Page 290 |
Previous | 329 of 1069 | Next |
|
small (250x250 max)
medium (500x500 max)
Large
Extra Large
large ( > 500x500)
Full Resolution
All (PDF)
|
Loading content ...
290 EPISTOLiE GOFFRIDI ABBATIS VINDOCINENSIS.
sigilhim vestrum appositum vidissem. Dicebant enim literae («), vobis à fidelibus A vestris relatum fuisse me contra. vos et contra clericos vestros turpia et contumeliosa verba publicè protulisse. Ad haec, salva veritate, prorsus respondeo, quòd de persona vestra nihil unquam inhonestatis vel contumeliae dixi ; sed quae potui bona ubique de vobis usque in hodiernum praedicavi. Clericis vero vestris, quoniam ipsi mihi male canta verunt, bene saltare nec possum , nec potui. Illud equidem piane confiteor, quòd nulla injuriosà verba illis irrogavi : nisi quia , illorum judicio praegravatum me sentiens, Romanam ecclesiam appellavi, cujus veneranda privilegia videbam ab ipsis despicabiliter refutari ; licèt sancta Roraana ecclesia talia recipere ab eorum magnitudine non promeruerit, quia quod iUi male ligaverant, illa suae pietatis intuitu relaxavit. Etsi ei mala pro bonis reddiderunt, hanc certe eos retri¬ butionem Deus non docuit. Qui cura me hominem amari sermonis appellassent, credidissem forsitan illis, si dulcedinem apostolicae veritatis pleniùs agnovissent : B cujus beneficiis quamdiu ingratos videbo, etiam in veritate suspectos habebo|
Me subditum ecclesiae vestrae asseruistis : unde ego nullatenus scandalizor; quia, quamvis inter Romanum Pontificem et me peccatorem nulla, cujuscumque dignitatis vel ordinis sit, persona media habeatur , si auctoritas Romanorum Pontificum inviolata servatur, omnibus tamen ecclesiis non soliim subditum , verixm etiam earum inutilem servum me esse contestor. Professum vero vestrum me vocastis. Satis melius fuisset, utà vobis sacratum dixissetis. Quòd et si pro consecratione Professionem , et professione ab alodiario B. Petri subjectionem vobis vindi- castis, consecrationem utique illam gratis minime impendistis. Non enim gratis irapenditur, per quod horao homini subjectus efficitur. In professione siquidem illa Consilio vestro niraia simplicitate acquievi : ubi si quid aliter {b) actum est, vos scienter fecistis; ego autem ignoranter peccavi. Sed dominus noster honorabilis G memoriae Papa Urbanus, cùm per nos transiret, audivit à fratribus me vobis pro¬ fessionem fecisse. Unde columbam seductam, cor non habentem me dicens, et vehementer increpans, illud veraciter mihi pro crimine imputasset, si ignorantiae meae ac juventuti misericorditer non pepercisset. Quid vero super hoc contra vos protulerit , pro reverentia vestri ordinis melius est inde silere quàm loqui. Igitur quod illicitè comraiseram , irritum fecit ; et ne deinceps abbas monasterii nostri cuiquam episcopo profiteatur, privilegii sui irretractabili firmitate prohibuit. Cujus auctoritatem secutus dominus Paschalis Papa, qui nunc est, illud iterum sua apos¬ tolica auctoritate firmavit.
