Deum mundi naturaliter nolum. Adeo bsec opi¬ nio hominum oninium anìrais inhj;esit, ut Àihenienses .spphìstai cujusdam Pyihag()rai Ubrum cppibuiserini, qui in princìpio coniinebat. A» (I^^s siif Sic Canifi- brigiensis Academiaì fundator, cimi oUm iÌÌjic trans irei, audìssetque disputanles iheoìogoi qn ì)eus sii, poenìtuil ipsum fundatae illius academise, in qua de
renaluraU cognìUone clara, adhuc dubilabalur,LE Pn. (e) Sed ursiis forsUan, qua Lucanus. Lucanum Màr- cìonilnin bairetìcumrìdet. Nam iO'sms vox est Lucaìia, hocesi Lucanìai provinciaì qiuie nube BasiUcala dici¬ tur. Le Pr. — Allusìo est ad genlis nomen (Ivxdg, lu¬ pus), Rhen,
(d) Solius carnis defecUonem, jìoe esl, niortem. R'G.
(e) Et refecUonem. Uqe esi, resurreciionem. Rio. CÀP. 111.—^ (f) De comniunìbus sensibus'. SehsUs
commuiies sunt xoivo/ >'vvo/^t seu nólioiics, omnium fere sensu et consenéioiie còriipròbaiaì. Le Pa.
(g) Utar ergo el senlenUa Plaionìs. Haud dubie de¬ bet istud inlelligi de omni anima raUoiialì; nani de ìlla, et ìn Pliwdone, et alibi loquiiur Plato, quoties cuinque imraortalera aniraara prònuiitìat. Pam.
Object Description
| Title | Patrologiae cursus completus. Series prima. Tomus secundus. |
| Creator | Migne, J.-P. (Jacques-Paul), 1800-1875. |
| Contributors | Hamman, A.-G. (Adalbert-G.), 1910- |
| Date | 1844 |
| Call Number | BR60.M4 |
| Language | Latin |
| Type | Books/Pamphlets |
| Related Resource Identifier | http://yufind.library.yale.edu/yufind/Record/524253 |
Description
| Title | Page 797-798 |
| Type | Books/Pamphlets |
| Transcript | 797 LIBER DE RESURRECTIONE CARNIS. 798 cujns condiUo (1) Ghrisium el hominem , el fìlium A uem pra^struendam, uli nunc de sola carnis resurrec- li! minis inscripserii. ('arneum enim alque corpdreimi probanles eum, (a) proinde et obducìmus praiscrì- bendo nulluin alium credendum Deum prx'ler Crea¬ torem , dura talera (2) ostendimus Chrisium, ìn quo dignoscitur Deus, qualis proiniiUlur a Crealore. ObducU dehinc de Deo carnis auciore , et de Cbristo carnis redemptore, jara el de resurreciione cnrnìs revinceniur. Congruenter scilicet (5). Et hoc ferme modo dicimus ineundam cura hserdicis dìscepla¬ lionem. Nam et ordo semper a princìpaiibus deduci exposcit, ut de ipso prìus consiet, a quo dicaiur disposìtum esse, quod quairilur. Alque adeo el hsere¬ Ucì, ex conscientia infìrmìlaUs, nunquara ordinarie tractant. Certi enim» quam laborenl in allerius diyi- lione ila digeram (8), tanquam penes nos ìncerium , dum sii quoque certum (9) penes Creatorem. Nam et mulli rudes , et plerique sua fìde dubii el simplices; plures, quos instrui, dirigi, muniri oportebit; quia et hoc lalere unio divinitalis défendetur. Sìcutì enìra negata carnis resurrectione, conculìlur; ila vindicata, constabilitnr. Animai aulem salutera credo retractu carere. Omnes enim fere haìrelici cara quoquo modo (10) Velini (11), lamen non negant.Yiderit unus aliqui Lucanus, nec huic quidera subsianliaì parcens, quani secundura Arislotelem dissolvens, aliud quìd pro ea subjìcit,quasi sii terUum (12) quiddara resurrecturuih, neque aniina , neque caro, ìd est non homo, (e) scd ursus forsitan, qua (13) Lucanus. Habel et iste a no- nìtaiìs ìnsinuatione adversus (b) Deum niundì oin^ R bis plenissimum de omni slatu animai stylum, quara nibus naiuralìter notura de lesUmoniis operum; cerle el in .