Page 1149-1150 |
Previous | 575 of 696 | Next |
|
small (250x250 max)
medium (500x500 max)
Large
Extra Large
large ( > 500x500)
Full Resolution
All (PDF)
|
Loading content ...
1140
APPENDIX QUINTA, IN LIBRUM DE BAPTISMO.
um
probabili saliera noliiìa desìgnentur, in Roinanse au¬ tem illius òrlu assignabdo tota antiquiias decepta flierit?
ilaque bsec Garthagìnensis Ecclésiaì iradìtio non temere ibic exorta, aut subdole confida, sed ab iis omnibus qui Petrum Romw viderant, pra?dicanleni audierant, marlyrio ejusdem oculati tesles interbie- rant, ad posterós propagala, Carihagini ìndeque reli¬ quìs africanis Ecclesìis, una cum Evangelio, quod hoe a Boìucina Ecclesia, ut S. Aug. in Ep. i^^ testatur, acceperant, ìllala frisse, jndubitatq credi debet, lam Iprtiter per omnes ubivìs terrarum Ecclesias stabilita, ut contra tot testium, et publicorura raonuraeniorum, lapidum, témplorum, eie, fìdem nunquam deinceps vacillare pbiuéril. '
Vides ergo, vel solum hoc Tertulliani tesiìmoniura (nil eiiira jara àlea in de alìorum antiquìssìmorum Patrum, et parlim quoque ipsi Pelro coaevoruni, ac¬ cedente prorsus unanimi conseiisu V.ad traditionem banc ipsis a suis fonlibus accerseridam, et seclario- rura audaciam, qua rem lam apertaiii, et cui ne alias quidera hxreiìcorum aut schismaiicorura ullus ante XVi Ecclesìa^ Siec. vel minirnum contradicere ausus est, in coli Irò versiam jam perlrahunl frangendam. Nirairnra moderni demum nostri lam nasuti, aut na- sululi potius sunt, ut, qu;e veleres omnes subolfaeere non potuérant, ipsi jara odorari ìncipìant. Atque si mihi quidera conira hos tales pluribus agere collibi- tura, aut operae pretiura esset, eos elìam, qui, ula nostris sacris maxime alieni, ita apud illos alias maxima authorilate sunt, Pearsonium, Grolium, Us- serium, Chamieriuni, Blondellum, Petrum Molinwum, aiiosque, quorum vel solis nóniìnìbus pauculi alii, et nuper nati, facile opprimi possent, longo agmine ad- ducerem. Nunc ex illis vel duos, Samuelem Ba&nagìum, et Guìi. Cqveim, aitidisse sutTiciat ; quorum prior, licet ìli Annal. suis Polilico-Éccles,, ad an. 42, n. 8, pertìnaciter neget, P(ìtruui Romse Episcopum fuisse, aitameu BojHCB fidsse, ad A. C- 61. num. 9, in haec verba inconcusse affirmat : < Nulla unquam Iradìtio « fuit, (juaè majqre l^estium numero cìiigaiur; ut de « Pelri in Urbenfiadyentu dubitarì non possil, quin « omnia bistpriai moriu|[nenta couyelianiiir. d Alter vero in Script, Ecclesia^lìc, Bisloria Lilterarìa, p. 5, ita ait : Petrum Bomw fuisse, sedesque in ea aliquam- diu iemlisse, cum loto qnliqitìlalis cmtu intrepide affir¬ mamus. Pe?>iqmm d^de testes prpduxisset ouuii exceptiònejiiajpres, ei'ex ultima aniiquiiaie peiitos, S. IgnglìumÀjitìocli^pupi, ipsius iSi Peiri discipulum, Papiani Hierapolìì., ìrenwum, S. jPolycarpi,Yiri Apo¬ stolici, discipulum, Dìonysiuni Coriìilhium, Tertullìa¬ num, CaÌMm, presbyterum Ronianuni, et Origenem laudas^et, ila pergit : e Post tot ^^eneranda nomina, tara Clara piMui^e vptuslatis mpnunienla, quis rem, tara pei'spicue , faiiS Constanter traditam, in dubium revocabile Certe siilam densa tes tara
concpp veterum ì|||yièutia , pr^^ cujusvìs ingeniì pruritif sii vellìcandav actum eril penilus de |)ri- raorura Sseculoruni memoria, nec cuiquam ultra suam setatem sapere licebit. j Ita niinìruni quidam ex hetèrodoxìs nostris, cura propria sua judicìa ubi¬ libet prò verilale obirudant, cum tòt contumeliosas conira Relìgionem nostrani fabulas undique corra- daut, partìni ipsi quoque excogitent; fid^rn sibì dari ìllico posiuliint, quibus neque tota antiquiias par est, ad fidem ab illis mutuo inipelrandani* Verum cuni hactenùs fernie extra ìnstìtuti nostri limites abrepli fuerìnius, si quis ìnsuper plura desideret, apud Cal- melum nosiruiii in Diss. peculiari eie itinere Romano S, Petri abunde inveiiìet.
