Page 1213-1214 |
Previous | 607 of 696 | Next |
|
small (250x250 max)
medium (500x500 max)
Large
Extra Large
large ( > 500x500)
Full Resolution
All (PDF)
|
Loading content ...
Ì2i^
APPENDIX QUINTA, IN LIBRUM DE POENITENTIA.
1^11
tio, hwc disciplina, hcec opera cwleslìs, et véra, eie. Et ìn L, de ReBuri-, càrn. e. 15 : Negtnt opCrarum societatem, ut merito possint etiam mercedem negare,
Hominipr'ofidi, i. e. ad profectuin ejus conducit, ut ìn L. de Rapi. Cap, YII.
Ratio ejus, Pwnìleniin videlicet,
Diseimus.^ Hoc enìm ignorato veram poeniienliae rationem ìgnorari necesse esl : Yid. supra Cap. I, ubi : Igitur ignorcinlès qiiique Deum, eie.
Injiciaìur, Poeuilenliam etìanì nd opera bona violenterà ac conira naturam suara, delòrqueudo, deinceps per ìllara irapedieuda.
Et, pro elìam.
Viderit. Forniula loquendi passim Nostro fre¬ quens; ut Apo/. cap, ÌQ, 2iii '.Viderit habitus, dum materiw qualitas eadem sìt; viderit forma, dum idipsum Dei corpus sii, eie. éi in L. de Pai. cap. 16 : Viderinl suam sui. L. de Spect. e. 15 : Viderit princi¬ palis liiulus idololalria, etc. Itaque hac phrasì pléruiu- que ulìmiir, cura alterum ìn quoddam dìscrimen ad- ductum, de eodem cavendo praemòneraus, ut rei suae curam habeai. Sic Cie in Bruto ait: De hoc tu videris: i. e. hujus rei curam libi relìnquo, ne, sì quid sccus accìderitj mihi iraputés. ElTerentiuS in Àdelph. Ego isthoc videro; quasi diceret : Isthoc mihi curweril.
In ingraliam, ^idé Gap. 1. Not. Ingratìa. Quid si vero sententiam sic explìcem: « Yiderit perversa opi¬ nio hominura , aliis uiiquè ihgralal eie. Yel sì ii, quibus benefecìnius ^ displicere nobis , ac nigrati, seu exosi esse incipìunl. »
Poenilentiam cogit, Sensus esse vìdetur: « Sì etiàhi ad malefactà poenitenlìam, velut reluctanlem, ac contra nalUrara suara, cogit, adigit, ac detorquet. t
Captaiio ejus, Gralìw captalió esl appetilus alie¬ nai graliae et l^enevolentiuì sibi conciliandaì, ut alteri placeamus, eiqùe gratti id esl, accepti siraus. Raro euìio reperìlur, qui, cura alteri benefìcìuin fa¬ cial, aut iùm piacere cupiat, aiul non aliquod sperei, eapleique emolumeniiiifi, ad se redilurum. ita no¬ strum ubilibet nimiUmque amantes suiiius.
Mòrtdlìs, \, e. lemporalis, el ahquando desilura, lam graiià nempe, quam ingrana.
Cmnpendii. Seu quwstus ei lucri; 01 optimi Autho- res passim babent. "
Debitorem, Mercedis ttìmìribn.
Malum, Pwììw Utique.
Remunètator, i. e. reltibulor,
Sancitìt, prò staiuàt ; est autéitl sancire, aliquid, quod impune violari nequit, cònsiiiiiére.
Prwstdnddm esse. Supreniiiiii Jus éjus, per pec¬ cala laìsuni, saiisfaclione reparando.
Pr/M/wm. Latinìus privalum deìei^ tsinquahi in¬ signi alias loco qbscuriialenl afferens: al ego ciira oliendìGulum reiìnerì posse cxìsiìrao, et prìvaium bic lanquara proprium inielligo; ul Nosier in L. de Spect. e lO, explicalius dicil : quw privala el propria sunt scenw.eie, KtCic, L, ìlldeFinib. ail: Verbis la¬ men ìn dicendo quasi privatis utunlur, ac suis.
