Page 389 |
Previous | 428 of 1069 | Next |
|
small (250x250 max)
medium (500x500 max)
Large
Extra Large
large ( > 500x500)
Full Resolution
All (PDF)
|
Loading content ...
EPISTOLiE INNOCENTII II PAPìE. 389
^ barbara, penetralia vestri cordis infundat, et in tam sancto conventu dicendi et exsequendi quae recta sunt vobis tribuat facultatem. Nec dubium quin etiam hoc ipso eorum vos imitatores fore monstretis, quibus fuisse cor unum et animara unam in primitiva ecclesia legiraus. Proinde quod vestro corarauni decreto, de ordine monastico conservando et correctione fratrum, secundùm regulam B. Benedicti et aliorum sanctorum Patrum regulas vestra dircretioconstituet, nos, auctore Domino, ratum habebimus. Adjicimus ut nullus fratrum vestrorum, post factam in suo monasterio professionem, absque praelati et aliorura fratrura licentia, ad aliura locum audeat convolare, nec alicui liceat eum suscipere vel tenere. De csetero, universitati vestrse debitae salutationis et apostolica» benedictionis alloquium persol- ventes, hortamur in Domino , fraternitatem diligite, et caritatem mutuam inter vos ad honorem Dei irrefragabiliter conservate. Omnipotens Dominus actiones vestras
^ aspirando praeveniat, et adjuvando misericorditer prosequatur. Amen. Data Pisis, XV kal. decembris.
XXXV. ALRERONIS Virdunensis episcopi ad INNOCENTIUM. fj''^^ '^ff-
^ ^ t. II, p. 254 ;
Petit ab eo confìrmari quod de ordinanda ecclesia S. Pauli egerat, quara, ejectis monachis , Praemonstra- ««-4^ tom. XII^
tensibus canonicis tradiderat. P- *^^^*
RefeRENDissiMo patri et domino suo, Innocentio universalis ecelesice Dei yei Ii36 gratia summo Pontifici, Albero, Virdunensis ecclesim minister indignus, sinceram cum humili obedientia dilectionem. Gratia Dei et vestra, per electionera ecclesise vestrae, cùm indignum merita mea me praedicarent, in episcopum me consecravit, et post et priùs quomodo in officio me militare deberem edocuit, inter quae maxime in ordinatione ecclesiarum mihi coraraissarura invigilare persuasit. Ordinationi
G igi tur illi, quia satis hic apud nos necessaria est , pro parvitate mea invigilans, reperi quamdam ecclesiam hic juxta civitatem nostram sitam, quae per incuriara et irreli- gionem paucorum monachorum ibi degentium ad tantam infamiam redacta fuerat, ut jam non domus Dei, sed diceretur esse quoddam prostibulum : de qua quid egerim, quàm certissime poterò, paucis dicara.
In ecclesia illa, in honore B. Pauli apostoh consecrata, à prima positione per
. tempora decem et novem episcoporum fuerunt priùs clerici ; sed per irreligiositatem et negligentiam illorum devenit ad tantam inopiam, ut quod priùs multis satis erat, vix victui unius sacerdotis sufficere posset. Quidam autem praedecessor meus Wilfridus nomine, amator religionis, clericis illis ex hoc expulsis, religiosos mona¬ chos ineo posuit, qui longo tempore in fervore religionis perseverantes, et bona ecclesiae dissipata restituerunt, et insuper plurima acquisierunt. Succedentes denique
D alii pedetentim ab illa religione declinare coeperunt ; et sic declinando, bona eccle¬ siae luxuriosè destruendo, usque ad tempora nostra perseveraverunt. Ego dolens nimiam destructionera illius ecclesiae, quia raagni nominis à priscis temporibus exstiterant, abbatem ^ illius loci priùs solum solus , postea cum caeteris abbatibus et religiosis conveni ; multa capitula, coram dignitate vestra nec nominanda , quae de eo vere praedicabantur, ei proposui, et ut de his se et monachos suos corri- peret, et in ecclesia sua antiquam religionem reformaret, paterneadmonui : promisit se facturum quidquid vellem causa Dei et nostra; sed qui, quo semel est imbuta Horat. epist. 2, recens, servabit odorem testa diù.^ cùm debuisset corrigere quod deliquerat, infa- '
miam suam quotidie augmentabat.
Tandem, post frequentes admonitiones vanas et inutiles, personae ecclesiae nostrse et religiosi abbates in praesentia nostra convenerunt, monachos illos dedecus esse
E sui ordinis acclamaverunt, et ut illos expellerem et alios religiosos substituerem expetierunt. Compulsus precibus illorum assiduis, convocatis in capitulo religiosis viris abbatibus et clericis, illum incorrigibilera abbatem ad causam voca vi, et cum eo multa de sua mala conversatione causatus, confessus est quae manifesta negare non potuit, scilicet se et regulae suae formam contempsisse, et multa illieita com¬ misisse. Gommunicato itaque Consilio rehgiosorum, monui eum per obedientiam ut ad ecclesiam S. Vitoni, causa faciendae poenitentiae, inter religiosos transiret • et quia fructum in ecclesia cui praeerat facere non poterat, fructificantes intrare per¬ mitteret. Consensit; sed statim ipsà die ad vomitum rediens, quod promiserat facere recusavit.
^ Manassen.
