Page 941-942 |
Previous | 471 of 696 | Next |
|
small (250x250 max)
medium (500x500 max)
Large
Extra Large
large ( > 500x500)
Full Resolution
All (PDF)
|
Loading content ...
941
LIBER DE MONOGAMIA.
942
taneuni est, ut quos Deus separavit morte, homo noa A simum Urbis conditi]e id genus duritise commissum
conjungat matrimonio ; proinde contra Dei volunla¬ tem juncturus separalionem, alque si separasset con- juactioaem. Hoc quantum ad Dei volunlatem non desiruendam^ et inilii formam reslruendam. Caìte¬ rum, el alia ratio conspirai; imo noa alia, sed quaì iaiiii formam imposuit, et volunlatem Dei movit ad prohibitiouem repudii : Quoniam qui dimiseril uxorem suam, prcelerquam ex caussa cidullerii, facit eam adul- terari ; et : qui dìmissam a viro duxeril, adulterai ulique {Manli, X, ^i). Nani el auberelegitime non potest (1) repudiala ; et si quid tale commiseril sino malrimonii nomine, non capii elogium adnllerii, qua adulieiium ia aialrimoaio criaieiì est? Deus aliler censuil, ciira quam homines, at in lolum, sive per iiuptias, sive
deaoletur. Sed illi eliam non repudiànles adullerìa coiiimisceni; (e) nobis, etsi repudiemus, ne aubere quidem licebit.
CAPUT X. Yideo jam bine ad Apostolum nos provocari. Ad cujus sensum facilius perspiciendun), tanto inslantius praiculcandum est mulierem magis dcfunclo marito teneri, quomìnus aljuni virum admillat. Recogile- nuis enim repudium, aut discordia fieri, aut discor- diani lacere; mortcm vero ex lege Dei, aon exdiomì- nls offensa evenire. Idque omnium esse debilum, èliam non maritorum. Igitur si repudiata quie^ per discòrdiam , et iram, et odiuni , et caussas eo¬ rum , injuriaai vel conlumeliam, vel qaaaìlibct
vulgo, allerius viri adaiissio adullerium proauatic- B querelani, et anima et corpore separala est, teaeiur
tura Deo (2), Yideamus enim quid sit niatrimoaiuni apud Dcuai, et ilacognosceaias qpid sii xqne adulle¬ rium. Malrimoaiuni est, cum Deus jnngil duos in unam cameni, aut junclos depreheudens in eadem carne, conjunctionem signavii. (a) Adullerium esl, cum, quo(juo modo disjunctis duobus, alia caro, imo ijliena miscetur, de qua dici nea possil : Hcec est cqro ex carne mea, el hoc os ex ossibus meis (Gen, II, 23). Sjmel enim hoc et facluja , et proaualiatum, sicut ab iniiio, ila et auac ia aliaai carnem non potest con¬ venire. Ilaque sine caussa dices, Deum vivo marito nolle repudiatauLalii viro jungi, quasi inorino velit; quando si morluo noa teaeiur, prolude aec vivo ; taia rcpadio malrimonium dirimeate quaai morie,
inimico, ae dicaia aiaiilo; quaalo.magis, illa, qu.» ae(juesiH), neque mariti vitio, sed dominica:^. legis evcijtu, a matrimonio non separata , sed reiicia, ejus erit eliam dcluncii, cui eliam defuncto coiicordiam dcbel 1 A quo repudium non audìit, non divertii ; cui repudium non scripsit, cum ipso est; quem amisisse noluil, reiinet.(d) Habet secum animi li¬ cenliam, qui omnia homini quae non habet, imagi- nario fruclu repraìscniat. Ipsaia denique interrogo foeminam: Die mila, soror^ in pace i)ra^.misisli virum luum? Quid respondebii? An in discordia? Ergo hoc magis ei vincta esi, cum quo habet apud Deum caus¬ sam. Non discessit, quae tenetur. (^) Sed in pace.- Ergo perseveret in ea cum ilio necesse est, quem
non lenebitur ei, cui per quod tenebalur, abruplum Q j^'*^ repudiare non poteril, ne sic quidem nuptura &i
est ; adeo non iuteresl (5) vivo an morluo viro nu¬ bat. Neque enim in illum delinquil, sed in ?emel- ipsam. Omne deliclum quod admiserit homo, ' extra corpus esl; qui aulem adulteraiur, in corpus suum de- linquit (I Cor. VI, 18). Adulteraiur auleu), sicut su¬ pra pnesiruxinuis, qui aliam cameni sibi immiscet super illam prisliuam,quani Deus aut conjunxit in duos, aut cònjunctam deprehendit. Ideoque abstulit repu¬ dium, quod ab initio non fuit ; ul, quod ab initio fuit, naaiiat duoruai ia anam caraeia perseverantiam, ne necessitas veloccasio terliaìconcarnaiìonis irrumpai, soli caussaìpermillens repudium, si fòrte praìvenerìt, eia praicavctur. Adeo aulem repudium a primordio non fuit, (b) ut apud Romanos post annum sexcenle-
repudiare poldisscl. Enim vero et prò anima cjus orai, el refrigerium interim adposlulal ei (4), el ia prima resurrectione coiisortium , et olfert aaajas diebas dormitioais ejus. Nani haìc aisi feceril, vere repudìavit, quanium ia ipsii esl; et quidem hoc iai- quius, quanto quo modo potuit, quia non potuit; et hoc indignius, quanto jam iadigaius, si quia aon me- ruit (5). Ani numquid nihil erimus post niortem? Secundum aliqacni Epicurum, el ami secundum Chris¬ lum. Quod si crédimus mortuorùmresurreciìoneia, uU(jue tenebimur, cum quibus resurrecluri sumus, raiionem de allerntro reddiluri. Si autem in ilio aìvo neque nubent neque nubenlur, sed erunl wquales cinge- lis (Mallh. XXH, 30) ; non ideo non tenebimur con-
LECTIONES VARLANTES.