Officium. Quod, autera malitiae- officìurh esse polesl, nìsi in iis, de quibus ìn L. 1 de Offic. sub init. ait Tullius: Sunt nonnidlw disciplinw, quw proposìtis bonorum el inalorUm finìbus ofiiciuiii omne perturbant, Seculus antera bic Noster potius videtur eiymon nominis, de qiio S. Arabr. L. 1 de Off. cap. 8, ali : Ofiìciùra cff? efficlendo dictum pulamus, quasi offìcium, etc , quo sensu eliam raaliii^e éuum officium òsi, sèd improprie, et nonnisi secundiim nomen di- cium, re vacuum. Quaìiiqùani potius, ut mox sequen¬ lia suadent, sic intelligendum pulem;: « Propi idra erga niàliiiara offìcium ( ut scilicet de malo poeni- teamus) elìara ìmpendil bonitati, seu ionis operibus, ac benefìciìs alteri irapensìs. *'
Negligalur, Yide dicla Cap. l, ad fin.
Notw ad Caput IIL Spirilus* Anima, seu ejus intelledUs,
A Respedus, Yelut radììs a DeOj omnis Lucìs fonie, ìn éum omissis.
Prwcepla, scilicet cognoscenda.
Deputandum. Inter peccata referenduiii.
Homo sii. Tanquam ex carpare et anima còii- stans.
Duo unum efficiuiit. Sic eiiira cmma conjuiicia cor- pori unura effìcit hominem.
Materiarum. Seu pariium cómponenlìubi, quae ìòtìiis velut nialerìd sunt.
Dei res. Ut supra, Ccfp. I, dixit: Res Dei rUtiò.
Expressa, Formavit enim Deus hominem (Id est cor¬ pus ejus) de limo terrw, Gen. 2. vérs. 7.
Ad flalum ejus. El inspiravit in faciem ejus spìra¬ culum vilce, elfadixs est homo in aninidm viventem, Ibid.
Offendit. Non ideò Teriulianus voluit peccala
omnia, ut Stoici pulabant, paHa esse, sed ìd so^
lum, ex hoc, quód alia carnalìa sint, alia spìrìtualìa,
seu alia corpore perpelrentur, alia ìn aiiima el ejùs
j. voluntate sola subsisiant, non inde majoreni peccali
¦" unius prae altero gravitatem dìnieliendam esse.
In judicium, Ignis videlicet selernì * uanKjUé judicium hic opponil vitw, seternap nirairura. Yide quae diximus in L. de Rapt. Cap, X. Noi. In judìcìUm.
Eo.Vro eapropter.
Impendere, ìiaque ad poenilentiam quoque cor¬ pus concuri^at necesse est, per sensìbìles nimirura ac externos actus et afflictioncs corporales: anima vero ipQYinternum dolorem, eie.
Amborum est. Ut enim àdiones dicunlur esse supposìiorum , sic nec corpus peccai solu'm , ncque anima sola, sed Homo, qui composilus est ex coipofé el anima, ih iìinm supposilum, seu personam, éxsur- gens; buie enim aclioiies, lam bonae, quam malae, im¬ puta ìì tur.
Agf/Ì«rì Scilicet opere quodarii exlerno ac sensibili.
Cogìlalur. Mèréque intra mentem lelìnetur.
Contingi hàbet, Coniìngi ìùe non sumiiur pro solo
sensu tactus, sed aliorum (pioque sensuum perceplio-
C ne. Cjeiei'um coniìngi liabet, prò coniìngi polest, Hol-
lenisraus est; èbleilt èhiòi Graìci dicere ex. gr. cuSs/?
diTsh ixtt, nullus dìcete polesl.
Neque tenetur. Nullo» videlicet sensu attìngìlUr.
Voluntalis delicla. Mere inlerna scilicet.
Mediocrìlas. Quae velut ìn cònfìniis posila, ul^ terius penetrare, ipsuniquè rei medilullìuiìi aitìugcrv* nequit. Htee ìgilui' humana mediocrìlas est, ul solos aclus exlernós ( et ne hos quidera siuiiper, satis(|Uò luto) perspìciat, ihtérnos vero ncque inspicèrè vnlcat.
