Page 949-950 |
Previous | 475 of 696 | Next |
|
small (250x250 max)
medium (500x500 max)
Large
Extra Large
large ( > 500x500)
Full Resolution
All (PDF)
|
949 LIRER DE MONOGAMIA. 95Ò
(Rom. VII, 2, 6). Sed et SGqtieniià recognosce, quo A sii et Deo éì. Chvisto ìnifirmìtateni carnis tempore
jam collectiore discutere? Si juslum est malrimo¬ nium non separari, ulique et non ilerari boneslum
sensus i4c, qui libi blaadìlar, evadal : Ilaque, in¬ quit, fralres mei, mortificamini et vos legi per corpus CliriUi, ul efficiamiiiì alteri, ei scilicet qui a morliHs reèurrexil, lil'i fructum feramus Deo. Cum enim eramus in carnè, passiones deliclorum, quw per legem efficie- bdniiir in mèmbris nostris ad fructum ferendum morti : nunc aulem evacuali sumus a lege, moflid in (tuo tehebamur, ad serviendum Deo in nóvilale sjìirìlus, *el non in veluslale literw. Igitur, Si morlifìcàri aos jubet legi per corpus Chrisli, quod est Ecclesia, qiiie spiriti! aovitatìs coaslal, non iier literam veiustalis, id est legis; auferens te a lego, quaì non tenet uxorem, marito defuncto, quomìnus alii vii^o fìat, ad conirariani te redigit condilionem, ne.
est. Denique, apud saìculuni utrumque in bona <l:s- ciplina deputatur, aliud concordile nomine, aliud pudicìii;e. Reguaviiduritia cordis usque ad Chrisiu-n: regnaveril ci infirmiias-carnis usque ad Paracleluu). Nova lex abstiilìt repudium, habuit quod auférrel. Nova propheiia, secundum malrimonium, non minus repudium prioris. Sed facilius durìlia cordis Christo cessit, quam iufirmilas caìmis. Plus hec sibi Paulum defendit, quam illà Moysen; tamen defeudil cuuì indulgenteni éum captai, pr.escribeatem recusat, quaì poliores sententias et perpeluas voluniates cjus eludil; quaì non sinit nos hoc .apostolo pnesiare,
amisso viro, imbas; qumtumque aon deputareris B quod mavult. Et quousque infirnnìas isla impuden-
adtdlera facta alteri viro post nioriem mariti, sì adhiic in lege agere debnres, lauto ex diversilale condilionis aduberli te pra\judlcat posi morteni ma- riiì alii nubenteni : quia jaia morlificala és legi, non polest libi licere, cum recessisli ab ea apud (jiiahl libi Iicebat.
CAPUT XIY. Nunc si et absolule Aposlolus permisisset in iide, ìimìsso rriatrinionio, nubere, proinde fecìsset quemad¬ modum ci cjxìlera, quic adversus forinam regalie saie pi^d coniiitione temporum gcssit, circuaicideas Ti- inotheaia propter saperindaclilios (1} falsos fralres, et rasos quosdam inducrns in leinplum propler ob- sérvalionem Jud;rorum (Ad. XVI, 5, XXI, 24), ille
lissimà ia expnguaijdo aieliora perseverabii? Tciapas ejus donée Paraclelus operarelur fuit, ia quem dilata'(6) sunl a Domino, qiue tuac sasiiaerì (7) aoa potf^raat, qa;ie jaai acmlai conipelil portare aoa posse; quia per quem daiur portare posse, noa deest. Quaindiu causabimur cameni, quia dixil Do¬ minus, Caro infirma (Matth., XXV, 1)*^ Sed pr;eniisit el, Spirilus promplus; ul vincal spiritus carnem, ut cedal quod infìrmum est foriiori. Nani el: Qui polest capere,-capìal (Matth. , XIX, 12), inquit; id est, qui non polest, discedal. Discessit el ille divoì, qui non ceperal subsianliie dlvidendae egenis pr;ece- plum , et dimissus esl senlentiie suie a Douìino (3/à///i., XIX, 16-22) Nec ideo durilla Ìn)puiabilnr
^juìGalalas, in Lege volenles agore, castigai. Sed ita G Christo de arbitrii cujuscumquc liberi vitio (8). Ecce,