^acramentis priorera, et in praidicalionibus nia- nìfesiiorem ; sub oblentu quasi nrgeniìoris caussae; ìd est; ipsius humanaì saluUs aule omnia requirendai, a quaìstionibus resurreclionis incipiunt : quìa durius CI editur resurrecUo carnis, quam una divinitas: atque ita Iraclaium, viribus ordinis sui desUlntum, el scrupulìs potius oneralura deprelianiibus carnem , paulaUm (4) alterius divinitatìs temperant sensum, ex ìpsa spei concussione et demutatione. Dejectus enìm unusquisqué vel molus de gradu ejus spei quam susceperat apud Crealorera, facile jara declinatur ad alterius spei auciorem etiam nitro (S) suspicandum. Per diversitatein enini promissionum , dìversìias ìn- imprìmis immorlalera tuenles, (d) solius carnis el de¬ feclionem agnoscimus, (e) et refeciìonem cum maxi¬ me asseriraus; redacUs ìn ordìnarìuin malerise cor¬ pus, sì qua et alibi pro caussarura incursione prseslrì- cta(14')dislulimus.-Naniut qua¬dara pradibarì solerane esl, ita differri necesse est,dummodo et praìlibata sup- pleanlur suo corpore, el dilata reddanlur suo nomine. - CAPUT HL Est quidem el (f) de (lo) communibus sensibus sa¬ pere in Dei rebus; sed ìn lesiimonìum veri, non ìu adjutorìum falsi ; quod sìt secundura dìvinam , non conira divinam disposiiioneni. Qusedara enìra et naUira nota sunt, ut ìmraortalìlas animai pe¬ nes plures, ut Deus nosler penes omnes. (g) sìnualurdeorum. Sic multos inrelilos videmus, dura q utar ergo et sententia Plaionìs alicujus pro- aiìte de resurredione carnis elidunlur, qnam de unione divinitalis elìduni. Igitur, quaniura ad haere¬ licos, demonslravimus quo cuneo occurrendum (6) sìt a nobìs ; et occursum esl jam (7) sup quoque litulo, de Deo quidein unico, et Chrìsio ejus, adver¬ sus Marcionéra ; de carne vero Doraini, eliam ad¬ versus qualuor hsereses; ad hanc maxime quseslio- nuntianlis : Omnìs anima ìmmortalis. Ular et con¬ scienUa populì, contestanUs Deum deorum. Utar et reliquis communibus sensibus, qui Deura judicera praìdicant : Deus videt ; el : Deo coraraendo. At cura aiunt : Morluura, quod raortuura; et : Yive, dum (16) vivis ; et : Posl raortera pninia fìniuntur, eUani ipsa ; tunc raerainero, et cor vulgi cìnerera a Deo depulalura LECTIONES YARIANTES. (1) EdiUo alii, (2) Tale Ven, (3) De Deo carnis auctore et de Christo carnis redem¬ ptore rursus add. Rh. Pam. (4) Ad inser. Fran. Pam. Ultra Pam. Fran. (o) (6) Decurrendum Rhen. semi, (7) Eiimì Rhen. Semi. (8) Dlgerendum sit Pam. Fran. J) (9) Nos quoque incerta, id est Fran. Pam, TO) Quomodo Rhen. 11) Yolunl Rhen:Pam. 12) Quasi sit lerUum absunt a Rhen (13) Tanquam Rhen. Semler. (ii') Perstricia Fran. Pam. (10) De omiu. Rhen. Semi. (16) Yl vendum cod.Fìth. Rhen COMMENTAIHUS. 6V/r«e ChrisU, scUicet, ìn quo probavit cpnira Mar¬ cionem ChrisU carnem veram esse. Apelles et Ya¬ lenlinus verani carnem falebanlur, sed non huraanam, sìdeream nempe, ca;lestem, animalera confingebanl. Le Pr, (a) Proìnde et obducìmus, Obducere prò evincere, ut mox, Obdudi dehinc de Deo (sic enìm dislinximus, exposcente sensu) pro eomj?e/Ì. RuENe (b) Deum mundi naturaliter nolum. Adeo bsec opi¬ nio hominum oninium anìrais inhj;esit, ut Àihenienses .spphìstai cujusdam Pyihag()rai Ubrum cppibuiserini, qui in princìpio coniinebat. A» (I^^s siif Sic Canifi- brigiensis Academiaì fundator, cimi oUm iÌÌjic trans irei, audìssetque disputanles iheoìogoi qn ì)eus sii, poenìtuil ipsum fundatae illius academise, in qua de renaluraU cognìUone clara, adhuc dubilabalur,LE Pn. (e) Sed ursiis forsUan, qua Lucanus. Lucanum Màr- cìonilnin bairetìcumrìdet. Nam iO'sms vox est Lucaìia, hocesi Lucanìai provinciaì qiuie nube BasiUcala dici¬ tur. Le Pr. — Allusìo est ad genlis nomen (Ivxdg, lu¬ pus), Rhen, (d) Solius carnis defecUonem, jìoe esl, niortem. R'G. (e) Et refecUonem. Uqe esi, resurreciionem. Rio. CÀP. 111.—^ (f) De comniunìbus sensibus'. SehsUs commuiies sunt xoivo/ >'vvo/^t seu nólioiics, omnium fere sensu et consenéioiie còriipròbaiaì. Le Pa. (g) Utar ergo el senlenUa Plaionìs. Haud dubie de¬ bet istud inlelligi de omni anima raUoiialì; nani de ìlla, et ìn Pliwdone, et alibi loquiiur Plato, quoties cuinque imraortalera aniraara prònuiitìat. Pam. |
