Page 117 |
Previous | 156 of 1069 | Next |
|
small (250x250 max)
medium (500x500 max)
Large
Extra Large
large ( > 500x500)
Full Resolution
All (PDF)
|
Loading content ...
EPISTOLyE IVONIS CARNOTENSIS EPISCOPI.
117
A praecepta implendi, sicut accepimus regulam praecipiendi. Quae omnia si observare vult Sanctitas vestra in causa domni abbatis (a) Majoris-monasterii, nec accusa¬ tores admittendos crediraus ad accusandura, nec testes ad testificandum.
Primo enim, si personam accusatoris, Turonensis videhcet archiepiscopi (&), attendimus, pene omnia quae in ordinatione ejus facta sunt, contra ordinem usur¬ pata sunt. Crimina vero quae adversiim se commissa vel in se admissa, perjuriura videhcet et proditio, quae in praedictum abbatem intendit, non sunt facile, quan¬ tiim videtur, à judicibus ecclesiasticis audienda, quae aut nunquam perpetrata sunt, aut ordinata curatione ad sanitatem perducta sunt ; ciim dicat Apostolus : Qui videbantur esse columnWy quales antea fuerinty nihil mea interest : Deus enim per¬ sonam hominis non accipit, Quae si vera essent, tunc dicenda fuissent, quando videbat cura in publicis conventibus de ecclesiasticis negoths cum episcopis judi-
B cantera, pontificaha sacraraenta tractantem : quae tractare non debet nisi manus à crimine immunis, et conscientia innocentiae testis. Si de his rectè pulsari poterat, magis arguendus erat propter usurpationem sacerdotii, quàra propter gerendara solhcitudinera raonasterii, in qua nullura noviraus esse genus ecclesiastici sacra¬ menti ; ciira dicat Hieronyraus, monachorura institutor praecipuus : Monachus non docentis habet officiumy sed plangentis qui se et mundum lugeat,
Sed dicet aliquis, quia tunc meritò tacuit, quando in episcopatu eum non laesit. Tanto miniis itaque iste alienae vitae curiosus inspector, et suae desidiosus corrector, audiendus ^ est ; qui modo sineerum vas, non amore justitiae, sed hvore vindictae nititur incrustare, non incrustatum à sorde raundare. Credo enim, et bene credo, quia ciira, veterera horainera depositurus et novura pariturus, vetustatis suae saccura in ocuhs Dei, me praesente, conscinderet, et omne noxium quod intus latebat per
C confessionera oris effunderet, si haec dedecorosa in se agnovisset, nullatenus abscon- disset (e). Denique, si causam hujus accusationis inspicitis, manifeste scitis non aliunde exarsisse istam malevolentiam, nisi inde quòd, intercedente sedis aposto¬ licae decreto, non potest Turonensis archiepiscopus in Majori-monasterio publicas missas celebrare, erga monachos imperiose agere, bona monasterii prout hbuerit usurpare (d), Unde etiam hoc anno in synodo agens, sicut dicunt qui adfuerunt, quantiim in se est, Juhani renovavit decretum ; videlicet, ne quis saeculo renun- ciaturus parochianorum suorura, Majus ingrederetur raonasteriura.
Postremo, si testificantium personae discutiuntur et causae, tales sibi subornavit *, quos inter notos notum est aut macuhs aspersos, aut sibi consanguineos, aut mercede conductos, aut de domo sua productos : quibus personis, sicut scitis, facile poterit imperari ut testimoniura perhibeant tam mendacio quàm veritati. Ciim igitur ea
D quae dicta sunt ita se habeant, quaravis non necessario, tamen supplicando exhor¬ tamur Sanctitatem vestram, quatinus sic in hac causa paternarum traditionum tramitera teneatis, ut et innocentia non periclitetur^ et perversa voluntas justo talione punienda suis conatibus corruat, suis nexibus innode^tur. Valete.
Galat. n, 9-
''AL dendus.
atten-
""AL navit.
subordi-
(a) Hilgoti seu Hilgodi, quondam Suessionensis episcopi , qui factus Majoris-monasterii monachus , postquam an. 1087 episcopatu se abdicasset^ an. 1100 electus est ejusdem monasterii abbas. Verùm non¬ nulli eum temere infamabant, quasi pro certis cri- minibus olim ab episcopatu depositum, ut videre est in epist. Ivonis 88.
(è] Radulfi II, de cujus controversiis cum mona¬ chis Majoris-monasterii vide anonymi scriptum à nobis editum t. XIV, p. 97.