Par non esl. Eléniin ipse quoque Prwtor non judìcàl de ini eriiis.
Sub Deò. Nullo videlicet Dei respectii hahilo.
Vnde , i. e. per quod, ei quóraodocunqiie demum.
Deceniatìn judicium. Decernit eiiirii \>yìus ih judicium ire, antequain in ipso judicio decernal, feratcpie seu-^ tonliam. Aul fortasse jtidiciwui hìc pro ìpsa damnatio¬ ne, et poena ignis aìterni, accipit, ut supra cxem- ^ plura occurrit;'aut denique cura eo congruil, quod -^ Cap. seq. iniiio habetur: Pwnam VEiMmicimidèstinavìti
Origo est. Àlias enim ?ios^rwmesse censerì, nObisque impulari nequii.
Cum ergo, ^uhmdi voluntas
Liberatur. Potest hoc imelìlgi de voluntate^ quae a culpa liberatur, seu absolvitur: vel de ipsa culpa, quaì liberatur, id esi, lo Hi tur. Sic eii^m liberure pro¬ missa dicìraur, quando eorum obligalionera lollimus. ac evacuamus, eadem iin[dciìdo.
Intefcipìt, Quo minus scilicet ìn òpus ipsimi exìre, el consumriiarl queat; perpetrai enìni, ut Feslus ail, qui Oj-us ìpsura paragit, ac perficlt. Potis- simìnn autem de nm/?s dicilur; quamquam cliara de bonis nonnunquam diclura inveniaraus.
Suum fuerai. Quantum,eral ìn 'ipsa voluntate effi" càciter aliquid volente, jam perfecit. Alqué bine, ut Theologì nosiri communìter dicunt, actus externus interno novam peccati speciem non superinduct^ sedi
Object Description
| Title | Patrologiae cursus completus. Series prima. Tomus secundus. |
| Creator | Migne, J.-P. (Jacques-Paul), 1800-1875. |
| Contributors | Hamman, A.-G. (Adalbert-G.), 1910- |
| Date | 1844 |
| Call Number | BR60.M4 |
| Language | Latin |
| Type | Books/Pamphlets |
| Related Resource Identifier | http://yufind.library.yale.edu/yufind/Record/524253 |
Description
| Title | Page 1213-1214 |
| Type | Books/Pamphlets |
| Transcript | Ì2i^ APPENDIX QUINTA, IN LIBRUM DE POENITENTIA. 1^11 tio, hwc disciplina, hcec opera cwleslìs, et véra, eie. Et ìn L, de ReBuri-, càrn. e. 15 : Negtnt opCrarum societatem, ut merito possint etiam mercedem negare, Hominipr'ofidi, i. e. ad profectuin ejus conducit, ut ìn L. de Rapi. Cap, YII. Ratio ejus, Pwnìleniin videlicet, Diseimus.^ Hoc enìm ignorato veram poeniienliae rationem ìgnorari necesse esl : Yid. supra Cap. I, ubi : Igitur ignorcinlès qiiique Deum, eie. Injiciaìur, Poeuilenliam etìanì nd opera bona violenterà ac conira naturam suara, delòrqueudo, deinceps per ìllara irapedieuda. Et, pro elìam. Viderit. Forniula loquendi passim Nostro fre¬ quens; ut Apo/. cap, ÌQ, 2iii '.Viderit habitus, dum materiw qualitas eadem sìt; viderit forma, dum idipsum Dei corpus sii, eie. éi in L. de Pai. cap. 16 : Viderinl suam sui. L. de Spect. e. 15 : Viderit princi¬ palis liiulus idololalria, etc. Itaque hac phrasì pléruiu- que ulìmiir, cura alterum ìn quoddam dìscrimen ad- ductum, de eodem cavendo praemòneraus, ut rei suae curam habeai. Sic Cie in Bruto ait: De hoc tu videris: i. e. hujus rei curam libi relìnquo, ne, sì quid sccus accìderitj mihi iraputés. ElTerentiuS in Àdelph. Ego isthoc videro; quasi