Page 71 |
Previous | 110 of 1069 | Next |
|
small (250x250 max)
medium (500x500 max)
Large
Extra Large
large ( > 500x500)
Full Resolution
All (PDF)
|
Loading content ...
EPISTOLiE IVONIS CARNOTENSIS EPISCOPI.
71
A salutastis me in literis illis, nec ut coepiscopum, qui nullum vobis coepiscopi adjutorium, nec filii denegavi obsequium. Cur igitur alienigenam ad judicium vo¬ catis? cur obedientiae vinculis astringitis, quem nec suffraganeum, nec collegam esse cognoscitis ? Huic injuriae mese graviorem superadditis, quòd demembratorem metropolitanae sedis non aptè satis appellatis. Nam ciim ramus (a) aridus, qui in radice arboris matris nunquam coaluit, nec in se virens fructum fecit, magni cultoris manu excisus esset ; eadem manus quae ramum praemortuum excidit, me non ad demembra tionem, sed ad supplendum locum demortui, eidem arbori, quantum in se erat, inseruit : quia hoc et cum aliqua spe fructus et sine vulnere matris arboris posse fieri existimavit, Gui ergo sine vestra contradictione licuit quod nocebat excidere, quae ratio impedit ut ei non liceat, quod profuturum sperabat , inserere ?
B Dicitis etiam in literis illis, me sedem invasisse Gaufridi coepiscopi vestri : in quo manifeste contra sedem apostolicam caput erigitis, dum quod illa aedificat, vos quantum in vobis est destruitis, et quod illa destruxit, vos aedificare contenditis ; cujus judiciis et constitutionibus obviare, piane est haereticae pravitatis notam incur¬ rere, ciim Scriptura * dicat : Hcereticum esse constata qui Romance ecelesice non con-- cordai, Praeterea famae vestrae non bene consulitis, qui caprum emissarium , cujus adulteria, fornicationes, perjuria, proditiones, per omnem fere Latinam ecclesiam publicatae sunt ; qui pro his et aliis similibus à sede apostolica damnatus est, ita ut se purgare non valens virgam pastoralem redderet et annulum ; de quo apostolieum accepistis decretum in haec verba, Quicumque Gaufridum depositum deinceps juverit ad infestandum vel reinvadendum Carnotensem episcopatum, excommunicatum eum esse censemus, adhuc episcopum vocare, in episcopum reformare contenditis : cujus
C^ malefacta defendere , quid est aliud nisi similem damnationis sententiam in se provocare ? Ciim enim secundìim Apostolum satis sit ad damnationem peccatis alienis consentire, cur non magis sufficiet eadem fovere et defendere .^, Neque enim in hoc protegit vos clypeus ignorantiae, ciim haec ( sicut dixi ) nota sint non tan¬ tiim ecclesiis Lugdunensis Galliae, sed omnibus ferme ecclesiis Latinae linguae.
Est et aliud in literis illis, in quo evidentissime et irreverentissime os vestrum. posuistis in coelmUj et lingua vestra transivit in terra, cìim benedictionem per manus impositionem Papae datam et cardinalium Romanae ecclesiae, non simpliciter bene¬ dictionem, sed qualemcumque hostili irrisione appellastis : ciim ad ipsam principa¬ liter et generalissime pertineat tam metropolitanorum quàm caeterorum episcopo- rum consecrationem confirmare vel infirmare, constitutiones vestras vel judicia retractare, suas vero inconcussas retinere, et nullius inferioris judicio retractandas
D vel corrigendas concedere.. . .
Inobedientem me quoque literae vestrae non rectè accusant ; quia, cùm obeditu- rum me paternitati vestrae literae (b) domini Papae commendaverint, nulla à me paterna vestra admonitio refutata est, quia nec audita. Quòd aliunde me expetisse benedictionem calumniamini, veritate teste verum dicam, quia nec episcopatum nec benedictionem episcopalem à vobis petii, nec à quoquam. Sed cfim clerico¬ rum primo ingenio, postea violentià, Regi* fuissem praesentatus, et inde cum virga pastorali à Rege mihi intrusa ad ecclesiam Carnotensem adductus ; cùmque clericis petentibus et pulsantibus nullum diem consecrationis meae velletis praefigere, interea consihum mihi fuit electioni eorum non omnimodè assensum praebere, donec eertus fierem et de Gaufridi depositione, et summi Pontificis voluntate. Ad quem cùm pervenissem, ad petitionem ecclesiae Carnotensis apostolica auctoritate sum consti-
E tutus, et ita in episcopum consecratus.
His et hujusmodi tam rationibus quàm auctoritati bus munitus, hcèt irritatus magis quàm canonicè vocatus, licèt tam in me quàm in capite meo et vestro ( si tamen vestro ) injuriam passus ; tamen paratus ero tempore opportuno etlocotuto, intra Senonensem provinciam vel etiam Stampis (e), si conductum tutum, Comi-- tem videlicet Stephanum ex parte domini nostri Regis et vestra, propter circum- stantes inimicos habuero ; paratus, inquam, ero vobis occurrere, et, quantum salva
* Can. dist n
nolite^
Psal. Lxxu.
Philippo.
{a) Gaufridus , cujus in locum suffectus fuerat Ivo, ut in epistolis Urbani, ibidem.
(b) Exstat ibidem Urbani epistola ad Richerium.
(e) Ibi anno 1091 habitus ea de re convenlus de quo in epistola sequenti.