[e) De eo in epistola 88, Ivo ad Paschalem : a Audivi quorumdam falsidicorum delatione ad » aures Sanctitatis vestrae pervenisse domnum Hil- » gotum, quondam Suessionensem episcopum, pro » certis criminibus depositum, ad monasterium con- » fug-isse . quod absit ut credat Sanctitas vestra. » Nulla enim infamia denotatus , nulla criminali » accusatione pulsatus, propter praelatorum pericula, » quae jam expertus fuerat se salubriter ferre non » posse, episcopatui renunciavit, et ad portum mo- » nasterii confugiens, de naufragio hujus mundi » nudus evasit. Eram quippe tum temporis presbyter » Belvaci in quadam regulari ecclesia : ipse autem » mihi familiaris erat, propter aliquam quam in me
» a?stimabat pietatis formam. Ferme enim transivit , y> m auribus meis coram Deo totum se effudit, ad y> ultimum propositum suum aperuit : et cùm ei » (licèt leniter) resisterem, et ut m regimine sibi » commisso persisteret, multis modis persuaderem ; » multis verbis ultro citroque habitis » summa fuit » consilii sui, se malie in loco humili salvari quàm » in alto periclitari. Visa itaque animi ejus cons- >» tantià, quòd vir tantae nobilitatis et tantae felici- » tatis ita mundum calcaret, et sub leve Christi » jugum confugeret, approbavi intentionem ejus *, » et qui me fecerat conscientiae suae judicem, habuit » de caetero sui propositi laudatorem etc. »
(<3?) Decreverat hoc privilegio suo Gregorius VII, decreverat et Urbanus II, ut habet mox laudatus Majoris-monasterii anonymus. Denique , ut his contentionibus fìnem imponeret Paschalis , idem privilegium confirmaverat bulla quam recitat Ache¬ rius in notis ad Opp. Guiberti de Novigento, p. 389, data Laterani, per manum Joannis S. R. E. diac. card, xm kal. decembris, mdict. vm, incarnai. Dom. MG , pontificatùs autem domini Paschalis II secundò. Inde irae, inde detractiones.
Object Description
| Title | Recueil des historiens des Gaules et de la France. Tome Quinzieme. |
| Contributors | Academie des inscriptions & belles-lettres (France) |
| Publisher | Victor Palme, |
| Date | 1878 |
| Call Number | DC3 |
| Language | Latin |
| Subject | Gaul History Sources.; France History Sources. |
| Type | Books/Pamphlets |
| Related Resource Identifier | http://yufind.library.yale.edu/yufind/Record/6710742 |
Description
| Title | Page 117 |
| Type | Books/Pamphlets |
| Transcript | EPISTOLyE IVONIS CARNOTENSIS EPISCOPI. 117 A praecepta implendi, sicut accepimus regulam praecipiendi. Quae omnia si observare vult Sanctitas vestra in causa domni abbatis (a) Majoris-monasterii, nec accusa¬ tores admittendos crediraus ad accusandura, nec testes ad testificandum. Primo enim, si personam accusatoris, Turonensis videhcet archiepiscopi (&), attendimus, pene omnia quae in ordinatione ejus facta sunt, contra ordinem usur¬ pata sunt. Crimina vero quae adversiim se commissa vel in se admissa, perjuriura videhcet et proditio, quae in praedictum abbatem intendit, non sunt facile, quan¬ tiim videtur, à judicibus ecclesiasticis audienda, quae aut nunquam perpetrata sunt, aut ordinata curatione ad sanitatem perducta sunt ; ciim dicat Apostolus : Qui videbantur esse columnWy quales antea fuerinty nihil mea interest : Deus enim per¬ sonam hominis non accipit, Quae si vera essent, tunc dicenda fuissent, quando videbat cura in publicis conventibus de ecclesiasticis negoths cum episcopis judi- B cantera, pontificaha sacraraenta tractantem : quae tractare non debet nisi manus à crimine immunis, et conscientia innocentiae testis. Si de his rectè pulsari poterat, magis arguendus erat propter usurpationem sacerdotii, quàra propter gerendara solhcitudinera raonasterii, in qua nullura noviraus esse genus ecclesiastici sacra¬ menti ; ciira dicat Hieronyraus, monachorura institutor praecipuus : Monachus non docentis habet officiumy sed plangentis qui se et mundum lugeat, Sed dicet aliquis, quia tunc meritò tacuit, quando in episcopatu eum non laesit. Tanto miniis itaque iste alienae vitae curiosus inspector, et suae