diceret : Isthoc mihi curweril. In ingraliam, ^idé Gap. 1. Not. Ingratìa. Quid si vero sententiam sic explìcem: « Yiderit perversa opi¬ nio hominura , aliis uiiquè ihgralal eie. Yel sì ii, quibus benefecìnius ^ displicere nobis , ac nigrati, seu exosi esse incipìunl. » Poenilentiam cogit, Sensus esse vìdetur: « Sì etiàhi ad malefactà poenitenlìam, velut reluctanlem, ac contra nalUrara suara, cogit, adigit, ac detorquet. t Captaiio ejus, Gralìw captalió esl appetilus alie¬ nai graliae et l^enevolentiuì sibi conciliandaì, ut alteri placeamus, eiqùe gratti id esl, accepti siraus. Raro euìio reperìlur, qui, cura alteri benefìcìuin fa¬ cial, aut iùm piacere cupiat, aiul non aliquod sperei, eapleique emolumeniiiifi, ad se redilurum. ita no¬ strum ubilibet nimiUmque amantes suiiius. Mòrtdlìs, \, e. lemporalis, el ahquando desilura, lam graiià nempe, quam ingrana. Cmnpendii. Seu quwstus ei lucri; 01 optimi Autho- res passim babent. " Debitorem, Mercedis ttìmìribn. Malum, Pwììw Utique. Remunètator, i. e. reltibulor, Sancitìt, prò staiuàt ; est autéitl sancire, aliquid, quod impune violari nequit, cònsiiiiiére. Prwstdnddm esse. Supreniiiiii Jus éjus, per pec¬ cala laìsuni, saiisfaclione reparando. Pr/M/wm. Latinìus privalum deìei^ tsinquahi in¬ signi alias loco qbscuriialenl afferens: al ego ciira oliendìGulum reiìnerì posse cxìsiìrao, et prìvaium bic lanquara proprium inielligo; ul Nosier in L. de Spect. e lO, explicalius dicil : quw privala el propria sunt scenw.eie, KtCic, L, ìlldeFinib. ail: Verbis la¬ men ìn dicendo quasi privatis utunlur, ac suis. Officium. Quod, autera malitiae- officìurh esse polesl, nìsi in iis, de quibus ìn L. 1 de Offic. sub init. ait Tullius: Sunt nonnidlw disciplinw, quw proposìtis bonorum el inalorUm finìbus ofiiciuiii omne perturbant, Seculus antera bic Noster potius videtur eiymon nominis, de qiio S. Arabr. L. 1 de Off. cap. 8, ali : Ofiìciùra cff? efficlendo dictum pulamus, quasi offìcium, etc , quo sensu eliam raaliii^e éuum officium òsi, sèd improprie, et nonnisi secundiim nomen di- cium, re vacuum. Quaìiiqùani potius, ut mox sequen¬ lia suadent, sic intelligendum pulem;: « Propi idra erga niàliiiara offìcium ( ut scilicet de malo poeni- teamus) elìara ìmpendil bonitati, seu ionis operibus, ac benefìciìs alteri irapensìs. *' Negligalur, Yide dicla Cap. l, ad fin. Notw ad Caput IIL Spirilus* Anima, seu ejus intelledUs, A Respedus, Yelut radììs a DeOj omnis Lucìs fonie, ìn éum omissis. Prwcepla, scilicet cognoscenda. Deputandum. Inter peccata referenduiii. Homo sii. Tanquam ex carpare et anima còii- stans. Duo unum efficiuiit. Sic eiiira cmma conjuiicia cor- pori unura effìcit hominem. Materiarum. Seu pariium cómponenlìubi, quae ìòtìiis velut nialerìd sunt. Dei res. Ut supra, Ccfp. I, dixit: Res Dei rUtiò. Expressa, Formavit enim Deus hominem (Id est cor¬ pus ejus) de limo terrw, Gen. 2. vérs. 7. Ad flalum ejus. El inspiravit in faciem ejus spìra¬ culum vilce, elfadixs est homo in