rés exigebant (2), ul omnibus omnia fierel, quo omnes lucri faceret, par turiens illos, donec formar e tur Chrisius in ipsis, et calefaciens lanquam nutrix parvulos fidei { I Cor., IX, 20; Gal., lY, 9), docendo quaìdam per vèniani, aon per imperiuiVi, aliud esl enim iadul- geré, aliud jubere: proinde lemporalem licenliam permitiens denuo nubendi propler iàfirmilalèm car¬ nis, qaemadaiodum Moyses repudiaadi propter du¬ ritiam cordis (Dealer. XXIY, \), Et hic ilaque red- deaius supplenientum sensus ìslius. Si enim Chrisius abslulil quod Moyses prrccepit, quìa ab initio non fuit sic (Male. XIX, 8), nec sic (5) ideo ab alia venisse Virtaie repulabilur Chrisius ; cur non el Paraclelus absliileril, quod Paulus iadulsil? Quia et
ìn(\\ui,posuiantete bonum el malum (Deut., XXX, 15, EccH., XY, 18); elige quod bonum esl; si non polos, qaia aoa vis ((a) posse caini te, si velis , oslendit, .quia tuo arbiirio utrumque proposuìt), disceda^ oportel ab eo, cujiis aoa facis volahtatem. CAPUT XY. Qmxì igitur hic durilia nostra, si non fiicìenlibus volunlatem Dei renuntìamus? Quaì hiìoresis, si se¬ cundas nuptias, ut illìcilas, juxla adulteriuia judi- camns? (juid est enim adullerium, quam nìatrimo- nium illicitum? Nolat Aposlolus eos, qui in lolum imbere prohlbebani, qui el de cibis ìnterdicebaiit, quos Deus condidit (I Tini., lY, 3). Nos vero aoa magis nuplias auferimas, sì secundas recusamus ,
secundam malrimonium ab initio non fuit, nec ideo D ^"'^1" ^ibos reprobamus, si siejdus jejunamus. Aliud suspeclus babendus sit, quasi spirilus alienus, tan- esl aufèire, aliud temperare, aliud est legem non lum ut Deo ei Chrisio dignum sit quod superduci- nubendi poiìere, alitid (9) modum nubendi slaluere, tur (4) ? Si (5) Deo et Christo dignum fuit duritiam Piane qui exprobranl nobis duritiam vel hneresim ia cordis tempore expleto compescere, cur non dignius hac causa (ló), si in tantum fovent carnis infirmi-r
(t) Supérductilios Rhen. ^2) Exigebat al. .. ' (3) Nec sic abesl Fran. (i) Superdicilur al. (5J Sed Send. Obert.
LECTIONES YARIANTES.
- (6) Dilatata Rhen. (7j Sustinere Frcm.
(8) Servitio Rhen.
(9) Est repelit. Rhen.
(10) JEsiimmt add. alii.
COMMENTARIUS.
CAP. XIY.—(a) Posse enim te, si velis, oslendit. Pu¬ gnai hic locus prò contitientia, adeo ut in nostra poles¬ tate siia videalur, modo ad Deum recurramus, S. Au-
gustinus, lib. de aduli, conjug. II, e. 29 : Levis erit con* linenliw sarchia, si Chrisli, erit, Chrisli erit, si fides aderii, quw impetrata jubenie Deo quw jxisserit. Le Pr.
| Title | Patrologiae cursus completus. Series prima. Tomus secundus. |
| Creator | Migne, J.-P. (Jacques-Paul), 1800-1875. |
| Contributors | Hamman, A.-G. (Adalbert-G.), 1910- |
| Date | 1844 |
| Call Number | BR60.M4 |
| Language | Latin |
| Type | Books/Pamphlets |
| Related Resource Identifier | http://yufind.library.yale.edu/yufind/Record/524253 |
| Title | Page 949-950 |
| Type | Books/Pamphlets |
| Transcript |
949 LIRER DE MONOGAMIA. 95Ò
(Rom. VII, 2, 6). Sed et SGqtieniià recognosce, quo A sii et Deo éì. Chvisto ìnifirmìtateni carnis tempore
jam collectiore discutere? Si juslum est malrimo¬ nium non separari, ulique et non ilerari boneslum
sensus i4c, qui libi blaadìlar, evadal : Ilaque, in¬ quit, fralres mei, mortificamini et vos legi per corpus CliriUi, ul efficiamiiiì alteri, ei scilicet qui a morliHs reèurrexil, lil'i fructum feramus Deo. Cum enim eramus in carnè, passiones deliclorum, quw per legem efficie- bdniiir in mèmbris nostris ad fructum ferendum morti : nunc aulem evacuali sumus a lege, moflid in (tuo tehebamur, ad serviendum Deo in nóvilale sjìirìlus, *el non in veluslale literw. Igitur, Si morlifìcàri aos jubet legi per corpus Chrisli, quod est Ecclesia, qiiie spiriti! aovitatìs coaslal, non iier literam veiustalis, id est legis; auferens te a lego, quaì non tenet uxorem, marito defuncto, quomìnus alii vii^o fìat, ad conirariani te redigit condilionem, ne.
est. Denique, apud saìculuni utrumque in bona |
|
|
|
|
|
|
| B |
|
| C |
|
| G |
|
| H |
|
| M |
|