Object Description
| Title | Recueil des historiens des Gaules et de la France. Tome Quinzieme. |
| Contributors | Academie des inscriptions & belles-lettres (France) |
| Publisher | Victor Palme, |
| Date | 1878 |
| Call Number | DC3 |
| Language | Latin |
| Subject | Gaul History Sources.; France History Sources. |
| Type | Books/Pamphlets |
| Related Resource Identifier | http://yufind.library.yale.edu/yufind/Record/6710742 |
Description
| Title | Page 71 |
| Type | Books/Pamphlets |
| Transcript | EPISTOLiE IVONIS CARNOTENSIS EPISCOPI. 71 A salutastis me in literis illis, nec ut coepiscopum, qui nullum vobis coepiscopi adjutorium, nec filii denegavi obsequium. Cur igitur alienigenam ad judicium vo¬ catis? cur obedientiae vinculis astringitis, quem nec suffraganeum, nec collegam esse cognoscitis ? Huic injuriae mese graviorem superadditis, quòd demembratorem metropolitanae sedis non aptè satis appellatis. Nam ciim ramus (a) aridus, qui in radice arboris matris nunquam coaluit, nec in se virens fructum fecit, magni cultoris manu excisus esset ; eadem manus quae ramum praemortuum excidit, me non ad demembra tionem, sed ad supplendum locum demortui, eidem arbori, quantum in se erat, inseruit : quia hoc et cum aliqua spe fructus et sine vulnere matris arboris posse fieri existimavit, Gui ergo sine vestra contradictione licuit quod nocebat excidere, quae ratio impedit ut ei non liceat, quod profuturum sperabat , inserere ? B Dicitis etiam in literis illis, me sedem invasisse Gaufridi coepiscopi vestri : in quo manifeste contra sedem apostolicam caput erigitis, dum quod illa aedificat, vos quantum in vobis est destruitis, et quod illa destruxit, vos aedificare contenditis ; cujus judiciis et constitutionibus obviare, piane est haereticae pravitatis notam incur¬ rere, ciim Scriptura * dicat : Hcereticum esse constata qui Romance ecelesice non con-- cordai, Praeterea famae vestrae non bene consulitis, qui caprum emissarium , cujus adulteria, fornicationes, perjuria, proditiones, per omnem fere Latinam ecclesiam publicatae sunt ; qui pro his et aliis similibus à sede apostolica damnatus est, ita ut se purgare non valens virgam pastoralem redderet et annulum ; de quo apostolieum accepistis decretum in haec verba, Quicumque Gaufridum depositum deinceps juverit ad infestandum vel reinvadendum Carnotensem episcopatum, excommunicatum eum esse censemus, adhuc episcopum vocare, in episcopum reformare contenditis : cujus C^ malefacta defendere , quid est aliud nisi similem damnationis sententiam in se provocare ? Ciim enim secundìim Apostolum satis sit ad damnationem peccatis alienis consentire, cur non magis sufficiet eadem fovere et defendere .^, Neque enim in hoc protegit vos clypeus ignorantiae, ciim haec ( sicut dixi ) nota sint non tan¬ tiim ecclesiis Lugdunensis Galliae, sed omnibus ferme ecclesiis Latinae linguae. Est et aliud in literis illis, in quo evidentissime et irreverentissime os vestrum. posuistis in coelmUj et lingua vestra transivit in terra, cìim benedictionem per manus impositionem Papae datam et cardinalium Romanae ecclesiae, non simpliciter bene¬ dictionem, sed qualemcumque hostili irrisione appellastis : ciim ad ipsam principa¬ liter et generalissime pertineat tam metropolitanorum quàm caeterorum episcopo- rum consecrationem confirmare vel infirmare, constitutiones vestras vel judicia retractare, suas vero inconcussas retinere, et nullius inferioris judicio retractandas D vel corrigendas concedere.. . . Inobedientem me quoque literae vestrae non rectè accusant ; quia, cùm obeditu- rum me paternitati vestrae literae (b) domini Papae commendaverint, nulla à me paterna vestra admonitio refutata est, quia nec audita. Quòd aliunde me expetisse benedictionem calumniamini, veritate teste verum dicam, quia nec episcopatum nec benedictionem episcopalem à vobis petii, nec à quoquam. Sed cfim clerico¬ rum primo ingenio, postea violentià, Regi* fuissem praesentatus, et inde cum virga pastorali à Rege mihi intrusa ad ecclesiam Carnotensem adductus ; cùmque clericis petentibus et pulsantibus nullum diem consecrationis meae velletis praefigere, interea consihum mihi fuit electioni eorum non omnimodè assensum praebere, donec eertus fierem et de Gaufridi depositione, et summi Pontificis voluntate. Ad quem cùm pervenissem, ad petitionem ecclesiae Carnotensis apostolica auctoritate sum consti- E tutus, et ita in episcopum consecratus. His et hujusmodi tam rationibus quàm auctoritati bus munitus, hcèt irritatus magis quàm canonicè vocatus, licèt tam in me quàm in capite meo et vestro ( si tamen vestro ) injuriam passus ; tamen paratus ero tempore opportuno etlocotuto, intra Senonensem provinciam vel etiam Stampis (e), si conductum tutum, Comi-- tem videlicet Stephanum ex parte domini nostri Regis et vestra, propter circum- stantes inimicos habuero ; paratus, inquam, ero vobis occurrere, et, quantum salva * Can. dist n nolite^ Psal. Lxxu. Philippo. {a) Gaufridus , cujus in locum suffectus fuerat Ivo, ut in epistolis Urbani, ibidem. (b) Exstat ibidem Urbani epistola ad Richerium. (e) Ibi anno 1091 habitus ea de re convenlus de quo in epistola sequenti. |