Object Description
| Title | Recueil des historiens des Gaules et de la France. Tome Quinzieme. |
| Contributors | Academie des inscriptions & belles-lettres (France) |
| Publisher | Victor Palme, |
| Date | 1878 |
| Call Number | DC3 |
| Language | Latin |
| Subject | Gaul History Sources.; France History Sources. |
| Type | Books/Pamphlets |
| Related Resource Identifier | http://yufind.library.yale.edu/yufind/Record/6710742 |
Description
| Title | Page 389 |
| Type | Books/Pamphlets |
| Transcript | EPISTOLiE INNOCENTII II PAPìE. 389 ^ barbara, penetralia vestri cordis infundat, et in tam sancto conventu dicendi et exsequendi quae recta sunt vobis tribuat facultatem. Nec dubium quin etiam hoc ipso eorum vos imitatores fore monstretis, quibus fuisse cor unum et animara unam in primitiva ecclesia legiraus. Proinde quod vestro corarauni decreto, de ordine monastico conservando et correctione fratrum, secundùm regulam B. Benedicti et aliorum sanctorum Patrum regulas vestra dircretioconstituet, nos, auctore Domino, ratum habebimus. Adjicimus ut nullus fratrum vestrorum, post factam in suo monasterio professionem, absque praelati et aliorura fratrura licentia, ad aliura locum audeat convolare, nec alicui liceat eum suscipere vel tenere. De csetero, universitati vestrse debitae salutationis et apostolica» benedictionis alloquium persol- ventes, hortamur in Domino , fraternitatem diligite, et caritatem mutuam inter vos ad honorem Dei irrefragabiliter conservate. Omnipotens Dominus actiones vestras ^ aspirando praeveniat, et adjuvando misericorditer prosequatur. Amen. Data Pisis, XV kal. decembris. XXXV. ALRERONIS Virdunensis episcopi ad INNOCENTIUM. fj''^^ '^ff- ^ ^ t. II, p. 254 ; Petit ab eo confìrmari quod de ordinanda ecclesia S. Pauli egerat, quara, ejectis monachis , Praemonstra- ««-4^ tom. XII^ tensibus canonicis tradiderat. P- *^^^* RefeRENDissiMo patri et domino suo, Innocentio universalis ecelesice Dei yei Ii36 gratia summo Pontifici, Albero, Virdunensis ecclesim minister indignus, sinceram cum humili obedientia dilectionem. Gratia Dei et vestra, per electionera ecclesise vestrae, cùm indignum merita mea me praedicarent, in episcopum me consecravit, et post et priùs quomodo in officio me militare deberem edocuit, inter quae maxime in ordinatione ecclesiarum mihi coraraissarura invigilare persuasit. Ordinationi G igi tur illi, quia satis hic apud nos necessaria est , pro parvitate mea invigilans, reperi quamdam ecclesiam hic juxta civitatem nostram sitam, quae per incuriara et irreli- gionem paucorum monachorum ibi degentium ad tantam infamiam redacta fuerat, ut jam non domus Dei, sed diceretur esse quoddam prostibulum : de qua quid egerim, quàm certissime poterò, paucis dicara. In ecclesia illa, in honore B. Pauli apostoh consecrata, à prima positione per . tempora decem et novem episcoporum fuerunt priùs clerici ; sed per irreligiositatem et negligentiam illorum devenit ad tantam inopiam, ut quod priùs multis satis erat, vix victui unius sacerdotis sufficere posset. Quidam autem praedecessor meus Wilfridus nomine, amator religionis, clericis illis ex hoc expulsis, religiosos mona¬ chos ineo posuit, qui longo tempore in fervore religionis perseverantes, et bona ecclesiae dissipata restituerunt, et insuper plurima acquisierunt. Succedentes denique D alii pedetentim ab illa religione declinare coeperunt ; et sic declinando, bona eccle¬ siae luxuriosè destruendo, usque ad tempora nostra perseveraverunt. Ego dolens nimiam destructionera illius ecclesiae, quia raagni nominis à priscis temporibus exstiterant, abbatem ^ illius loci priùs solum solus , postea cum caeteris abbatibus et religiosis conveni ; multa capitula, coram dignitate vestra nec nominanda , quae de eo vere praedicabantur, ei proposui, et ut de his se et monachos suos corri- peret, et in ecclesia sua antiquam religionem reformaret, paterneadmonui : promisit se facturum quidquid vellem causa Dei et nostra; sed qui, quo semel est imbuta Horat. epist. 2, recens, servabit odorem testa diù.^ cùm debuisset corrigere quod deliquerat, infa- ' miam suam quotidie augmentabat. Tandem, post frequentes admonitiones vanas et inutiles, personae ecclesiae nostrse et religiosi abbates in praesentia nostra convenerunt, monachos illos dedecus esse E sui ordinis acclamaverunt, et ut illos expellerem et alios religiosos substituerem expetierunt. Compulsus precibus illorum assiduis, convocatis in capitulo religiosis viris abbatibus et clericis, illum incorrigibilera abbatem ad causam voca vi, et cum eo multa de sua mala conversatione causatus, confessus est quae manifesta negare non potuit, scilicet se et regulae suae formam contempsisse, et multa illieita com¬ misisse. Gommunicato itaque Consilio rehgiosorum, monui eum per obedientiam ut ad ecclesiam S. Vitoni, causa faciendae poenitentiae, inter religiosos transiret • et quia fructum in ecclesia cui praeerat facere non poterat, fructificantes intrare per¬ mitteret. Consensit; sed statim ipsà die ad vomitum rediens, quod promiserat facere recusavit. ^ Manassen. |