(1) -Non et nubere 1. polesl Fran. Rig. non 'abest Paris. J) (4) Adpostulet otferat Par. adposlulal enim Rhen Semi.
(^) A deo addii Rhen. Pam. Semi. Leop. Oberi, omis. [o) Fr. Junius locum hunc corruptum sic emsnd. : quaLn-
R.lg. edit. venet. tojamimquins, quia noa poluil; et hoc iucligaius, quan-
(5] Cui ergo tenebilur? Nihil Deo interest vivo, etc. io Jam indignius, quia non meruit. Semi. Oberi. Rlien. nihil adeoan Leop.
COMMENTARIUS.
'CAP. IX —(a) Adullerium est, eie. Fornlcationeìa hic quoquesìd)idulleriinomine compi-ehendii, veluù Gr.rci qui bub^«ot;i/£c<it?n(miiue id intelliguut. Le Pr.
(b) Ul apud /ionia/ios.'ServiiiS Sulpilins, inquit Rhenaaus iii lib. quem com;posuil V/e Do ti bus , tum primula, caalionos rei axoriie aecessarias esse visas scripsit; cum Sp. Carbilius,! cui Ruga cognomenlum fuit, vir nòbilis, cum uxorè divonium fecit, quìa li¬ beri, corporis vitio, exea non gignereutur. Anno Y. C. 525, M. Attilio^ P. Yalerio Goss. Pam.
(e) Nobis, etsi repudiemus, ne nubere quidem iicebiu Nobis, idest, Paraclolicis Nam apud Psychicos alias nuplias posi divorlium. fuisse permissas imaùi princi^ ^\o\\hn\ ad uxorem. Ì\\G.
CAP. X. — (d) Habel secum animi licenliam, quiom^ nia homini quce non habel imaginario fruclu repra^sentatr praiiicenter hoc Seplimius ! etsi officia iaielliganiur Quam qualia describil libro nd uxorem secundo. Rio.
(e) Sed in pace. Hoc respondei illi quod praìcessit, An in discordia ? R^o.
Object Description
| Title | Patrologiae cursus completus. Series prima. Tomus secundus. |
| Creator | Migne, J.-P. (Jacques-Paul), 1800-1875. |
| Contributors | Hamman, A.-G. (Adalbert-G.), 1910- |
| Date | 1844 |
| Call Number | BR60.M4 |
| Language | Latin |
| Type | Books/Pamphlets |
| Related Resource Identifier | http://yufind.library.yale.edu/yufind/Record/524253 |
Description
| Title | Page 941-942 |
| Type | Books/Pamphlets |
| Transcript |
941
LIBER DE MONOGAMIA.
942
taneuni est, ut quos Deus separavit morte, homo noa A simum Urbis conditi]e id genus duritise commissum
conjungat matrimonio ; proinde contra Dei volunla¬ tem juncturus separalionem, alque si separasset con- juactioaem. Hoc quantum ad Dei volunlatem non desiruendam^ et inilii formam reslruendam. Caìte¬ rum, el alia ratio conspirai; imo noa alia, sed quaì iaiiii formam imposuit, et volunlatem Dei movit ad prohibitiouem repudii : Quoniam qui dimiseril uxorem suam, prcelerquam ex caussa cidullerii, facit eam adul- terari ; et : qui dìmissam a viro duxeril, adulterai ulique {Manli, X, ^i). Nani el auberelegitime non potest (1) repudiala ; et si quid tale commiseril sino malrimonii nomine, non capii elogium adnllerii, qua adulieiium ia aialrimoaio criaieiì est? Deus aliler censuil, ciira quam homines, at in lolum, sive per iiuptias, sive
deaoletur. Sed illi eliam non repudiànles adullerìa coiiimisceni; (e) nobis, etsi repudiemus, ne aubere quidem licebit.