Philippius, (jiii cóuimunius creditur non Apostolus, sed unus ex séptem primis Diaconis, Àc(. Q, v. 5, eleclìs, fuisse. ;
Fortuila, i. e. fortuito oblala'^
lìetulii, lìdie ulique senientis^ ironiam s^pìt. Csele¬ rum npii hicTériuliìanus Baplìsmnm a Petto coilaium
ma tìipiiitaa^eaMli;'fliiÌl|riiWi d^ pmfii
A quamdam figura, et quasi ^m^wrslo fuerat» penltu^ex- iequare (manifestam Cnìnfi, lieque unicam, inter utrumque illum differenliam infra cap. 10, pòi/ii); sed ìd dunlaxal confìrmare voluit, quamcunqué aquain, per orbem hunc nostrum diffusam, uipoie cuni pri¬ migenia illa prorsus eamdem, a^que a Spirilu Sanclo jara nunc adaptàtam fuisse, ad salutem bominibu| quocuraque demum modo conferendam : etsi utiquó neganduni non sit, Baptìsniura nostrum, utpole Sa¬ cramenlum a Christo ipso institutum, longe effica- cioris virtutis fuisse, quam Baptismum Joannis, qui non per se con ferebat remìssionera pecca torura , sed solum ad actuS/ poenilenliaì, per qnos illa fiebat re^ niissio, excìlabat : qua de re Interpreles ac Theologì nostri passim videri possunt, nosque suo loco uberius confimi abinius.
Prwrogàiiva, Parlìclpantes nirairum, velut per Iransfusionem, prìvìlcgiura ìllud, et aquse ìlUus prìinì- tivae indolem. T» Sacr. seme li ficatìonis, seu occullam illam, ac spìrì- •" ^M///em vìrtutem Sanclifìcandì animam.
Invocato Deo. Qux invocalioiìi in benedictìone fontis bapiìsmalìs ; quem rilum jara Tertulliani teniporibus adhìbìium fuisse, et verìsiraililer ab ipsis Apostolis descendisse, vel ex solo hoc loco salis colligitur.
Aquis superesl, seu super aquas est, iisque velut su^ pprnatat.
Combibunl. Au hxe virlus sii vere realis ac physica a Spirilu S. aquis impressa, et p%sice causaus gra¬ liam baplìsmaleni; an moralis duntaxat, in Tr. de jBap//smò veheriienler dispulanl Scholasiici.
Ad simplicem acluni, pro simplici actui, ablutìonis videlicet.
Vice sordium, i. e. ìn§ìar; vel loco sordium.
In spirìtu, seu in «mmw; peccatum enim,sola volun¬ tate perpelratur, et in anima maculam spirilualem,qu?e Scholasticis peccatum habiluale dici solet, relinqùlt.
Beatum. Equidem nullam caro, seu corpus, culpara proprie diciam conlrahit, ncque fomes ìile, quo caro C concupiscit adversus spiritumlad Gal. 5, v. 17) peccali, nisì improprie «dicli, raiionenibabei; (juia tamen, ut rursus in scbolis loquun|,ur, (idiones sunt supposìto- rum, ac prpinde non sola anima, sed totus homo, ceu ipsum supposìturìi, ex corpore et anima constans, i|i carne, &e per carnem peccai, inde eiiam, propter iu- timam animoe Cu ni corpore unionem ninnrum, lum culpw, tuni pwnw realus quodammodo ad ipsuin cor¬ pus, seu carnem, protendìlur, adeo ul non qiiidèm corpus per se, el propter se, sed anima in corpore, ei per corpus, itaque totus homa,q\\\ peccavìl, puhialur.