aninidm viventem, Ibid. Offendit. Non ideò Teriulianus voluit peccala omnia, ut Stoici pulabant, paHa esse, sed ìd so^ lum, ex hoc, quód alia carnalìa sint, alia spìrìtualìa, seu alia corpore perpelrentur, alia ìn aiiima el ejùs j. voluntate sola subsisiant, non inde majoreni peccali ¦" unius prae altero gravitatem dìnieliendam esse. In judicium, Ignis videlicet selernì * uanKjUé judicium hic opponil vitw, seternap nirairura. Yide quae diximus in L. de Rapt. Cap, X. Noi. In judìcìUm. Eo.Vro eapropter. Impendere, ìiaque ad poenilentiam quoque cor¬ pus concuri^at necesse est, per sensìbìles nimirura ac externos actus et afflictioncs corporales: anima vero ipQYinternum dolorem, eie. Amborum est. Ut enim àdiones dicunlur esse supposìiorum , sic nec corpus peccai solu'm , ncque anima sola, sed Homo, qui composilus est ex coipofé el anima, ih iìinm supposilum, seu personam, éxsur- gens; buie enim aclioiies, lam bonae, quam malae, im¬ puta ìì tur. Agf/Ì«rì Scilicet opere quodarii exlerno ac sensibili. Cogìlalur. Mèréque intra mentem lelìnetur. Contingi hàbet, Coniìngi ìùe non sumiiur pro solo sensu tactus, sed aliorum (pioque sensuum perceplio- C ne. Cjeiei'um coniìngi liabet, prò coniìngi polest, Hol- lenisraus est; èbleilt èhiòi Graìci dicere ex. gr. cuSs/? diTsh ixtt, nullus dìcete polesl. Neque tenetur. Nullo» videlicet sensu attìngìlUr. Voluntalis delicla. Mere inlerna scilicet. Mediocrìlas. Quae velut ìn cònfìniis posila, ul^ terius penetrare, ipsuniquè rei medilullìuiìi aitìugcrv* nequit. Htee ìgilui' humana mediocrìlas est, ul solos aclus exlernós ( et ne hos quidera siuiiper, satis(|Uò luto) perspìciat, ihtérnos vero ncque inspicèrè vnlcat. Par non esl. Eléniin ipse quoque Prwtor non judìcàl de ini eriiis. Sub Deò. Nullo videlicet Dei respectii hahilo. Vnde , i. e. per quod, ei quóraodocunqiie demum. Deceniatìn judicium. Decernit eiiirii \>yìus ih judicium ire, antequain in ipso judicio decernal, feratcpie seu-^ tonliam. Aul fortasse jtidiciwui hìc pro ìpsa damnatio¬ ne, et poena ignis aìterni, accipit, ut supra cxem- ^ plura occurrit;'aut denique cura eo congruil, quod -^ Cap. seq. iniiio habetur: Pwnam VEiMmicimidèstinavìti Origo est. Àlias enim ?ios^rwmesse censerì, nObisque impulari nequii. Cum ergo, ^uhmdi voluntas Liberatur. Potest hoc imelìlgi de voluntate^ quae a culpa liberatur, seu absolvitur: vel de ipsa culpa, quaì liberatur, id esi, lo Hi tur. Sic eii^m liberure pro¬ missa dicìraur, quando eorum obligalionera lollimus. ac evacuamus, eadem iin[dciìdo. Intefcipìt, Quo minus scilicet ìn òpus ipsimi exìre, el consumriiarl queat; perpetrai enìni, ut Feslus ail, qui Oj-us ìpsura paragit, ac perficlt. Potis- simìnn autem de nm/?s dicilur; quamquam cliara de bonis nonnunquam diclura inveniaraus. Suum fuerai. Quantum,eral ìn 'ipsa voluntate effi" càciter aliquid volente, jam perfecit. Alqué bine, ut Theologì nosiri communìter dicunt, actus externus interno novam peccati speciem non superinduct^ sedi |