desidiosus corrector, audiendus ^ est ; qui modo sineerum vas, non amore justitiae, sed hvore vindictae nititur incrustare, non incrustatum à sorde raundare. Credo enim, et bene credo, quia ciira, veterera horainera depositurus et novura pariturus, vetustatis suae saccura in ocuhs Dei, me praesente, conscinderet, et omne noxium quod intus latebat per C confessionera oris effunderet, si haec dedecorosa in se agnovisset, nullatenus abscon- disset (e). Denique, si causam hujus accusationis inspicitis, manifeste scitis non aliunde exarsisse istam malevolentiam, nisi inde quòd, intercedente sedis aposto¬ licae decreto, non potest Turonensis archiepiscopus in Majori-monasterio publicas missas celebrare, erga monachos imperiose agere, bona monasterii prout hbuerit usurpare (d), Unde etiam hoc anno in synodo agens, sicut dicunt qui adfuerunt, quantiim in se est, Juhani renovavit decretum ; videlicet, ne quis saeculo renun- ciaturus parochianorum suorura, Majus ingrederetur raonasteriura. Postremo, si testificantium personae discutiuntur et causae, tales sibi subornavit *, quos inter notos notum est aut macuhs aspersos, aut sibi consanguineos, aut mercede conductos, aut de domo sua productos : quibus personis, sicut scitis, facile poterit imperari ut testimoniura perhibeant tam mendacio quàm veritati. Ciim igitur ea D quae dicta sunt ita se habeant, quaravis non necessario, tamen supplicando exhor¬ tamur Sanctitatem vestram, quatinus sic in hac causa paternarum traditionum tramitera teneatis, ut et innocentia non periclitetur^ et perversa voluntas justo talione punienda suis conatibus corruat, suis nexibus innode^tur. Valete. Galat. n, 9- ''AL dendus. atten- ""AL navit. subordi- (a) Hilgoti seu Hilgodi, quondam Suessionensis episcopi , qui factus Majoris-monasterii monachus , postquam an. 1087 episcopatu se abdicasset^ an. 1100 electus est ejusdem monasterii abbas. Verùm non¬ nulli eum temere infamabant, quasi pro certis cri- minibus olim ab episcopatu depositum, ut videre est in epist. Ivonis 88. (è] Radulfi II, de cujus controversiis cum mona¬ chis Majoris-monasterii vide anonymi scriptum à nobis editum t. XIV, p. 97. [e) De eo in epistola 88, Ivo ad Paschalem : a Audivi quorumdam falsidicorum delatione ad » aures Sanctitatis vestrae pervenisse domnum Hil- » gotum, quondam Suessionensem episcopum, pro » certis criminibus depositum, ad monasterium con- » fug-isse . quod absit ut credat Sanctitas vestra. » Nulla enim infamia denotatus , nulla criminali » accusatione pulsatus, propter praelatorum pericula, » quae jam expertus fuerat se salubriter ferre non » posse, episcopatui renunciavit, et ad portum mo- » nasterii confugiens, de naufragio hujus mundi » nudus evasit. Eram quippe tum temporis presbyter » Belvaci in quadam regulari ecclesia : ipse autem » mihi familiaris erat, propter aliquam quam in me » a?stimabat pietatis formam. Ferme enim transivit , y> m auribus meis coram Deo totum se effudit, ad y> ultimum propositum suum aperuit : et cùm ei » (licèt leniter) resisterem, et ut m regimine sibi » commisso persisteret, multis modis persuaderem ; » multis verbis ultro citroque habitis » summa fuit » consilii sui, se malie in loco humili salvari quàm » in alto periclitari. Visa itaque animi ejus cons- >» tantià, quòd vir tantae nobilitatis et tantae felici- » tatis ita mundum calcaret, et sub leve Christi » jugum confugeret, approbavi intentionem ejus *, » et qui me fecerat conscientiae suae judicem, habuit » de caetero sui propositi laudatorem etc. » (<3?) Decreverat hoc privilegio suo Gregorius VII, decreverat et Urbanus II, ut habet mox laudatus Majoris-monasterii anonymus. Denique , ut his contentionibus fìnem imponeret Paschalis , idem privilegium confirmaverat bulla quam recitat Ache¬ rius in notis ad Opp. Guiberti de Novigento, p. 389, data Laterani, per manum Joannis S. R. E. diac. card, xm kal. decembris, mdict. vm, incarnai. Dom. MG , pontificatùs autem domini Paschalis II secundò. Inde irae, inde detractiones. |