Ob minisieriiim. Igitur anlea dicla prx'CÌpue vera sunl in peccatis carnalibus, seu qua) cvrne, eaque quoniodobbet demum concurrente, perfìciuntur.
Medicatis quod aquis, i.e. vìrtute medica ìmbulìs, ut
in naturalibus sunl thermw, et acidulce. Alias etiam,
sed rarius, pro Venenaiis s^umi solet, ul Suetonius Clan-
dium imp. boleto niedicalo e vivis sublalum esse re«
, fert, et Silius L. VI, tela medicata veneno cunìi.
Intervenlum. Alludit ad Piscinam probaticgm, de ^ qua Joàn. 5, el Nosier cap. seq. apertius.
Diluiiur , scilicet propter eam culpani quam per corpus, el corporales ac sensibiles voluptates, incurril.
Mundaiur. Ab ea videlicet macula, quam in anima, sibi inlime innexa, coniraxit.
Notw ad eapul V.
Spiritualium, ì. e. destìiuta omni ìntelleclu, etc, et nonnisi cdrnalia sapienles. Fors haìc sentenlia ila interpungi possei : extranece ab omni ìntelleclu, spiri¬ tualium potestalem, seu virtutem, eadem efficacia, eie.
Subministrant, seu qtlrìbuunt,
Vìduis, i. e. ìnanibUs, ac omni ejusmodi virlule de- slilulìs.
Iniliantur, Jnitìare, verbum in sacris proìcipue usi¬ ialum, esl consecrare, seu sacris imbiiere, aut potius ad eadem ìdoneum reddere. < Erant ( ìnqujt Ga- saubooi in Aihénmi L ^l ^ Ci 15) qtildànii gradus
lo piiriiglpailsne mpi&M^mm QMmmnàU mim
Object Description
| Title | Patrologiae cursus completus. Series prima. Tomus secundus. |
| Creator | Migne, J.-P. (Jacques-Paul), 1800-1875. |
| Contributors | Hamman, A.-G. (Adalbert-G.), 1910- |
| Date | 1844 |
| Call Number | BR60.M4 |
| Language | Latin |
| Type | Books/Pamphlets |
| Related Resource Identifier | http://yufind.library.yale.edu/yufind/Record/524253 |
Description
| Title | Page 1149-1150 |
| Type | Books/Pamphlets |
| Transcript | 1140 APPENDIX QUINTA, IN LIBRUM DE BAPTISMO. um probabili saliera noliiìa desìgnentur, in Roinanse au¬ tem illius òrlu assignabdo tota antiquiias decepta flierit? ilaque bsec Garthagìnensis Ecclésiaì iradìtio non temere ibic exorta, aut subdole confida, sed ab iis omnibus qui Petrum Romw viderant, pra?dicanleni audierant, marlyrio ejusdem oculati tesles interbie- rant, ad posterós propagala, Carihagini ìndeque reli¬ quìs africanis Ecclesìis, una cum Evangelio, quod hoe a Boìucina Ecclesia, ut S. Aug. in Ep. i^^ testatur, acceperant, ìllala frisse, jndubitatq credi debet, lam Iprtiter per omnes ubivìs terrarum Ecclesias stabilita, ut contra tot testium, et publicorura raonuraeniorum, lapidum, témplorum, eie, fìdem nunquam deinceps vacillare pbiuéril. ' Vides ergo, vel solum hoc Tertulliani tesiìmoniura (nil eiiira jara àlea in de alìorum antiquìssìmorum Patrum, et parlim quoque ipsi Pelro coaevoruni, ac¬ cedente prorsus unanimi conseiisu V.ad traditionem banc ipsis a suis fonlibus accerseridam, et seclario- rura audaciam, qua rem lam apertaiii, et cui ne alias quidera hxreiìcorum aut schismaiicorura ullus ante XVi Ecclesìa^ Siec. vel minirnum contradicere ausus est, in coli Irò versiam jam perlrahunl frangendam. Nirairnra moderni demum nostri lam nasuti, aut na- sululi potius sunt, ut, qu;e veleres omnes subolfaeere non potuérant, ipsi jara odorari ìncipìant. Atque si mihi quidera