CAPUT X. Yideo jam bine ad Apostolum nos provocari. Ad cujus sensum facilius perspiciendun), tanto inslantius praiculcandum est mulierem magis dcfunclo marito teneri, quomìnus aljuni virum admillat. Recogile- nuis enim repudium, aut discordia fieri, aut discor- diani lacere; mortcm vero ex lege Dei, aon exdiomì- nls offensa evenire. Idque omnium esse debilum, èliam non maritorum. Igitur si repudiata quie^ per discòrdiam , et iram, et odiuni , et caussas eo¬ rum , injuriaai vel conlumeliam, vel qaaaìlibct
vulgo, allerius viri adaiissio adullerium proauatic- B querelani, et anima et corpore separala est, teaeiur
tura Deo (2), Yideamus enim quid sit niatrimoaiuni apud Dcuai, et ilacognosceaias qpid sii xqne adulle¬ rium. Malrimoaiuni est, cum Deus jnngil duos in unam cameni, aut junclos depreheudens in eadem carne, conjunctionem signavii. (a) Adullerium esl, cum, quo(juo modo disjunctis duobus, alia caro, imo ijliena miscetur, de qua dici nea possil : Hcec est cqro ex carne mea, el hoc os ex ossibus meis (Gen, II, 23). Sjmel enim hoc et facluja , et proaualiatum, sicut ab iniiio, ila et auac ia aliaai carnem non potest con¬ venire. Ilaque sine caussa dices, Deum vivo marito nolle repudiatauLalii viro jungi, quasi inorino velit; quando si morluo noa teaeiur, prolude aec vivo ; taia rcpadio malrimonium dirimeate quaai morie,
inimico, ae dicaia aiaiilo; quaalo.magis, illa, qu.» ae(juesiH), neque mariti vitio, sed dominica:^. legis evcijtu, a matrimonio non separata , sed reiicia, ejus erit eliam dcluncii, cui eliam defuncto coiicordiam dcbel 1 A quo repudium non audìit, non divertii ; cui repudium non scripsit, cum ipso est; quem amisisse noluil, reiinet.(d) Habet secum animi li¬ cenliam, qui omnia homini quae non habet, imagi- nario fruclu repraìscniat. Ipsaia denique interrogo foeminam: Die mila, soror^ in pace i)ra^.misisli virum luum? Quid respondebii? An in discordia? Ergo hoc magis ei vincta esi, cum quo habet apud Deum caus¬ sam. Non discessit, quae tenetur. (^) Sed in pace.- Ergo perseveret in ea cum ilio necesse est, quem
non lenebitur ei, cui per quod tenebalur, abruplum Q j^'*^ repudiare non poteril, ne sic quidem nuptura &i
est ; adeo non iuteresl (5) vivo an morluo viro nu¬ bat. Neque enim in illum delinquil, sed in ?emel- ipsam. Omne deliclum quod admiserit homo, ' extra corpus esl; qui aulem adulteraiur, in corpus suum de- linquit (I Cor. VI, 18). Adulteraiur auleu), sicut su¬ pra pnesiruxinuis, qui aliam cameni sibi immiscet super illam prisliuam,quani Deus aut conjunxit in duos, aut cònjunctam deprehendit. Ideoque abstulit repu¬ dium, quod ab initio non fuit ; ul, quod ab initio fuit, naaiiat duoruai ia anam caraeia perseverantiam, ne necessitas veloccasio terliaìconcarnaiìonis irrumpai, soli caussaìpermillens repudium, si fòrte praìvenerìt, eia praicavctur. Adeo aulem repudium a primordio non fuit, (b) ut apud Romanos post annum sexcenle-
repudiare poldisscl. Enim vero et prò anima cjus orai, el refrigerium interim adposlulal ei (4), el ia prima resurrectione coiisortium , et olfert aaajas diebas dormitioais ejus. Nani haìc aisi feceril, vere repudìavit, quanium ia ipsii esl; et quidem hoc iai- quius, quanto quo modo potuit, quia non potuit; et hoc indignius, quanto jam iadigaius, si quia aon me- ruit (5). Ani numquid nihil erimus post niortem? Secundum aliqacni Epicurum, el ami secundum Chris¬ lum. Quod si crédimus mortuorùmresurreciìoneia, uU(jue tenebimur, cum quibus resurrecluri sumus, raiionem de allerntro reddiluri. Si autem in ilio aìvo neque nubent neque nubenlur, sed erunl wquales cinge- lis (Mallh. XXH, 30) ; non ideo non tenebimur con-
LECTIONES VARLANTES.
(1) -Non et nubere 1. polesl Fran. Rig. non 'abest Paris. J) (4) Adpostulet otferat Par. adposlulal enim Rhen Semi.
(^) A deo addii Rhen. Pam. Semi. Leop. Oberi, omis. [o) Fr. Junius locum hunc corruptum sic emsnd. : quaLn-
R.lg. edit. venet. tojamimquins, quia noa poluil; et hoc iucligaius, quan-
(5] Cui ergo tenebilur? Nihil Deo interest vivo, etc. io Jam indignius, quia non meruit. Semi. Oberi. Rlien. nihil adeoan Leop.
COMMENTARIUS.
'CAP. IX —(a) Adullerium est, eie. Fornlcationeìa hic quoquesìd)idulleriinomine compi-ehendii, veluù Gr.rci qui bub^«ot;i/£c |