In literis praeterea vestris divulgatum est laicis, quòd si ad vos satisfacturus non venirem, auxilium vestrum ampliùs non haberem ; et quicumque malefactores res monasterii nostri diriperent, vos adjutorem suum potiùs quàm nostrum defensorem D invenirent. Hoc ex vestra parte literis non arbitror fuisse insertum, quoniam à Christiana religione omnino discrepai, et satanae noscitur incitamentura. Illud amici et inimici firmissimè credant, quòd nulli dabo mercedem istam , ut pro auxilio suo monasterium nostrum, alodium B. Petri, sibi inordinatè subjiciam. Unde, si necessitatibus meis auxilium vestrum defuerit, confido de bonitate B. Petri, quia mihi ipse non deerit : cui dum fidem servare desidero, nullus ob hoc episcopus mihi auxilium denegare, necquodillius esl qualibet occasione sibi deberet usurpare. Vindocinensem ecclesiam sanctae Romanae ecclesiae nec dedi, nec auferam. Quod si aliqua suggestione tentarem, peccaremin animara meara; nec etiam cum peccato perficere valerem. Romanae itaque ecclesiae, cui totum me debeo, omni tempore fìdem servabo : pro cujus amore ac fidelitate multiplicata gravamina virtute cons- tantise et animi integritate sustineo ;nec multò majora,si emerserint, pro illa sustinere E recuso. Illam in meis pressuris reclamavi, et adhuc reclamare non desino. Nam, si modo ignorat quanta pro illa patior, scio , cùm agnoverit, petenti auxilium non negabit : quae semper, misericordiae visceribus affluens, oppressis omni bus et maxime domesticis suis subvenire consuevit. Domnus Ernaldus, quera decanum vestrum dicitis, si sibi secundùm justitiam placuisset, teste flocello (e) de capite suo, potiùs in
[a) Non exstant literae illae inter editas Ivonis. factura testatur Ivo epist. 262 ad Pontium abbatem
(b) Id est^ perperàm, inordinatè. Cluniac. his verbis; Collectiones canonum per domnum (e) Id est, parvo fioco, quem retinere sole- Ernaldum modò monachumvestrum^olim clericum nos-
bant qui, abjecto monachili proposito, ad clerica- trum, transmisi vobis : non autem in proposito perses tum redibant. Ernaldum autem monachum antea verasse, tacito sensu subindicat hoc loco Goffridus,
Object Description
| Title | Recueil des historiens des Gaules et de la France. Tome Quinzieme. |
| Contributors | Academie des inscriptions & belles-lettres (France) |
| Publisher | Victor Palme, |
| Date | 1878 |
| Call Number | DC3 |
| Language | Latin |
| Subject | Gaul History Sources.; France History Sources. |
| Type | Books/Pamphlets |
| Related Resource Identifier | http://yufind.library.yale.edu/yufind/Record/6710742 |
Description
| Title | Page 290 |
| Type | Books/Pamphlets |
| Transcript | 290 EPISTOLiE GOFFRIDI ABBATIS VINDOCINENSIS. sigilhim vestrum appositum vidissem. Dicebant enim literae («), vobis à fidelibus A vestris relatum fuisse me contra. vos et contra clericos vestros turpia et contumeliosa verba publicè protulisse. Ad haec, salva veritate, prorsus respondeo, quòd de persona vestra nihil unquam inhonestatis vel contumeliae dixi ; sed quae potui bona ubique de vobis usque in hodiernum praedicavi. Clericis vero vestris, quoniam ipsi mihi male canta verunt, bene saltare nec possum , nec potui. Illud equidem piane confiteor, quòd nulla injuriosà verba illis irrogavi : nisi quia , illorum judicio praegravatum me sentiens, Romanam ecclesiam appellavi, cujus veneranda privilegia videbam ab ipsis despicabiliter refutari ; licèt sancta Roraana ecclesia talia recipere ab eorum magnitudine non promeruerit, quia quod iUi male ligaverant, illa suae pietatis intuitu relaxavit. Etsi ei mala pro bonis reddiderunt, hanc certe eos retri¬ butionem Deus non docuit. Qui cura me hominem amari sermonis appellassent, credidissem forsitan illis, si dulcedinem apostolicae veritatis pleniùs agnovissent : B cujus