conira hos tales pluribus agere collibi- tura, aut operae pretiura esset, eos elìam, qui, ula nostris sacris maxime alieni, ita apud illos alias maxima authorilate sunt, Pearsonium, Grolium, Us- serium, Chamieriuni, Blondellum, Petrum Molinwum, aiiosque, quorum vel solis nóniìnìbus pauculi alii, et nuper nati, facile opprimi possent, longo agmine ad- ducerem. Nunc ex illis vel duos, Samuelem Ba&nagìum, et Guìi. Cqveim, aitidisse sutTiciat ; quorum prior, licet ìli Annal. suis Polilico-Éccles,, ad an. 42, n. 8, pertìnaciter neget, P(ìtruui Romse Episcopum fuisse, aitameu BojHCB fidsse, ad A. C- 61. num. 9, in haec verba inconcusse affirmat : < Nulla unquam Iradìtio « fuit, (juaè majqre l^estium numero cìiigaiur; ut de « Pelri in Urbenfiadyentu dubitarì non possil, quin « omnia bistpriai moriu|[nenta couyelianiiir. d Alter vero in Script, Ecclesia^lìc, Bisloria Lilterarìa, p. 5, ita ait : Petrum Bomw fuisse, sedesque in ea aliquam- diu iemlisse, cum loto qnliqitìlalis cmtu intrepide affir¬ mamus. Pe?>iqmm d^de testes prpduxisset ouuii exceptiònejiiajpres, ei'ex ultima aniiquiiaie peiitos, S. IgnglìumÀjitìocli^pupi, ipsius iSi Peiri discipulum, Papiani Hierapolìì., ìrenwum, S. jPolycarpi,Yiri Apo¬ stolici, discipulum, Dìonysiuni Coriìilhium, Tertullìa¬ num, CaÌMm, presbyterum Ronianuni, et Origenem laudas^et, ila pergit : e Post tot ^^eneranda nomina, tara Clara piMui^e vptuslatis mpnunienla, quis rem, tara pei'spicue , faiiS Constanter traditam, in dubium revocabile Certe siilam densa tes tara concpp veterum ì|||yièutia , pr^^ cujusvìs ingeniì pruritif sii vellìcandav actum eril penilus de |)ri- raorura Sseculoruni memoria, nec cuiquam ultra suam setatem sapere licebit. j Ita niinìruni quidam ex hetèrodoxìs nostris, cura propria sua judicìa ubi¬ libet prò verilale obirudant, cum tòt contumeliosas conira Relìgionem nostrani fabulas undique corra- daut, partìni ipsi quoque excogitent; fid^rn sibì dari ìllico posiuliint, quibus neque tota antiquiias par est, ad fidem ab illis mutuo inipelrandani* Verum cuni hactenùs fernie extra ìnstìtuti nostri limites abrepli fuerìnius, si quis ìnsuper plura desideret, apud Cal- melum nosiruiii in Diss. peculiari eie itinere Romano S, Petri abunde inveiiìet. Philippius, (jiii cóuimunius creditur non Apostolus, sed unus ex séptem primis Diaconis, Àc(. Q, v. 5, eleclìs, fuisse. ; Fortuila, i. e. fortuito oblala'^ lìetulii, lìdie ulique senientis^ ironiam s^pìt. Csele¬ rum npii hicTériuliìanus Baplìsmnm a Petto coilaium ma tìipiiitaa^eaMli;'fliiÌl|riiWi d^ pmfii A quamdam figura, et quasi ^m^wrslo fuerat» penltu^ex- iequare (manifestam Cnìnfi, lieque unicam, inter utrumque illum differenliam infra cap. 10, pòi/ii); sed ìd dunlaxal confìrmare voluit, quamcunqué aquain, per orbem hunc nostrum diffusam, uipoie cuni pri¬ migenia illa prorsus eamdem, a^que a Spirilu Sanclo jara nunc adaptàtam fuisse, ad salutem bominibu| quocuraque demum modo conferendam : etsi utiquó neganduni non sit, Baptìsniura nostrum, utpole Sa¬ cramenlum a Christo ipso institutum, longe effica- cioris virtutis fuisse, quam Baptismum Joannis, qui non per se con ferebat remìssionera pecca torura , sed solum ad actuS/ poenilenliaì, per qnos illa fiebat re^ niissio, excìlabat : qua de re Interpreles ac Theologì nostri passim videri possunt, nosque suo loco uberius confimi abinius. Prwrogàiiva, Parlìclpantes nirairum, velut per Iransfusionem, prìvìlcgiura ìllud, et aquse ìlUus prìinì- tivae indolem. T» Sacr. seme li ficatìonis, seu occullam illam, ac spìrì- •" ^M///em vìrtutem Sanclifìcandì animam. Invocato Deo. Qux invocalioiìi in benedictìone fontis bapiìsmalìs ; quem rilum jara Tertulliani teniporibus adhìbìium fuisse, et verìsiraililer ab ipsis Apostolis descendisse, vel ex solo hoc loco salis colligitur. Aquis superesl, seu super aquas est, iisque velut su^ pprnatat. Combibunl. Au hxe virlus sii vere realis ac physica a Spirilu S. aquis impressa, et p%sice causaus gra¬ liam baplìsmaleni; an moralis duntaxat, in Tr. de jBap//smò veheriienler dispulanl Scholasiici. Ad simplicem acluni, pro simplici actui, ablutìonis videlicet. Vice sordium, i. e. ìn§ìar; vel loco sordium. In spirìtu, seu in «mmw; peccatum enim,sola volun¬ tate perpelratur, et in anima maculam spirilualem,qu?e Scholasticis peccatum habiluale dici solet, relinqùlt. Beatum. Equidem nullam caro, seu corpus, culpara proprie diciam conlrahit, ncque fomes ìile, quo caro C concupiscit adversus spiritumlad Gal. 5, v. 17) peccali, nisì improprie «dicli, raiionenibabei; (juia tamen, ut rursus in scbolis loquun|,ur, (idiones sunt supposìto- rum, ac prpinde non sola anima, sed totus homo, ceu ipsum supposìturìi, ex corpore et anima constans, i|i carne, &e per carnem peccai, inde eiiam, propter iu- timam animoe Cu ni corpore unionem ninnrum, lum culpw, tuni pwnw realus quodammodo ad ipsuin cor¬ pus, seu carnem, protendìlur, adeo ul non qiiidèm corpus per se, el propter se, sed anima in corpore, ei per corpus, itaque totus homa,q\\\ peccavìl, puhialur. Ob minisieriiim. Igitur anlea dicla prx'CÌpue vera sunl in peccatis carnalibus, seu qua) cvrne, eaque quoniodobbet demum concurrente, perfìciuntur. Medicatis quod aquis, i.e. vìrtute medica ìmbulìs, ut in naturalibus sunl thermw, et acidulce. Alias etiam, sed rarius, pro Venenaiis s^umi solet, ul Suetonius Clan- dium imp. boleto niedicalo e vivis sublalum esse re« , fert, et Silius L. VI, tela medicata veneno cunìi. Intervenlum. Alludit ad Piscinam probaticgm, de ^ qua Joàn. 5, el Nosier cap. seq. apertius. Diluiiur , scilicet propter eam culpani quam per corpus, el corporales ac sensibiles voluptates, incurril. Mundaiur. Ab ea videlicet macula, quam in anima, sibi inlime innexa, coniraxit. Notw ad eapul V. Spiritualium, ì. e. destìiuta omni ìntelleclu, etc, et nonnisi cdrnalia sapienles. Fors haìc sentenlia ila interpungi possei : extranece ab omni ìntelleclu, spiri¬ tualium potestalem, seu virtutem, eadem efficacia, eie. Subministrant, seu qtlrìbuunt, Vìduis, i. e. ìnanibUs, ac omni ejusmodi virlule de- slilulìs. Iniliantur, Jnitìare, verbum in sacris proìcipue usi¬ ialum, esl consecrare, seu sacris imbiiere, aut potius ad eadem ìdoneum reddere. < Erant ( ìnqujt Ga- saubooi in Aihénmi L ^l ^ Ci 15) qtildànii gradus lo piiriiglpailsne mpi&M^mm QMmmnàU mim |