beneficiis quamdiu ingratos videbo, etiam in veritate suspectos habebo| Me subditum ecclesiae vestrae asseruistis : unde ego nullatenus scandalizor; quia, quamvis inter Romanum Pontificem et me peccatorem nulla, cujuscumque dignitatis vel ordinis sit, persona media habeatur , si auctoritas Romanorum Pontificum inviolata servatur, omnibus tamen ecclesiis non soliim subditum , verixm etiam earum inutilem servum me esse contestor. Professum vero vestrum me vocastis. Satis melius fuisset, utà vobis sacratum dixissetis. Quòd et si pro consecratione Professionem , et professione ab alodiario B. Petri subjectionem vobis vindi- castis, consecrationem utique illam gratis minime impendistis. Non enim gratis irapenditur, per quod horao homini subjectus efficitur. In professione siquidem illa Consilio vestro niraia simplicitate acquievi : ubi si quid aliter {b) actum est, vos scienter fecistis; ego autem ignoranter peccavi. Sed dominus noster honorabilis G memoriae Papa Urbanus, cùm per nos transiret, audivit à fratribus me vobis pro¬ fessionem fecisse. Unde columbam seductam, cor non habentem me dicens, et vehementer increpans, illud veraciter mihi pro crimine imputasset, si ignorantiae meae ac juventuti misericorditer non pepercisset. Quid vero super hoc contra vos protulerit , pro reverentia vestri ordinis melius est inde silere quàm loqui. Igitur quod illicitè comraiseram , irritum fecit ; et ne deinceps abbas monasterii nostri cuiquam episcopo profiteatur, privilegii sui irretractabili firmitate prohibuit. Cujus auctoritatem secutus dominus Paschalis Papa, qui nunc est, illud iterum sua apos¬ tolica auctoritate firmavit. In literis praeterea vestris divulgatum est laicis, quòd si ad vos satisfacturus non venirem, auxilium vestrum ampliùs non haberem ; et quicumque malefactores res monasterii nostri diriperent, vos adjutorem suum potiùs quàm nostrum defensorem D invenirent. Hoc ex vestra parte literis non arbitror fuisse insertum, quoniam à Christiana religione omnino discrepai, et satanae noscitur incitamentura. Illud amici et inimici firmissimè credant, quòd nulli dabo mercedem istam , ut pro auxilio suo monasterium nostrum, alodium B. Petri, sibi inordinatè subjiciam. Unde, si necessitatibus meis auxilium vestrum defuerit, confido de bonitate B. Petri, quia mihi ipse non deerit : cui dum fidem servare desidero, nullus ob hoc episcopus mihi auxilium denegare, necquodillius esl qualibet occasione sibi deberet usurpare. Vindocinensem ecclesiam sanctae Romanae ecclesiae nec dedi, nec auferam. Quod si aliqua suggestione tentarem, peccaremin animara meara; nec etiam cum peccato perficere valerem. Romanae itaque ecclesiae, cui totum me debeo, omni tempore fìdem servabo : pro cujus amore ac fidelitate multiplicata gravamina virtute cons- tantise et animi integritate sustineo ;nec multò majora,si emerserint, pro illa sustinere E recuso. Illam in meis pressuris reclamavi, et adhuc reclamare non desino. Nam, si modo ignorat quanta pro illa patior, scio , cùm agnoverit, petenti auxilium non negabit : quae semper, misericordiae visceribus affluens, oppressis omni bus et maxime domesticis suis subvenire consuevit. Domnus Ernaldus, quera decanum vestrum dicitis, si sibi secundùm justitiam placuisset, teste flocello (e) de capite suo, potiùs in [a) Non exstant literae illae inter editas Ivonis. factura testatur Ivo epist. 262 ad Pontium abbatem (b) Id est^ perperàm, inordinatè. Cluniac. his verbis; Collectiones canonum per domnum (e) Id est, parvo fioco, quem retinere sole- Ernaldum modò monachumvestrum^olim clericum nos- bant qui, abjecto monachili proposito, ad clerica- trum, transmisi vobis : non autem in proposito perses tum redibant. Ernaldum autem monachum antea verasse, tacito sensu subindicat hoc loco Goffridus, |
